De Grote Finale: Hedwigepolder voor de Raad van State

Den Haag, vandaag: de zaak die Gery de Cloedt, eigenaar van de Zeeuwse Hertogin Hedwigepolder, aanspande bij de Raad van State dient vandaag. De finale zet, de laatste strohalm om zijn polder van 300 hectare te behoeden voor het zoute zeewater.

Als de hoogste bestuursrechter zo beslist zal de polder, die al vier generaties in het bezit is van zijn familie, onder water gaan en dan is er niets meer dat hij kan doen.

Triest, dat het tot bij de Raad van State moet komen, merkt De Cloedt op bij binnenkomst. Hij hoopt dat de rechters een onafhankelijke uitspraak durven doen.  Hij strijdt al jaren hardnekkig tegen het onder water zetten van zijn polder, waar 27 pachters nog  land bewerken. Het is een strijd van de dwerg tegen de reus:  Van De Cloedt tegen Nederland en België. De beide landen willen ontpolderen, vanwege een verdrag uit 2005. Daarin staat dat de Hedwigepolder moet worden teruggegeven aan de natuur als compensatie voor het uitbaggeren van de Westerschelde. Het uitdiepen van de rivier is bedoeld om de Antwerpse haven beter bereikbaar te maken.  Afspraken daarover zijn destijds gemaakt zonder de eigenaar en de pachters erin te kennen. 

Aanwezig ook een enkele pachter en een behoorlijk aantal leden van de stichting ‘Red onze polders’. Na tien jaar van actievoeren, strijdend in de polder en in de rechtbank, zitten ze nog steeds zo vol boosheid en verontwaardiging dat het lijkt alsof ze het nieuws over de ontpoldering pas gisteren gehoord hebben. ‘Het komt allemaal door de haven van Antwerpen, die wil maar steeds grotere schepen door de Westerschelde jagen om te kunnen concurreren met de tweede Maasvlakte bij Rotterdam’,  ‘De Hedwigepolder is wisselgeld dat Nederland betaalt voor de HSL’, en: ‘de natuurorganisaties vangen Europees subsidiegeld wanneer ze dit soort natuurgebieden creeren.’ Zo zijn er theorieën genoeg,  over waarom de Hedwigepolder onder water moet, maar eigenlijk begrijpt niemand het. Aan de Vlaamse zijde hebben ze een nieuwe: als de Hedwigepolder niet onder water gaat is er kans op overstroming in Antwerpen. 

De zitting begint met een opmerking over de doos met duizenden pagina’s dossiers die de advocaat van De Cloedt opgestuurd had naar de Raad van State. ‘Denkt u echt dat wij die allemaal gelezen hebben?’ vraagt de rechter bijna retorisch. Duizenden en duizenden pagina’s aan rapporten en onderzoeken van diverse commissie en  opeenvolgende rechtszaken van de afgelopen jaren. En dat allemaal om 300 hectare grond. De leden van de actiegroep- allemaal boeren -  zijn zo ongeveer deskundigen geworden. Ze  struikelen in hun betoog over de morfologische termen; cyclische processen, estuarium, laagdynamische habitat, ga zo maar door.

 De juridisch adviseur van De Cloedt start zijn betoog met de vaststelling dat de zaak intussen een onontwarbare kluwen is geworden, zonder begin en zonder einde. In 2005 heeft de toenmalige minister van Verkeer en Waterstaat Karla Peijs een handtekening gezet onder de Scheldeverdragen, en daarom zitten we nu, anno 2014, bij de Raad van State. En niemand die meer goed kan uitleggen wat nu het voordeel voor Nederland is.

Als de Hedwige wordt teruggegeven aan de natuur is de kans groot dat de polder over 20 jaar een klomp klei met riet is geworden, stellen deskundigen. Sterker.. de opslibbing kan zo snel gaan dat er geen leven kan ontstaan in de bodem. Heet het dan ook nog natuur?

Enfin, aan de Raad van State de wijsheid om een uitspraak te doen in deze never ending story die Hedwige heet.