Slachtoffers seksueel misbruik in de sport vertellen

Honderden amateursporters hebben te maken met seksuele intimidatie binnen hun sportclub, zo blijkt uit onderzoek van EenVandaag. We ondervroegen 642 sporters die slachtoffer zijn geworden, ongeveer even veel mannen als vrouwen. Wat maken zij mee en hoe veel invloed heeft deze ervaring op de rest van hun leven? Lees hier hun indrukwekkende persoonlijke verhalen, die ze soms voor de allereerste keer in hun leven vertellen.

"Toen schaamde ik mij ervoor en had het gevoel dat niemand mij zou geloven. Dit had de assistent trainer mij ook bedreigend meegedeeld."

EenVandaag deed uitgebreid onderzoek naar seksuele intimidatie binnen amateursport. Lees hier de resultaten

Wat maken de slachtoffers mee?

Het begint met verbale intimidatie, zoals opmerkingen over de borsten of een ‘onschuldige’ uitnodiging om seks te hebben. Echt onschuldig is dit nooit omdat de slachtoffers meestal minderjarig zijn en in een machtsverhouding staan tot de dader omdat het bijvoorbeeld om de trainer gaat. Voor veel slachtoffers blijft het niet bij opmerkingen en ze krijgen ook te maken met ongewenste aanraking. Vaak worden er bewust seksuele handelingen verricht, maar soms blijft de vraag hangen of je coach je nu bewust in in je kruis opving bij bij een oefening.

“Hij was een man van 26, ik was 15 jaar. Opmerkingen als: heb je het wel eens gedaan? Ik vind je leuk. Ik wist niet goed hoe hier mee om te gaan, hij bracht mij met de auto wel eens thuis, parkeerde dan en begon met zoenen en strelen. Het was het niet goed, hij had beter moeten weten, ik was nog een kind, wel met het lichaam van een vrouw. Dit is kennis van nu, toen had ik dat allemaal niet zo in de gaten. Feit blijft dat ik het nooit ben vergeten, ik ben nu 57."

'Het begon met zoenen en strelen'

"Als 10 jarige jongen werd ik door seniorlid meegelokt naar buiten alwaar deze man mij manipuleerde om mijn penis te laten zien. en hij mij verder probeerde te benaderen ben ik weggerend. Het was de trainer. In de eerste periode van mijn puberteit heb ik daar wel mee geworsteld."

"Een kliminstructeur die bovenop de rotsen, terwijl je aan touw vast zat en niet weg kon, probeerde steeds verder te gaan, van opmerkingen tot aanhalen tot intieme aanraking. Je durft in die situatie niet echt iets te doen. Ik was 14."

"Bij het opvangen bij ringen, paard, brug werd ik in m'n kruis gepakt. Ook andere meisjes hadden daar last van. Mijn ouders geloofden het niet. Andere meisjes gingen van gym af."

"Als we oefeningen aan de ringen deden, ving de turnleraar ons op om vallen te voorkomen. Hij raakte alle meisjes dan even aan bij de borsten. Hij is later veroordeeld tot gevangenisstraf ."

"Een oudere speler probeerde meerdere keren mijn piemeltje te pakken, hetgeen niet altijd lukte omdat ik harder (weg) kon lopen. Jaren later hoorde ik dat de 'dader' strafrechtelijk was veroordeeld wegens zedendelicten."

“De echtgenoot van mijn turnlerares liep steeds vaker door de meisjeskleedkamer terwijl ik mij aankleedde. Hij maakte opmerkingen zoals: " zo zo je begint al kleine borstjes te krijgen" en "zal ik die borstjes eens beter bekijken" of " die zal ik eens goed pakken”.

‘U bent de eerste die mijn verhaal hoort’

Veel sporters schamen zich over wat hen is overkomen. Vooral bij de jongste slachtoffers tot 15 jaar heeft het een enorme impact. Ze durven het niet tegen anderen te vertellen omdat ze denken dat het hun eigen schuld is of omdat ze bang zijn om niet geloofd te worden. Ook het argument dat ze dachten ‘dat het zo hoort’ wordt regelmatig gebruikt, zeker bij mensen waar het misbruik al tientallen jaren geleden plaatsvond.

'Ik heb vroeger mijn moeder verteld over mijn aanranding, maar zij geloofde mij niet. Heb het nu maar voor me gehouden om nog meer negativiteit te vermijden.'

"Ik heb hier met niemand ooit eerder over gesproken, u bent NU de eerste die dat van mij hoort!!"

"Ik heb me nooit geschaamd maar ik besefte wel dat ik niet op steun zou kunnen rekenen. Ik voelde me alleen en hulpeloos.  Mijn ouders....? Die zouden het in de doofpot hebben gestopt want die wilden geen trammelant. Nu nog niet trouwens.... veel te moeilijk."

"Ik dacht dat het zo hoorde, bij je opvoeding en begeleiding, en zocht daar niets achter."

“Toen schaamde ik mij ervoor en had het gevoel dat niemand mij zou geloven. Dit had de assistent trainer mij ook bedreigend meegedeeld."

"Ruim 50 jaar geleden was ongewenste sexuele ervaring/intimidatie een levensgroot taboe, daar sprak je met niemand over.Op de hockeyclub werd ik continue lastig gevallen door een bestuurslid, die ik door mijn activiteiten voor de club/clubblad deed regelmatig tegenkwam, ook `s avonds, geen haar op mijn hoofd die er over dacht dat tegen mijn ouders te vertellen, ik was inmiddels 16, een aantrekkelijk meid, dus ze zouden mij de schuld wel geven, dacht ik toen."

De club: ‘stelt u zich niet zo aan’

Omdat de drempel om er over te praten hoog is wordt er ook maar weinig bij de clubs gemeld. De clubs waar wel melding gemaakt wordt reageren heel wisselend. Soms wordt er meteen opgetreden en wordt de dader van de club verwijderd. Maar ook komt het regelmatig voor dat er helemaal niets gebeurt. Slachtoffers zien dan soms geen andere oplossing dan om zelf maar te stoppen met hun sport.

"Ze zeiden dat ik me niet zo moest aanstellen en dat ik het verkeerd opvatte. Daarna heb ik er niet meer over gesproken maar ben bij de eerste gelegenheid gestopt met atletiek."

"De man is geschorst. Hij bleek het vaker te hebben gedaan, ook bij de scouting was hij eerder al geschorst."

"De meldingen zijn zonder gevolg gebleven. Het bestuur van de club was goede vriendjes met de betrokkene, allemaal lieden die elkaar van de commerciële club kenden. Ik heb de club verlaten (met enige walging)."

"Mijn vader heeft de trainer (en zijn collega's) erop aangesproken. Hij ontkende. Dat was natuurlijk niet zo bedoeld. Excuses. Ik ben gestopt met duiken."