De helft (49 procent) ziet zijn of haar mening voldoende terug in traditionele nieuwsmedia. Het gaat dan om publieke en commerciële omroepen, papieren kranten en online kanalen. Vier op de tien (39 procent) zien hun opinie daarin onvoldoende terug.

Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder 25.000 Nederlanders. Dit onderzoek is onderdeel van een groter project over de relatie tussen journalisten en hun publiek. EenVandaag, Hogeschool Utrecht en NPO Innovatie, een onderzoeksplatform van de NPO, werken hierin samen. Kiezers van traditionele en links georiënteerde politieke partijen herkennen hun standpunten het meest.

Professioneel en betrouwbaar

De traditionele nieuwsmedia worden gewaardeerd omdat ze volgens de ondervraagden het meest professioneel journalistiek bedrijven. Volgens hen doen ze het over het algemeen goed als het gaat om het checken van feiten en hoor en wederhoor. Iemand zegt: "Dit zijn professionals, die weten hoe je gedegen onderzoek doet voor een artikel."

Het verschil met andere (social) media wordt vaak benoemd. Die zien de liefhebbers van de klassieke media vaak als gekleurd of minder betrouwbaar. "Het is mij vaak niet duidelijk of het om feiten of om meningen gaat", schrijft een panellid. Een ander: "Blijkbaar heeft iedereen overal verstand van op social media en moet dat ook nog eens van de daken geschreeuwd worden."

Objectiever

Hoewel ze ook wel kleuring waarnemen bij traditionele media, vinden ze die over het algemeen objectiever. "Natuurlijk zijn er wel standpunten die doorsijpelen. Maar meestal geven ze goede informatie en zijn ze niet uit op reuring", zegt iemand daarover.

Een deel van de ondervraagden vindt het fijn dat er zoveel verschillende soorten media naast elkaar bestaan. Zo'n deelnemer schrijft: "Ik lees alles, van de Volkskrant tot Twitter. Dan kan ik goed mijn eigen mening vormen."

Journalistieke principes of politieke correctheid

Een grote groep (39 procent) ziet zijn eigen mening onvoldoende terug in de mainstream nieuwsmedia. Een deel signaleert een trend om vaker mee te gaan met hypes. Zij vinden het belangrijk dat ze dichter bij hun journalistieke principes blijven. "Ik ben niet geïnteresseerd in sensatie en van die vette koppen die de lading niet dekken. Ik zie liever een goed achtergrondartikel", zegt een deelnemer.

Een ander deel is kritisch op de traditionele pers omdat die volgens hen 'te politiek correct', 'eenzijdig' en 'een spreekbuis van de overheid' zou zijn. Deze ondervraagden betreuren het dat er weinig aandacht is voor afwijkende en 'alternatieve' meningen.

Eenzijdig en links

Hierover zeggen ze: "De berichtgeving is eenzijdig en vooringenomen. Bij vrijheid van meningsuiting moet iedereen worden gehoord. Maar ik zie zelden een wetenschapper met een alternatieve mening in de talkshows." En: "Er klinkt maar één geluid. Alles wat niet in hun straatje past zetten ze meteen weg als 'desinformatie' en 'complottheorie'."

Volgens veel mensen in deze groep is dat eenzijdige geluid vooral een 'links' geluid. "De meeste journalisten stemmen links, dus er zit altijd een links sausje over", meent iemand. Zij vinden dat dit zowel in de inhoud terug te zien is als in de onderwerpkeuze. Een panellid schrijft daarover: "Een buitensporige hoeveelheid correctheid. Met name over racisme, gendergelijkheid en vrouwenonderdrukking."

Bekijk ook

• 

  Van Kooten en De Bie en Bassie en Adriaan: dit zijn de populairste tv-programma’s uit 70 jaar televisie

  • 01-10-2021

Grote verschillen tussen kiezers

Tussen kiezers van politieke partijen zijn grote verschillen als het gaat om het herkennen van je eigen visie in de gangbare pers. Onder de achterbannen van traditionele en 'links' georiënteerde partijen is dit het meest het geval. Bij kiezers van VVD (66 procent), D66 (83 procent), CDA (59 procent), PvdA (79 procent) en GroenLinks (76 procent) zegt een meerderheid zijn mening voldoende terug te zien.

Heel anders is dat bij de kiezers van PVV (22 procent), Forum voor Democratie (4 procent), JA21 (25 procent) en bij niet-stemmers (25 procent). Van hen ziet hooguit een kwart zijn eigen standpunten terug.

Uit een inventarisatie van EenVandaag blijkt dat aanhoudende protesten er vaak toe leiden dat de geplande opvangplekken voor asielzoekers tijdelijk of definitief worden geschrapt.

Door deze aanhoudende en succesvolle protesten raakt het Centraal Opvang Asielzoekers (COA) steeds verder af van het doel van 96.000 opvangplekken. Dit zijn het aantal plekken dat de spreidingswet voorschrijft en moet voor 1 juli worden behaald.

Ophef om azc

In zeker veertien gemeenten, die samen goed zijn voor de opvang van bijna 3.000 vluchtelingen, is de afgelopen maanden een tijdelijke of definitieve streep gezet door de plannen voor een asielzoekerscentrum.

Deze inventarisatie is gedaan op basis van berichtgeving van de afgelopen maanden over opvang die geannuleerd is. Er is gekeken naar de protesten en de daaropvolgende reactie vanuit het gemeentebestuur.

Zoeken naar nieuwe opvanglocaties

Het werkelijke aantal kan nog hoger liggen, omdat ook veel gemeenten waar protest is geweest nog geen besluit hebben genomen. Zoals bijvoorbeeld in de gemeente Maashorst, waar een informatieavond over drie mogelijke opvanglocaties uit de hand liep. De avond werd beëindigd met charges van de mobiele eenheid.

De locatie in Maashorst moest in totaal 750 asielzoekers opvangen. Of dit plan kan worden doorgezet is nu nog maar de vraag. Uit de rondgang van EenVandaag blijkt dat er de komende weken op nog meer plekken wordt gesproken over nieuwe opvanglocaties.

Bekijk ook

• 

  Buigt lokale politiek in Berlicum voor boze inwoners die tegen azc zijn? 'Protest voelde intimiderend voor raadsleden'

  • 01-04-2025

Geen azc na protesten

In sommige gevallen zegt de gemeente zelf dat ze de beoogde locatie voor een azc annuleren vanwege de protesten. Dit was bijvoorbeeld het geval in de gemeente Sint Michelsgestel.

"Na de maatschappelijke en politieke onrust die is ontstaan in de gemeente, is de primaire inzet van het college gericht op nazorg en depolarisering", schrijft de gemeente op hun website.

'We zijn niet gezwicht'

In andere gevallen zijn er wel protesten geweest, maar ontkennen raadsleden daar aan toe te hebben gegeven. Zo kondigde de gemeente Hardenberg in maart aan te kijken naar zeven potentiële locaties voor een nieuwe opvang. Na dit bericht volgde er twee informatieavonden en een protest.

Daarna maakte de coalitie bekend de zoektocht naar een locatie te staken. Raadslid Simone Hof (Christenunie) zei toen tegenover RTV Oost: "We zijn niet gezwicht voor de druk van een luidruchtige groep tegenstanders." Zij wijst juist naar het wankelende beleid van asielminister Marjolein Faber. Ook blijkt dat stikstof besluitvorming in de weg zit, of als argument wordt gebruikt om een azc niet te gaan bouwen.

Weinig draagvlak

Verschillende gemeenten geven na het schrappen van een locatie wel aan verder te zoeken naar een andere locatie. Dat moet ook volgens de spreidingswet. Toch hebben ze nog weinig tijd om dit voor 1 juli te regelen, omdat ze vaak al veel locaties in beeld hebben gehad.

In de gemeente Dinkelland is de beoogde locatie van de baan, maar zegt de gemeente wel verder te zoeken naar een andere locatie. CDA-raadslid Marc Smelink hoopt dat dat voor 1 juli nog lukt, maar merkt ook weinig draagvlak. Het helpt volgens hem niet mee dat Faber geen regie pakt op de spreidingswet.

Asielminister Faber moet regie pakken

Op vragen - die EenVandaag eerder aan de asielminister stelde - over de consequenties die het heeft als gemeenten geen opvang regelen, zegt Faber dat op 1 juli opnieuw te bekijken.

"Maar als de landelijke overheid geen regie pakt dan staan we als gemeente tegenover de inwoner, terwijl we daar juist naast willen staan", reageerde Smelink toen.

Bekijk ook

• 

  Bewoners die konden meepraten over komst azc zijn achteraf vaker positief, maar weinig mensen kregen die kans

  • 31-12-2024

Een derde van 55-plussers vindt hun woning te groot voor wat ze nodig hebben. Veel van hen willen wel ruimte maken voor jonge huizenzoekers, maar doorstromen blijkt lastig: 30 procent zoekt al ruim 2 jaar naar een geschikte woning.

Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder bijna 30.000 leden van het Opiniepanel. Onder alle ondervraagde 55-plussers zoekt 15 procent op dit moment naar een toekomstbestendige woning, en wil nog eens 27 procent dat op termijn gaan doen. Onder de 55-plussers die op dit moment te groot wonen, is dat aandeel nog groter.

'Gezinnen kunnen ruimte beter gebruiken'

Een derde (33 procent) van alle 55-plussers in het onderzoek laat weten op dit moment meer woonruimte in gebruik te hebben dan nodig. Voor de meesten van hen gaat dat om een woning van 100 vierkante meter of groter. Sommigen willen graag naar een woning met minder trappen, minder tijd kwijt zijn aan de schoonmaak, of ruimte bieden aan jonge huizenzoekers.

"Ik ben alleenstaand in een eengezinswoning, het onderhoud wordt me een beetje te veel", vertelt een gepensioneerde deelnemer. "Er zijn gezinnen die de ruimte veel beter kunnen gebruiken."

Jongeren komen ruimte tekort

Die opvatting kunnen veel jongeren beamen. Waar 55-plussers vaker woonoppervlakte over hebben, moet een vijfde (21 procent) van 18- tot en met 34-jarigen het doen met een woning die te klein is voor hun situatie. Van hen woont 40 procent momenteel in een woning van minder dan 50 vierkante meter.

"We willen eigenlijk kinderen, maar stellen dat al jaren uit omdat we geen geschikte woning kunnen vinden", laat een jongere in zo'n woning weten. "Ik ben bang dat het voor ons al te laat is tegen de tijd dat de woningmarkt weer hersteld is."

Zoektocht naar woning

Een flinke groep van 55-plussers met een te grote woning is best bereid om plaats te maken voor woningzoekende jongeren en daarbij ruimte in te leveren.

Een derde van hen (34 procent) is op dit moment al op zoek naar een woning die beter geschikt is om op latere leeftijd in te wonen. Nog eens 40 procent zou dat op termijn willen.

Minder woning, hogere huur

Toch is het voor een ruime meerderheid (85 procent) van de 55-plussers die nu op zoek zijn, lastig om iets te vinden. 30 procent geeft aan al minstens 2 jaar bezig te zijn met het vinden van de juiste woning. Zij zien weinig geschikte opties en lange wachttijden in de sociale huur, maar zouden er vaak ook financieel flink op achteruit gaan.

"Ik wil graag kleiner wonen, maar kan alleen een appartement krijgen van 1.500 euro", laat iemand weten. "Dan zou ik een tuin én ruimte inleveren voor ruim 500 euro per maand meer."

Niet iedereen wil verhuizen

Bovendien zou ongeveer een vijfde (21 procent) van 55-plussers ondanks een te grote woning helemaal niet willen verhuizen. Voor sommigen is hun woning al voldoende geschikt om ook later nog te kunnen wonen.

Anderen hebben daarvoor aanpassingen laten doen, zoals het plaatsen van een traplift of het bouwen van een badkamer op de begane verdieping om langer in hun huis te kunnen blijven.

Gehecht aan woning

Daarnaast spelen er, ook onder ouderen die hun huidige woning eigenlijk te groot vinden, sentimentele redenen mee om niet weg te willen.

Bijvoorbeeld omdat ze gehecht zijn aan hun huis of niet weg willen uit hun sociale omgeving. "Een fijne buurt en een riant huis, daar kan geen appartement tegenop", besluit een deelnemer.

Bekijk ook

• 

  Meer ouderenwoningen nodig, maar de politiek durft er niet aan: 'Ik zie niet dat er keuzes worden gemaakt'

  • 10-11-2023