In conservatieve kerken overal in de Verenigde Staten is opgeroepen om op Donald Trump te stemmen. Er is de zogenaamde evangelicals veel aan gelegen om hem vandaag opnieuw in het Witte Huis te krijgen.

"Ik geef geen stemadvies," zegt dominee Tim Jones. "Maar als je vandaag de deur uitloopt, zou er geen twijfel moeten zijn over wat een christen moet doen. Stem volgens de Bijbel. Als je dat doet, is het geen moeilijke beslissing."

Geloof en politiek door elkaar heen

Kannapolis, een kleine stad in North Carolina met zo'n 60.000 inwoners, telt tientallen kerken. Een van die kerken is de Resurrection Baptist Church. Hier komen de grootste fans van Donald Trump samen om te bidden, nu ook voor een goede uitkomst van de verkiezingen.

Geloof en politiek lopen hier dwars door elkaar heen. Op de oprit van de kerk staat een bord met de tekst 'stem volgens de Bijbel'. De dominee draagt een speldje van Trump op zijn borst, op zijn auto zien we Trump-bumperstickers. En in een van de kerkbankjes ligt een bord met de tekst 'het is cool om Republikein te zijn'.

Deugdzaamheid en kwaadaardigheid

Trump is het evangelie waar het deze dagen vooral over gaat in de kleine kerk. De dominee vertelt tijdens de dienst een Bijbels verhaal over deugdzaamheid en kwaadaardigheid.

"Ik zeg niet dat je een goede of slechte keuze maakt als je op de Republikeinen of Democraten stemt. Ik vertel je alleen over het verschil tussen de hemel en de hel", vertelt de dominee. "De deugdzamen zijn op hun slechtste dag nog veel beter dan de kwaadaardigen op hun beste dag."

Abortus niet overal legaal

De kerkgangers zijn eensgezind. Als de dominee zijn kerk afkeurend toespreekt over onderwerpen als abortus, homosseksualiteit of seks voor het huwelijk, klinkt er instemmend gebrom uit de kerkbanken en gaan er handen de lucht in. Volgens deze groep kiezers gaat het de verkeerde kant op met Amerika. Zij zijn er heilig van overtuigd dat alleen Trump dat kan herstellen.

In hun ogen liet hij dat al zien in zijn eerste termijn, toen hij drie conservatieve opperrechters benoemde die het landelijk recht op abortus terugdraaiden. "Trump heeft ervoor gezorgd dat abortus niet meer overal legaal is. Daarom stem ik op hem", zegt een kerkganger.

'President van de christenen'

Trump noemt zichzelf dan ook 'de president van de christenen.' Voor hem zijn deze groep kiezers enorm belangrijk. Het aantal christenen in de VS daalt, maar maakt met 60 procent van de bevolking nog steeds een belangrijk deel uit van de kiesgerechtigden.

Dat het gedrag van Trump zelf soms niet helemaal strookt met de christelijke waarden die ze in deze kerk aanhangen, is minder belangrijk. "Trump is niet mijn redder, dat is Jezus. Ik stem niet op de persoon Trump. Ik stem op zijn beleid", laat een kerkganger weten.

'Vertrouwen op Gods plan'

Een stem op de Democraten is nog vele malen erger, vinden ze. "Ik kan niet op een partij stemmen die dingen doet die zo tegenstrijdig zijn met wat duidelijk in de Bijbel staat." De kerkgangers moeten er dan ook niet aan denken dat Kamala Harris de verkiezingen wint. "Dan hebben de kwaadaardigen weer gewonnen", predikt Tim Jones.

Volgens de dominee is dit de reden dat er dit jaar meer christenen gemotiveerd zijn om hun stem uit te brengen. "Deze 5 november zal de opkomst nog veel hoger zijn dan de evangelische stem bij de vorige verkiezingen", zegt hij. Als de dienst bijna is afgelopen, wordt er gebeden voor de winst van Trump. "Maar God zal toelaten wie Hij wil in het Witte Huis. We moeten vertrouwen op Gods plan."

Bijna 20.000 Oekraïense kinderen zijn sinds de invasie door de Russen ontvoerd. President Zelensky wil geen vredesakkoord voordat alle gedeporteerde burgers teruggekeerd zijn, terwijl Rusland ontkent. "Ze beroven ons van onze toekomst."

Twee van deze kinderen zijn Veronika en Sasha. Hun verhaal wordt verteld in de documentaire 'After The Rain: Putin's Stolen Children Come Home' van documentaireregisseur Sarah McCarthy. "Sasha werd als kleuter bij een Russische controlepost van haar vader gescheiden", vertelt McCarthy.

Ontvoerd op zomerkamp

"Haar vader kwam in een detentiekamp terecht en Sasha belandde met haar broertjes en zusjes in een tehuis in Moskou. Na zijn vrijlating moest haar vader zelf uitzoeken waar zijn kinderen waren. Ook Veronika, de dochter van een Oekraïense soldaat, werd gedeporteerd."

''Ze namen ons mee naar een soort kamp in Rusland. De politie pakte onze telefoons af. Ik huilde constant, omdat ik bang was dat ik mijn familie nooit meer zou zien'', vertelt Veronika in de film. McCarthy, die zelf een Oekraïense moeder heeft, reist met haar documentaire nu de wereld rond om zoveel mogelijk mensen te laten zien wat er gebeurt. "Dit is de keiharde realiteit voor duizenden Oekraïense gezinnen."

Nieuwe identiteit

Inmiddels zijn er 1.247 kinderen teruggehaald, vertelt Darya Gerasymchuk. Zij is kinderrechtencommissaris en adviseur van president Zelensky. "Maar van heel veel kinderen weten we nog niet waar ze zijn. Ze zijn ondergebracht bij Russische pleeggezinnen en hebben een nieuwe naam en identiteit gekregen.''

Het is heel moeilijk om te achterhalen waar de kinderen zich bevinden. ''Vaak begint het met een tip van een ouder, of beelden op Russische televisie waarin kinderen te zien zijn bij adopties of heropvoedingsprogramma's'', zegt Gerasymchuk. ''Ook Amerikaanse satellietbeelden hielpen bij het opsporen van kinderen. Maar de financiering van dat programma is inmiddels stopgezet door de Trump-regering."

Rusland ontkent

Zodra duidelijk is waar een kind zich bevindt, wordt er door de organisatie Save Ukraine contact opgenomen met de familie. Deze organisatie is opgericht door Mykola Kuleba, voormalig kinderombudsman van Oekraïne, en werkt om de kinderen terug te halen.

Meestal gaat er dan een moeder of oma met een medewerker op pad naar Rusland of bezet gebied, via routes zoals Polen, Belarus en Turkije. Met juridische stappen, onderhandelingen of persoonlijke contacten wordt dan geprobeerd om het kind vrij te krijgen.

'Genocide op ons volk'

En dat is niet eenvoudig, vervolgt Gerasymchuck. "Want Rusland erkent zelden dat er sprake is van ontvoering en werkt vrijwel nooit actief mee aan terugkeer. Het belangrijkste doel van de ontvoering van Oekraïense kinderen door de Russen is de genocide op het Oekraïense volk. Door het Oekraïense volk kinderen te ontnemen, proberen de Russen ons van onze toekomst te beroven."

Voor Sasha en Veronika liep het goed af. Sasha woont nu in Letland, en Veronika is terug in Kyiv. Ze hebben inmiddels beiden getuigd bij het Internationaal Strafhof. Maar veel kinderen komen getraumatiseerd terug en zijn geïndoctrineerd door Russische propaganda. Duizenden kinderen zijn nog altijd vermist.

Voorwaarde voor vrede

De vredesonderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne verlopen moeizaam. Voor Oekraïne is de terugkeer van alle gedeporteerde burgers, met als prioriteit de ontvoerde kinderen, een belangrijke voorwaarde voor een akkoord. President Zelensky is stellig: alle kinderen moeten terug zijn voordat er serieus over vrede kan worden gepraat.

Het onderwerp stond bovenaan de Oekraïense agenda tijdens de besprekingen in Saoedi-Arabië eind vorige maand. Volgens de Amerikanen gold de terugkeer van de kinderen als een eerste stap om vertrouwen op te bouwen tussen de partijen, maar ook dat lijkt nog ver weg.

Meer steun nodig

Darya Gerasymchuk hoopt dat de aanklacht van het Internationaal Strafhof in het vredesproces een verschil kan maken. "De arrestatiebevelen tegen president Poetin en zijn commissaris voor de kinderrechten Maria Lvova-Belova waren historisch", zegt ze.

"Ze erkenden niet alleen het oorlogsmisdrijf van kinderontvoering, maar ook het bredere patroon van genocide: het systematisch overbrengen van Oekraïense kinderen naar Russische gezinnen.''

Juridische druk

''Hopelijk zet dit juridische druk op Rusland en helpt het ons om meer kinderen terug te krijgen. De wereld ziet nu zwart-op-wit wat wij al lang weten: wat Rusland 'redding' noemt, is in werkelijkheid gedwongen deportatie'', zegt Gerasymchuk.

Ze is ook blij met de internationale coalitie Bring Kids Back UA, een gezamenlijk initiatief van Oekraïne en Canada, waar inmiddels 41 landen aan deelnemen. "Maar we hebben meer steun nodig. Alleen met internationale druk en sancties krijgen we beweging. De terugkeer van deze kinderen is voor ons essentieel", benadrukt ze. "Zolang zij niet thuis zijn, is vrede onmogelijk."