Diabetespatiënten pleiten ervoor dat de glucosesensor in het basispakket komt. Het apparaatje verbetert niet alleen de levenskwaliteit van patiënten, maar verlaagt ook zorgkosten en arbeidsverzuim. Dat zou blijken uit verschillende onderzoeken.

De glucosesensor is een klein doosje als een dikke, vingergrote pleister op de huid geplakt wordt. Op die manier wordt het suikerniveau in het bloed van de patiënt continu bijgehouden. De sensor blijft een week op de bovenarm zitten en kan tegen water.

Meer dan 280 keer per dag gemeten

Patiente Orietta Koster heeft een glucosesensor waardoor haar suikerwaarde meer dan 280 keer per dag gemeten wordt. Volgens de gangbare methode moet zij meerdere keren per dag haar bloed meten door in haar vinger te prikken en een druppel bloed op te vangen. "Wat er tussen de metingen gebeurt met mijn glucosewaarde is onduidelijk. De sensor maakt dat ik continu mijn bloed kan monitoren."

Haar ziekenhuisarts adviseerde haar het gebruik voor tenminste 10 maanden. Daardoor leerde zij de voordelen van de sensor ten opzichte van de meerdere keren bloed prikken. Na 10 maanden wilde ze niet meer terug naar het traditionele bloedprikken en besloot ze het apparaatje zelf te betalen. "Ik wil nooit meer zonder glucosesensor door het leven. Mijn suikerspiegel kan nu niet meer onverwacht dalen. Mijn leven is ingrijpend veranderd."

Duurder, maar effectief

Eglantine Barents pleit namens diabetespatienten in het overleg met het ZorgInstituut al langer voor het vergoeden van de sensor in het basispakket. Volgens Barends zouden ruim 100.000 patiënten in aanmerking kunnen komen voor de sensor.

Maar zij wijst er op dat voorbeelden in het buitenland laten zien dat niet alle diabetëspatienten overstappen van het bloedprikken naar de sensor. De kosten van een glucosesensor variëren van 800 euro per jaar voor simpele versies, tot 4000 euro per jaar voor de duurdere. Dat is beduidend duurder dan de huidige methode. Daardoor kunnen lang niet alle patiënten er één aanschaffen.

Politiek aan zet

Volgens Barends voorkomt de glucosemeter complicaties en ziekenhuisopnames. Daarnaast daalt het arbeidsverzuim van diabetespatiënten met de sensor drastisch. "Mensen die hier over beslissen denken dat een paar vingerprikjes per dag dezelfde kwaliteit hebben als de glucosesensor. Maar dat is niet zo."

De kosten die voor de sensor gemaakt worden verdienen zich terug, zo is de redenering. Er is een petitie aan de Tweede Kamer aangeboden, die ruim 50.000 keer is getekend. "Het is een schreeuw voor een oplossing", zegt Barends.

In onderstaande video biedt Orietta Koster de petitie aan de Kamer aan:

Nederlandse kersentelers maken zich zorgen om hun oogst dit jaar. Ze zijn bang dat die ten onder gaat aan de 'suzuki-fruitvlieg'. De oogst is volgens de telers nog te redden, maar dan moet het gewilde bestrijdingsmiddel wel op tijd goedgekeurd worden.

De kersentelers wachten op een verlossend bericht van landbouwminister Femke Wiersma. Zij moet bepalen of gebruik van het bestrijdingsmiddel Tracer dit jaar wordt toegestaan, En dat wordt nog spannend, want toenmalig minister Piet Adema zei vorig jaar dat het toen de laatste keer was dat een uitzondering gemaakt werd voor het bestrijdingsmiddel.

Al 10 jaar uitzondering

Het bestrijdingsmiddel Tracer is namelijk nog altijd niet goedgekeurd door het College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden (Ctgb). Die instantie beoordeelt of een bestrijdingsmiddel gebruikt mag worden.

Zolang het Ctgb zijn oordeel nog niet heeft gegeven, kan de verantwoordelijk minister een vrijstelling voor gebruik geven. En dat gebeurt in dit geval al 10 jaar op rij.

Perfect jaar voor kersen

Kersenteler Arie Hakkert uit de Betuwe vertelt dat het tot nog toe een perfect jaar is voor de kersenteelt: "We hebben prachtig weer gehad in de bloeiperiode. Weinig nattigheid en de temperatuur was goed. Dus we verwachten een goede oogst dit jaar."

Volgens Arie is de ideale temperatuur voor de kers tussen de 20 en 25 graden. De kersen hangen er nu nog groen bij, maar uiteindelijk krijgen ze de bekende rode kleur. "We hopen half juni te beginnen met oogsten. De kersen zullen waarschijnlijk begin juni een gele kleur krijgen en gaan dan over naar rood."

Suzuki-fruitvlieg

Maar ondanks dat het zo'n goed jaar is voor de kers, is Arie bang voor zijn oogst. De Nederlandse kers heeft er sinds een jaar of 10 namelijk een nieuwe vijand bij: de suzuki-fruitvlieg. Een beestje dat oorspronkelijk afkomstig is uit Zuidoost-Azië en in 2008 voor het eerst werd opgemerkt in Europa.

Vooral kersentelers hebben last van de fruitvlieg. "Deze fruitvlieg kan door de schil van het fruit kruipen en legt daar eitjes onder. Daar komen larven uit die de vrucht van binnenuit opeten. Vervolgens gaat de vrucht rotten en is die onverkoopbaar", legt onderzoeker Herman Helsen uit.

Net niet voldoende

Kersenteler Arie gebruikt nu een speciaal net om de fruitvliegjes buiten te houden: "Het is een heel fijnmazig net waar in principe geen vliegjes doorheen kan komen. Het hele veld moet ermee worden ingepakt."

Maar alleen een net is niet voldoende, vertelt hij: "De suzuki-fruitvlieg is zo klein dat het 'm toch lukt om ergens binnen te komen. Bovendien moeten we nog steeds zelf bij de kersen kunnen. Dus als het net omhoog gaat of waait, gaat de fruitvlieg ook naar binnen."

Wesp tegen vlieg

In een lab van de Wageningen University & Research (WUR) wordt daarom gewerkt aan een andere oplossing, namelijk de sluipwesp. Dat is een natuurlijke vijand van de suzuki-fruitvlieg, vertelt onderzoeker Helsen. "De sluipwesp legt haar eieren in de larven van de suzuki-fruitvlieg en kan zo de enorme toename verminderen."

Toch is de sluipwesp vooralsnog geen vervanging voor het bestrijdingsmiddel. "We hebben er nu enkele honderden, daar kunnen we de oogst niet mee redden", zegt Helsen. En dus wacht kersenteler Arie in spanning af op het besluit van Landbouwminister Wiersma. "Als we het middel niet meer krijgen, dan is het einde kersenteelt. Het is echt twee voor twaalf."