Een paar maanden geleden brak de discussie over grensoverschrijdend seksueel gedrag uit. Slachtoffers reageerden online met de hashtag #MeToo. EenVandaag deed onderzoek onder 28.000 leden van het Opiniepanel. We kregen honderden reacties en persoonlijke verhalen binnen. Hieronder een selectie van de antwoorden.

'Goed dat de discussie eindelijk wordt gevoerd'

Bijna driekwart (72%) van de ondervraagden geeft aan dat ze het een goede zaak vinden dat de discussie over #MeToo een paar maanden geleden uitbrak. 

"Sommige mannen hebben zich herhaaldelijk over meerdere jaren misdragen. Alleen kun je als vrouw niks doen, want je wordt niet geloofd. Nu deze discussie bekendheid krijgt en meer mensen aangeven dat zij iets hebben meegemaakt, dan kunnen we iets doen! Samen staan we sterk!" 

"Eindelijk wordt deze discussie eens gevoerd. Deze intimidatie vindt al zo lang plaats, dat we het gewoon zijn gaan vinden. De verbazing over dit onderwerp verbaast mij hogelijk. Goed dat men eens met de neus op de feiten gedrukt wordt."

"Ik denk dat het slachtoffers help om te praten over wat hen overkomen is. En dat het hopelijk helpt om huidige en toekomstige slachtoffers de moed en het vertrouwen zal geven om het te melden. Met de hoop dat ze nu ook geloofd worden en er actie wordt ondernomen om het te stoppen. Het is niet normaal, hoort er niet bij, en dat moet duidelijk worden."

Maar, niet iedereen vindt het een goede zaak. Tegenstanders zeggen dat er veel mensen overdrijven over seksueel grensoverschrijdend gedrag. Ook zeggen sommigen dat er een verantwoordelijkheid ligt bij het slachtoffer om zijn/haar grenzen aan te geven of gelijk aangifte te doen en niet jaren later. 

"Ik vind het belachelijk dat alles hierin meegenomen wordt, van een verkrachting of echte aanranding moet je direct aangifte doen. Als iemand een arm om mij heen legt of even aan mijn been o.d. zit en ik ben er niet van gediend zeg ik dat direct, daar moet je niet jaren later mee aankomen."

"Ik weet niet wat de jeugd tegenwoordig heeft maar als het vroeger gebeurde zeiden wij er direct wat van tegen de persoon die het deed en gebeurde het niet meer. Ik vind het echt gezeur."

“Ik ben voor hulp aan slachtoffers, maar deze publieke dicussie waarin men al "#metoo" roept als iemand een hand op een schouder legt vind ik verwerpelijk. De hele discussie is door aandacht van de media op hol geslagen."

'Ik was zelf slachtoffer'

Een ruime meerderheid van de vrouwen (60%) en 15% van de mannen geeft aan zelf wel eens slachtoffer te zijn geweest van seksueel grensoverschrijdend gedrag. 

"De eigenaar van het bedrijf waar ik werkte heeft meerdere malen geprobeerd me in bed te krijgen. Toen ik bleef weigeren kreeg ik een bericht thuis dat ik niet meer hoefde te komen. Ontslag op staande voet."

"Het was op onze bedrijfsbarbecue. “Ze zouden je er zo op kunnen leggen” zei een collega, likkend aan zijn lippen. Vond ik helemaal niet cool."

"Een chef op kantoor vond het altijd nodig om mijn halsketting van dichtbij te bekijken en pakte die dan met zijn handen vast. Raakte daarbij steevast 'per ongeluk' mijn borst aan."

"Door een keuringsarts, voor een baan (ik was 19). Hij wilde zien of ik last had van aambeien, ik moest broek uit en moest bukken. Schaam me nog steeds als ik eraan denk."

"Een man waarmee ik tijdens een fietstocht een vriendelijk praatje maakte vroeg opeens uit het niets wanneer we nu gingen neuken."

"De vrouwelijke eigenaresse van het bedrijf waar ik werkte heeft diverse malen geprobeerd me in bed te krijgen. Toen ik aangaf daar alleen voor mijn werk te komen en niet voor haar kreeg ik een bericht thuis dat ik niet meer hoefde te komen. Ontslag op staande voet."

"Als 14-jarige jongen tijdens vakantiebaantje als hulpverkoper bij V&D gewerkt. Volwassen homoseksuele collega verkoper betaste uitvoerig mijn billen terwijl ik in gesprek was met klant. Heel vervelend. Daarna heb ik hem, waar al het andere personeel bij was, inclusief de chef, rustig en beleefd verteld wat er was gebeurd en gedecideerd gezegd dat ik dit niet nogmaals zou accepteren. De man liep rood aan. Hij heeft mij nooit meer aangeraakt maar ook zijn excuus niet aangeboden."

'Ik ben zelf te ver gegaan.'

Naar aanleiding van de discussie is er ook een aantal mensen die aangeven zelf wel eens grensoverschrijdend gedrag te hebben vertoond (17% van de mannen en 6% van de vrouwen) en zich achteraf hebben gerealiseerd dat  ze te ver zijn gegaan.

"Een paar keer als een man wel wilde dat ik bleef slapen maar niet wilde vrijen, dan werd ik boos. Vind ik nu wel te dwingend achteraf."

"Bij een meisje waar ik al heel lang gek op was dacht ik dat we een leuke avond hadden en dat ze best wel meer wilde, we hebben gezoend en wat oppervlakkig gevreeën, maar later heb ik me gerealiseerd dat ze het eigenlijk niet wilde."

"Binnen mijn huwelijk, als ik graag wil vrijen en mijn vrouw niet, en ik ga 'zeuren’…"

"Als puber/adolescent ben ik wel eens te ver gegaan, ik schaam me daarover, heb nooit de gelegenheid gehad maar ook niet echt geprobeerd te excuseren."

Het Amerikaanse bedrijf Uber wil vanaf 2026 zelfrijdende taxi's aanbieden in Europa. Het bedrijf werkt nu samen met de Chinese ontwikkelaar Momenta om dit voor elkaar te krijgen. Maar is Nederland daar klaar voor? "Infrastructuur is goed geregeld."

Ruim 180 Surinamers hebben een verblijfsvergunning gekregen die ze na de onafhankelijkheid in 1975 zijn kwijtgeraakt. Maar door strenge eisen zijn er ook afwijzingen. Dat moet anders, vindt gemeente Amsterdam. "Het leidt tot schrijnende situaties."

Naast de verblijfsvergunningen die zijn afgegeven, zijn er nog ongeveer 25 in behandeling. Een van de mensen die nu al succesvol gebruik heeft kunnen maken van de regeling is Jayant Ganesh uit Den Haag. Hij woonde bijna 25 jaar zonder papieren in Nederland, maar krijgt nu een verblijfsvergunning.

'Ik kon die beslissing niet zelf nemen'

"Ik ben er heel erg blij mee, het neemt alle angst en stress weg. Ik hoef niet meer op de straat te lopen en bang te zijn dat ik word opgepakt en uitgezet", vertelt hij. "Het is een opluchting en het geeft ons ook de erkenning die wij verdienen, gezien het feit dat wij ons Nederlandschap nooit hebben afgestaan."

Ganesh was nog een kind toen Suriname onafhankelijk werd. "Ik kon dus niet de beslissing nemen of ik Nederlander wilde blijven of Surinamers wilde worden."

25 jaar ongedocumenteerd

In 2000 komt hij op zijn 29ste naar Nederland, maar papieren krijgt hij niet. "Gelukkig had ik hier een netwerk van familie en vrienden die mij opvingen. Ik heb meerdere keren bij de IND aangeklopt de afgelopen 25 jaar, maar steeds zonder succes."

Nu Ganesh wel een verblijfsvergunning heeft, voelt hij zich weer een vrij mens: "Ik kan nu legaal werk zoeken, ik kan in aanmerking komen voor een huurwoning en het belangrijkste, ik kan nu gewoon over straat lopen zonder dat ik bang ben dat er iets gebeurt."

Eenmalige speciale regeling

Om Surinamers als Ganesh tegemoet te komen, kwam voormalig staatssecretaris Van der Burg afgelopen jaar met een eenmalige, speciale regeling, waar Surinaamse oud-Nederlanders tussen 1 januari en 1 juli van dit jaar gebruik van kunnen maken.

Iedereen die geboren is voor 25 november 1975, de dag dat Suriname onafhankelijk werd, en die kan aantonen dat hij of zij langer dan 10 jaar in Nederland woont, komt in aanmerking voor een verblijfsvergunning.

500 zaken afgewezen

Maar die laatste eis, 10 jaar onafgebroken in Nederland wonen, zorgt er nu voor dat ruim 500 zaken van Surinaamse oud-Nederlanders zijn afgewezen. Zij konden niet bewijzen dat ze meer dan 10 jaar in Nederland woonden.

"Veel mensen vallen hierdoor buiten de boot", merkt wethouder van Amsterdam Rutger Groot Wassink. Zijn gemeente is verantwoordelijk voor de uitvoering van de regeling.

'Historisch onrecht'

Om deze groep mensen toch te helpen, pleit hij voor het verkorten van de eis, van 10 naar 5 jaar: "Zodat meer mensen gebruik kunnen maken van deze regeling."

"We hebben het hier over Nederlanders die ten onrechte niet de Nederlandse status hebben gekregen", gaat de wethouder verder. "Ik vind dat historisch onrecht en dat kunnen we nu rechtzetten."

Schrijnende situaties

Hij voorziet grote problemen voor deze groep als ze ongedocumenteerd blijven. "Het is voor die mensen buitengewoon vervelend en het leidt ook tot schrijnende situaties."

"Ze moeten dan illegaal wonen, illegaal werken en ze hebben geen toegang tot zorg. Het is een buitengewoon ingewikkeld bestaan voor deze mensen", aldus Groot Wassink.