Zo leid je een fijn leven, zo ben je ineens vluchteling. Of: weer vluchteling. Wasili, Mustafa en Daria zijn afgelopen week alle drie na een veelbewogen reis aangekomen in Nederland en hebben ieder een eigen verhaal.
Wasili* uit Dnipro
"Ik kom met mijn vrouw en zoon uit Dnipro. 18 jaar geleden verhuisde ik naar Nederland. Ik ben later met een Oekraïense vrouw getrouwd en 2 jaar geleden hebben we besloten om terug te verhuizen naar Oekraïne. Dus ik heb hier alles verkocht, mijn werk opgegeven en ik was bezig mijn verblijfsvergunning in Oekraïne aan te vragen. Tot vrijdagochtend was Dnipro nog de meest rustige stad. Vandaag hoorden we dat er raketten zijn gevallen."
"Mijn vrouw werd heel bang, ze wilde weggaan. Ik zei: 'Dat is prima, we zijn nu toch werkloos'. We hebben er 7 dagen over gedaan om vanuit Dnipro, een stad in het midden van Oekraïne, naar Moldavië te gaan. Dat heeft ons bij de grensovergang 24 uur gekost. De volgende dag zijn we naar Roemenië gegaan. Dat duurde 18 uur. Er waren lange rijen met wagens. Daarna zijn we langzaam naar Nederland gereisd."
"We konden nog met ons volle verstand vertrekken en goed inpakken. Onze meiden dachten: we gaan een paar dagen buiten Kiev zitten en dan komen we gewoon terug naar huis. Dus die hebben minimale spullen meegenomen. Ik had een bloemenimportbedrijf. We kochten bloemen in Nederland en dat verkochten we daar. Een klein importbedrijfje, samen met mijn vrouw."
"Onze oma wilde niet weg, maar zij is nu verplicht geëvacueerd. Er kwamen militairen thuis. Toen heeft ze in de stress snel geld en wat documenten meegenomen. Kleren is ze vergeten. En de poes van mijn zus zit gewoon opgesloten in het appartement, omdat niemand open kan doen. We hebben gezegd: je moet in je hoofd afscheid nemen. De hond van mijn tante is wel mee, want die had hem vanuit Kiev naar het buitenhuis meegenomen."
"Mijn moeder belt met mijn oma. Maar ze wil niet te veel vertellen over waar ze zit of in welke stad. Ze worden gevraagd dat niet te vertellen. De Russen zouden afluisteren waar iedereen zit, al kan ik me niet voorstellen dat ze elke burger afluisteren. Het is triest dat wij niet weten waar ze is. Straks wordt ze 's nachts vervoerd en is ze de weg kwijt. Ze is bijna tachtig en raakt heel snel in de stress."
"Ik ben in Aalsmeer in de woning van mijn ouders, samen met mijn tante en haar twee dochters. De oudste dochter heeft nog twee kinderen. We zijn in totaal met acht mensen uit Oekraïne hiernaartoe gekomen."
"Ik ben bij de gemeente geweest in Aalsmeer en ze zeggen dat er nog geen programma is voor de Oekraïners. De meeste Oekraïners willen werken, als ze maar een kans krijgen. Bij noodgevallen kunnen ze bij de huisarts terecht, als ze een Oekraïens paspoort laten zien worden ze gratis geholpen. Dingen als verzekeringen zijn erg onzeker. Maar binnen 3 maanden moeten we niks verwachten, zeg ik tegen de anderen."
Bekijk ook
Daria uit Kiev
"We zijn uit Kiev gevlucht, de hoofdstad van Oekraïne. We hebben een lange reis achter de rug. We zijn te voet de Roemeense grens overgestoken en zijn toen met de trein naar Hongarije gegaan. Vanuit daar zijn we naar Tsjechië gegaan, waar we een paar dagen zijn gebleven om op adem te komen. Daar konden we meerijden naar Polen, waar we een vlucht naar Nederland hebben genomen."
"We hadden niet veel tijd om in te pakken. We hebben documenten, wat contant geld en ieder wat persoonlijke spullen meegenomen, goed genoeg voor een paar dagen."
"Ik werkte bij een IT-bedrijf op de marketing-afdeling. Mijn familieden zijn nog in Kiev: mijn ouders, zus en neef. Mijn man is ook achtergebleven in Oekraïne. Hij zit als vrijwilliger in het leger. We houden contact met familieden via Telegram en Whatsapp, als ze niet in de bunker zijn en er internet beschikbaar is."
"We zijn nu in Hengelo. We zijn heel goed opgevangen in Nederland. Mijn dochter en ik zijn nu bij een geweldige familie: Henro, Sylvia en hun twee kinderen Mandy en Jaero. Het zijn hele aardige en zorgzame mensen."
Bekijk ook
Mustafa uit Kiev
"Ik kom oorspronkelijk uit Irak en ik ben een jaar geleden naar Oekraïne gegaan. Daar ontmoette ik mijn vrouw, we trouwden en we woonden samen in Kiev."
"We zijn 4 maart vanuit Kiev met de trein naar Polen gevlucht. Het was heel druk op het station, want iedereen probeerde weg te komen. Dus het was heel moeilijk om in een trein te komen. Het was verschrikkelijk. Vanuit Polen werd het gelukkig iets makkelijker om weer een nieuwe trein te vinden."
"We konden niet veel meenemen, dus we hebben alleen wat kleding bij ons. Ik werkte bij personeelszaken. De familie van mijn vrouw is nog steeds in Kiev. We hebben veel familie en vrienden in Oekraïne moeten achterlaten. Velen proberen het land te verlaten, maar de weg is gesloten dus het lukt ze niet."
"We hebben nog wel contact met familie en ze zijn oké. Er was eerst geen elektriciteit meer, dus konden we geen contact met ze hebben. Maar sinds een paar dagen hebben ze weer elektriciteit en zijn ze weer bereikbaar."
"Ik ben nu samen met mijn vrouw in Zwanenburg. Wij verblijven daar bij een gezin dat ons heeft opgevangen."
"Toen we met de trein aankwamen in Nederland zijn we gelijk naar de politie gegaan. We vertelden ze dat we uit Oekraïne kwamen en zij hebben ons bij een familie ondergebracht. We zijn iedereen heel dankbaar voor hun hulp."
Bekijk ook
* Dit is een schuilnaam, zijn echte naam is bekend bij de redactie
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.