'Ik overleefde de school shooting in Parkland, Florida'

Het is 14 februari 2018, een woensdagmiddag zoals alle andere op de Marjory Stoneman Douglas High School in Parkland, Florida. De lokalen zitten stuk voor stuk vol, docenten doen hun best om de leerlingen bij de les te houden en in de schoolgang dwaalt nog een vergeten rugzak. Maar om klokslag 14.21 komt er een abrupt einde aan deze doodgewone schooldag voor de ruim drieduizend leerlingen en hun docenten.  

Op dat moment stapt de 19-jarige Nikolas Cruz zijn oude school in. Met een schooltas op zijn rug en een semiautomatisch wapen in zijn hand. Cruz activeert het brandalarm. Het is het startsein van een gruwelijke moordpartij. Van het ene op het andere moment begint Cruz te schieten. Eerst in room 2015. Dan vervolgt hij zijn weg: room 1216, room 1214 komen ook aan de beurt. Hij draait weer om. Opnieuw klinken er schotensalvo’s uit room 1216 en room 1215.

Zeven minuten later gooit Cruz zijn geweer en rugzak weg in het trappenhuis en rent de school uit. De school is veranderd in een bloedbad. Er vallen in totaal zeventien doden en vijftien gewonden. Het is één van dodelijkste schietpartijen op een school in de Amerikaanse geschiedenis.

Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn

Voor de leerlingen die de schietpartij overleefden zal het leven nooit meer hetzelfde zijn. De 14-jarige Esperanza Woei is een van de scholieren die wist te ontkomen aan de kogels van Cruz. "Ik bevond me op de derde verdieping in het gebouw . Precies daar waar de schutter was. Op een gegeven moment hoorden we de schoten en ik dacht dat het een oefening was. Ik maakte er zelfs nog een grapje over. Dat een schutter nooit naar de derde verdieping zou komen omdat er zo veel trappen zijn.”

Maar terwijl Esperanza en haar medeleerlingen nog de illusie hebben dat het om een oefening gaat vervolgt Nikolas Cruz zijn bloedbad. “Ineens was daar een SWAT-team en moesten we allemaal met de handen op ons hoofd het lokaal verlaten. Ik zag de dode lichamen op de grond liggen. Onder mijn voet lag de AR-15, het wapen dat al die levens heeft weggenomen. Het is iets wat ik hoopte nooit mee te moeten maken. Twee van mijn beste vrienden hebben het niet overleefd."

Ouders staan doodsangsten uit

Terwijl de schietpartij nog bezig is bereikt het nieuws ook de ouders van Esperanza. Ze haasten zich naar de school en staan letterlijk doodsangsten aan. “Ik stond te trillen op mijn benen, het voelt alsof de wereld instort", vertelt haar moeder. Ook nu – bijna een maand later – blijft de gebeurtenis de familie Woei achtervolgen. “Als de kinderen niet bij je zijn dan sta je altijd onder spanning. Waar zijn ze nu, wat  gebeurt er nu. Je bent altijd paraat. Je zorgt dat de auto is volgetankt. Je denkt nu een stapje vooruit. Dat is in ieder geval wat ik doe. Ik dacht dat het hier niet kon gebeuren. In onze rustige buurt. Je ziet het wel op televisie, maar dat het hier kan gebeuren dat is echt bizar,” zegt vader Patrick Woei.

Parkland zal zeker niet de laatste school in de Verenigde Staten zijn met een massale schietpartij. Gemiddeld is het vijf keer paar maand raak met een schietpartij op een Amerikaanse school. Een schokkend en treurige statistiek. En als het aan de leerlingen van Parkland ligt moet er alles op alles worden gezet om te voorkomen dat de geschiedenis zich keer op keer blijft herhalen.

Woede over uitblijven strengere wapenwetten

Voor het eerst lijkt er écht een kanteling te zijn ontstaan in de discussie over wapenwetgeving. Onder leiding van de slachtoffers van Parkland is er een protestbeweging op gang gekomen die zijn weerga niet kent. Ze hebben opgeroepen tot een ‘mars voor ons leven’ in Washington D.C. om hun woede over het uitblijven van strengere wapenwetten kenbaar te maken.

Dit weekend worden door het hele land protesten georganiseerd en zullen demonstranten de straat op gaan. Esperanza is een van hen. “Ik hoop echt dat we met dit deze mars strengere wapenwetgeving teweeg kunnen brengen. Hoe dan ook, ik ga lopen, voor mijn omgekomen vrienden."