De vijfde Raad van Anders van Microsoft Nederland is achter de rug. In het item over deze Raad speelde het quotum voor het in dienst nemen van mensen met een arbeidshandicap nog een belangrijke rol. 

Gastblog door Niels Schuddeboom. Niels heeft een (arbeids-) handicap en had zitting in de 'Raad van Anders'.

Tot mijn genoegen is dat aspect eigenlijk nooit onderwerp van gesprek geweest. Het eigenbelang om toegankelijk te zijn voor mensen met een beperking werd zonder aarzeling gezien. De tijd die er was om alles vanuit verschillende perspectieven te bekijken heeft daar in mijn beleving erg aan bijgedragen.

Tien rollen in de kern van de Microsoft-organisatie worden geselecteerd op hun geschiktheid om te worden ingevuld door mensen met een handicap. In elke sollicitatieronde voor een van deze rollen moet er bij de laatste drie kandidaten tenminste een iemand zijn met een handicap. In het traineeprogramma worden bovendien standaard twee plekken ingevuld door mensen met een beperking. In 2013 doet Microsoft ook mee aan de Prokkelweek, een week vol prikkelende ontmoetingen tussen mensen met en zonder een verstandelijke beperking. Tot slot worden leveranciers van het facilitair bedrijf gestimuleerd om te volgen. Sterke resultaten, die passen bij de resultaatgerichte uitstraling die je aantreft als je bij Microsoft binnenstapt.

Wat me scherp bijblijft is de opmerking van Theo Rinsema, mede-raadslid en directeur van Microsoft Nederland: “Iedereen hier heeft een beperking, (...) maar als wij in iemand geloven, dan hoeven grote gaten in de CV geen beperking te zijn om te solliciteren.” 

Bij de eindpresentatie afgelopen vrijdag dacht ik soms: ‘Hadden we voor deze concrete acties echt weer gesprekken nodig?” Immers, over het verbeteren van de positie van mensen met een arbeidshandicap wordt veel, vaak en lang gepraat. Vaak zonder resultaat. Toch is voor actie een klimaat nodig dat ervoor zorgt dat het kan werken. De Raad zorgde met vele ontmoetingen, binnen en buiten grote zalen, voor het klimaat waarin actie mogelijk is. Actie die overigens pas nu, na de Raad, pas echt gaat beginnen.

Ik geloof erin dat het juist hier succes zal hebben omdat er door het Nieuwe Werken van Microsoft, zoveel natuurlijke ruimte is om te werken hoe je zelf wilt, waar en wanneer je wilt. Daarbij geholpen door technologie. Werkgevers van Nederland: pak die handschoen op!

Waarom werkte de Raad? Naar mijn idee  onder meer omdat een groot en ingewikkeld vraagstuk in zekere zin ook kleiner werd gemaakt. Het vraagstuk werd kleiner omdat het werd besproken in de context van één organisatie met ambitie, zonder daarbij extreem veel ruimte te geven aan de ervaringen met bestaande regelingen, voorzieningen en projecten. Natuurlijk kun je gebruiken wat goed is, maar het ook goed om bij je eigen identiteit in de buurt te blijven.

‘Een heldere context en een duidelijke afbakening’ kan een les zijn voor iedereen die met dit thema bezig is. Ik ben blij dat het ook de ambitie is van Microsoft om de geleerde lessen die nog gaan volgen, te blijven delen, als voorbeeld voor andere bedrijven. 

Bekijk hier de reportage die EenVandaag eerder maakte over de Raad van Anders:

Het is nog niet duidelijk hoe het gisteravond uit de hand heeft kunnen lopen in Scheveningen. Honderden jongeren raakten in gevecht met elkaar en keerden zich tegen de politie toen die ingreep.

Statiegeld Nederland opent deze maand twee winkels waar mensen hun blikjes en flessen kunnen inleveren. De winkels moeten het makkelijker maken om de lege verpakkingen weg te brengen. Dat gaat met het huidige systeem in grote steden niet altijd goed.

Vooral in supermarkten staan nog lange wachtrijen voor statiegeldmachines. Dit zorgt soms voor irritaties tussen klanten en 'statiegeldverzamelaars'. De twee winkels in Rotterdam en Amsterdam moeten het begin zijn van een oplossing voor dit probleem. Maar hoe realistisch is die?

'Niet genoeg'

"Die twee statiegeldwinkels zijn een mooie service voor de supermarkten. Die worden zo ontlast. Maar verder lossen ze helemaal niks op van het probleem waar we nu mee zitten", zegt Dirk Groot, die met zijn stichting Zwerfinator zwerfafval probeert te verminderen. Hij vindt de nieuwe winkels een 'stap in de juiste richting', maar merkt op dat er nog veel moet gebeuren.

Volgens hem zijn er vooral in de grote steden te weinig inleverpunten. En dat is hét grote probleem. "Je kunt overal blikjes en flesjes kopen, maar je kunt ze bijna nergens inleveren. En voor een zo'n winkel ga je niet van Amsterdam-West naar het centrum lopen om je blikje in te leveren", denkt hij.

Geen innameplicht

Het kleine aantal innamepunten waar hij zo kritisch over is, zou vooral komen doordat er geen innameplicht is. Mensen zijn het namelijk niet verplicht om gebruikte blikjes, flesjes en kratten in te leveren. Het wordt niet gestimuleerd, zegt Groot.

"De verhouding tussen statiegeld en het product dat je koopt is helemaal zoek. Heel veel mensen vinden het gewoon niet de moeite waard." Juist doordat die stimulans uitblijft, wordt er weinig gedaan om meer innamepunten te creëren. En de drukte echt onder controle te krijgen.

'Hoe slechter ze het doen, hoe meer ze verdienen'

Bedrijven als Statiegeld Nederland maken winst op elk blikje en flesje dat niet wordt ingeleverd, legt Groot uit. "Ze doen niet meer dan nodig is. Ze verdienen er juist aan als er minder wordt ingeleverd."

"Al die miljoenen aan statiegeld die niet worden ingeleverd, dat blijft gewoon bij statiegeld Nederland", vervolgt hij. "Ze zeggen dat ze investeren in allerlei nieuwe innamepunten, verbetering van het systeem, enzovoort, maar daar zien we weinig van. Hoe slechter ze het doen, hoe beter ze verdienen."

Overlast en ongedierten

Een gevolg van dit systeem is dus dat de groep mensen die niet in een lange rij in de supermarkt wil staan, de statiegeldproducten in een normale prullenbak in huis of op straat gooit.

Bij dat laatste komen vervolgens 'verzamelaars' of 'jagers' kijken, die de afvalbakken op straat niet altijd even netjes achterlaten wanneer ze klaar zijn, volgens Groot. In grote steden zoals Rotterdam en Amsterdam zorgt dat voor overlast en soms ongedierten.

Wettelijk verplichten

Ook stevige hulp van de politiek om dit probleem op te lossen blijft uit, zegt Groot. Hij vindt dat er meer kan worden gedaan. "Een statiegeldplicht en innameplicht, dat kun je gewoon wettelijk afdwingen. In Duitsland doen ze dat ook. Daar hebben ze het zelfs op zuivelverpakkingen."

"Er worden steeds redenen verzonnen waarom het niet kan", gaat hij verder. "Maar dat is als je iets niet wil. Als je iets wel wil, dan zoek je naar oplossingen."

'Ze hebben de kennis niet'

Wat zouden de bedrijven zelf dan moeten doen om dit op te lossen? "Meer inleverpunten", herhaalt Groot. "Maar ook moet het statiegeldbedrag omhoog en moeten platte blikjes en flessen zonder etiket worden geaccepteerd. Die mag je nu niet inleveren."

Groot roept dit vanuit zijn expertise al langer, maar volgens hem is dit nog niet doorgevoerd omdat er vaak aan de verkeerde knoppen wordt gedraaid. "Ze hebben niet de kennis van de straat, maar alleen de kennis van kantoor."