Voor de Charles de Koning was het bezoekverbod voor verpleeghuizen onaanvaardbaar. Hij bezocht zijn dementerende vrouw elke dag. Na twee weken nam hij het rigoureuze besluit bij haar in te trekken en zelf 24 uur per dag voor haar te zorgen.

"Ja, kijk! De moderne tijd staat voor niets", roept Charles (83) uit als de Skype-verbinding tot stand komt. Tot voor kort had hij er nog nooit mee gewerkt, maar toen hij introk in het verpleeghuis heeft het zichzelf toch maar aangeleerd. Zo houden ze contact met de drie dochters en kleinkinderen. Tijdens het gesprek zit Adriana (83) naast hem.

'Ik kom tijd tekort'

Het is nu tweeënhalve week geleden dat hij zich bij haar voegde in de Blije Borgh in Hendrik-Ido-Ambacht. Het gaat redelijk, maar het is heel hard werken. "Ik kom tijd tekort, echt waar."

Charles heeft de volledige verzorging van zijn vrouw overgenomen. Het opstarten van de dag duurt alleen al tweeënhalf uur. Hij tilt haar uit bed middels een stalift, waarbij hij Adriana moet vastsnoeren met riemen om de schouders, buik en benen. Vervolgens gaan ze naar de douche, uitkleden, haren wassen, afdrogen, kleding weer aan. "Ik zorg er ook altijd voor dat haar netjes zit", zegt hij terwijl hij met een hand een los gevallen pluk bij Adriana achter het oor stopt.

Lees ook

Niet meewerken

De verzorging douchte haar niet meer, maar maakte haar 'passief' schoon, legt Charles uit. Dat wil zeggen: terwijl ze op bed lag. Zijn vrouw zou niet genoeg meewerken met de stalift. Charles heeft alle tijd en hem lukt het wel. "Nadat ik haar van de liggende positie in een zittende heb gekregen, dan gaan we even op de rand van het bed zitten, even uitrusten en geef ik haar een knuffel."

De oud-huisarts kan al het tillen en bukken nog prima. "Dat is geen probleem. Ik heb altijd veel gesport. Hardlopen, fietsen, golfen."

Eten in de instelling

Zo gedurende de weken beginnen hem dingen in het verpleeghuis op te vallen, vooral wat betreft het warme eten. Dat wordt voor elke lunch een uur lang opgewarmd in enorme hete luchtovens die nogal kabaal maken. "En toch is het niet gaar! Hoewel de kibbeling dan weer wel gortdroog is en de groente prut."

Charles benadrukt dat hij niet te veel wil klagen. Dat deed hij vroeger wel, maar daar is ie mee gestopt. "Ik wil niet dat mijn gezeur straks afgereageerd wordt op mijn vrouw."

Lees ook

125 euro per dag

Voor zijn verblijf bij zijn vrouw betaalt Charles 125 euro per dag. Het is een soort hotelarrangement. Op de vraag of hij waar krijgt voor zijn geld begint hij te lachen. "Nee, in principe natuurlijk niet. Bij een echt hotel zou ik iets meer krijgen, dan zouden ze bijvoorbeeld mijn bed opmaken." Dat doet hij nu zelf.

In haar werkzame leven was Adriana onder meer actief als wethouder en diaken in de kerk. Vanaf 2014 is ze dementerend. Vooral de laatste drie jaar ging ze hard achteruit. Tijdens het Skype-gesprek mompelt ze af en toe een paar zinnen. Maar ook Charles weet meestal niet wat ze zegt.

'Zorgen zoals zij altijd voor mij heeft gedaan'

Toch denkt hij dat ze misschien wel doorheeft dat hij dit allemaal voor haar doet. "Misschien voelt ze zich wel een beetje beter hierdoor en heeft ze ook wel door dat ik, haar eigen man, dit voor haar doe."

Ze kennen elkaar al 63 jaar, sinds het laatste jaar van de middelbare school. Zij was een alpha, hij een beta. Zij ging in Utrecht studeren, hij in Leiden. Vijf jaar later trouwden ze. "Ik zorg nu voor haar, zoals zij altijd voor mij heeft gezorgd. Sommigen mensen zeggen dat het leven van demente mensen zinloos is, maar voor mij heeft ze nog heel veel zin", zegt hij met een liefdevolle glimlach naar zijn vrouw.

Charles vertelt aan verslaggever Laura Kors hoe het leven in het verpleeghuis bij zijn vrouw gaat

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.