De Olympische droom van Lindsay van Zundert komt uit. Zij zal Nederland vertegenwoordigen bij het kunstrijden. Met haar moeder Chantal reisde ze de afgelopen jaren samen naar alle wedstrijden, maar juist nu mag zij niet mee.

Volgende maand wordt Lindsay 17 jaar. Dankzij haar wordt Nederland voor het eerst in 46 jaar weer vertegenwoordigd bij het Olympisch kunstschaatsen. "Van jongs af aan was dit een droom. Ik ben er trots op dat ik dat nu kan waarmaken", zegt de kunstschaatser.

Hard gewerkt

Toen Lindsay als jong meisje haar eerste wedstrijden schaatste werd meteen duidelijk dat er iets bijzonders op het ijs gebeurde. Jaren later, in maart 2021, kwalificeerde ze zich als eerste Nederlandse sporter voor de Olympische Spelen. Ze treedt daarmee in de voetsporen van Sjoukje Dijkstra, Joan Haanhappel en Dianne de Leeuw, die in 1976 als laatste Nederland vertegenwoordigde.

Nog even en dan vertrekt Lindsay naar China, daar beginnen de Olympische Spelen op 4 februari. "Ik heb er hard voor gewerkt, heb veel getraind." Haar moeder, oma en opa en zusje zijn in al die jaren een grote steun geweest, vertelt ze.

Bron: EenVandaag

'Blij dat het door kan gaan'

En juist zij, die altijd voor haar klaarstonden, kunnen er op de grote dag niet bij zijn. "Dat maakt mij wel verdrietig, ik weet hoeveel mama ervoor heeft gedaan om mij hier te krijgen. Ze stopt zoveel moeite en energie in mij. Eigenlijk heeft ze haar hele leven naar het schaatsen gezet, iets wat ik nu al 10 jaar doe."

Haar moeder, Chantal Vervuren, vindt het verdrietig dat ze niet mee kan naar de Spelen. "Maar het is niet anders. Ik ben al blij dat het door kan gaan met die coronamaatregelen."

Rituelen samen

Elke wedstrijd gaat Chantal mee. "We delen dan een kamer en voor een wedstrijd maken we mij samen klaar. Mijn moeder doet mijn make-up en we kletsen gezellig over alles behalve de wedstrijd."

"Het is wel fijn om voor een wedstrijd even met totaal iets anders bezig te zijn. Dat heb ik straks dus niet."

Bekijk ook

• 

  Olympische Winterspelen staan alweer voor de deur, maar blijven omstreden door keuze voor China: 'Maar zo komt wel het gesprek op gang'

  • 26-07-2021

Niet op de tribune

15 en 17 februari staan rood omcirkeld in de agenda van Lindsay en haar familie. Dan zal ze haar kuur uitvoeren in Beijing. Deze heeft ze in de voorwedstrijden al een paar keer kunnen oefenen. Haar doel? De finale halen op 17 februari. Met Lindsay natuurlijk op het ijs en haar moeder thuis, voor de buis.

Dat Chantal thuis voor de buis zit hadden ze beiden liever anders gezien. "Je weet dat als je op het ijs staat, mama dan thuis kijkt. Kijken op tv is toch anders dan dat je er echt bij bent. Ik weet hoe trots mama op mij is en hoe mooi ze het vindt als ze mij in het echt ziet stralen."

Bron: EenVandaag

Teamleider Yvonne van Gennip

Andere topsporters die naar China gaan kent Lindsay nog niet. "Ik weet wel dat er langebaanschaatsers gaan en bobsleeërs, maar ik heb nooit echt met hen gepraat. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn. Ik denk dat het wel goed is voor mijn ontwikkeling om andere mensen in de topsport te ontmoeten", zegt ze.

Gelukkig staat ze er straks niet alleen voor. Haar coach, tweevoudig olympiër Jorik Hendrickx, gaat mee naar China. Er gaat daarnaast ook een teamleider mee. "Wat ik heb begrepen is dat ze denken aan Yvonne van Gennip, zij is ook al een test gaan draaien in Beijing." Yvonne van Gennip won tijdens de Olympische Winterspelen van 1988 in Calgary maar liefst drie keer goud op het langebaanschaatsen. "Ik ben wel heel blij dat zij daar dan ook is. Ze kent Lindsay en heeft een goede band met haar dus ik denk dat dat wel goed gaat komen", zegt moeder Chantal.

Bekijk ook

• 

  Roos is klaar met vooroordelen over Paralympische Spelen: 'Uiteindelijk wil iedere atleet hetzelfde en werken we even hard'

  • 16-08-2021

Dragen van de vlag

Over een paar weken is de openingsceremonie in het Olympisch Stadion in Beijing. Lindsay hoopt dat zij de eer krijgt de Nederlandse vlag te mogen dragen. "Dat zou natuurlijk echt geweldig zijn", zegt ze.

"Ik hoop dat er straks elke 4 jaar een kunstschaatser naar de Spelen toe kan vanuit Nederland." Misschien is ze dat over vier jaar zelf wel weer. En voor nu? "Van deze Spelen ga ik vooral heel erg genieten."

Soms laat je een product in de winkel liggen. Niet om de prijs, maar uit protest tegen het bedrijf of land erachter. Nu Trump importheffingen oplegt, merken we in de chat discussie over Amerikaanse producten. We beantwoorden jullie vragen over boycots.

Jullie vragen worden beantwoord door hoogleraar Internationale Economie Harry Garretsen (Rijksuniversiteit Groningen) en historicus Maartje Janse (Universiteit Leiden).

1. Heeft het nut als ik als consument producten niet meer koop?

"Ja, een spontane consumentenboycot kan bedrijven of landen wel degelijk raken: in reputatie en in de portemonnee", begint hoogleraar Garretsen. "Je ziet dat nu bijvoorbeeld gebeuren met Tesla. Omdat sommige consumenten het niet eens zijn met het gedachtegoed van Elon Musk, keldert de verkoop van Tesla-auto's in Europa."

"Consumenten hebben een bijzonder soort macht", antwoordt historicus Janse. "Als individuele consument heb je niet zoveel invloed, maar als collectief wel. Zeker wanneer een overtuiging om producten niet te kopen breed gedeeld wordt, in Europa of zelfs wereldwijd."

Het idee achter een boycot is simpel, vervolgt ze: "Als wij samen onze krachten bundelen door dit product niet meer kopen, dan kan het bedrijf of land daar zoveel last van hebben dat ze hun strategie wijzigen. Het is een manier om invloed proberen te krijgen op beleid. En de geschiedenis laat zien dat dit kan slagen."

Janse doet als historicus onderzoek naar protesten, waaronder boycots. Ze wijst op het oudste voorbeeld dat bekend is van een grootschalige boycot. "In 1791 besloten een half miljoen Britten geen suiker meer te kopen die afkomstig was van plantages waar tot slaaf gemaakten onder dwang werkten. Mensen realiseerden zich: 'Als ik suiker koop die in zulke omstandigheden is geproduceerd, ben ik medeverantwoordelijk.' Het parlement wilde niet luisteren, dus namen burgers zelf het initiatief," vertelt ze. "Het was best een succesvolle actie: de verkoop van deze suiker daalde met een derde."

2. Hoeveel consumenten moeten een product boycotten voordat die zinvol is?

"In hoeverre een bedrijf of land precies geraakt wordt, hangt af van het type boycot", zegt econoom Garretsen. "In principe is een boycot een actie vanuit consumenten die het niet eens zijn met beleid, en daarover zeggen: 'Dit willen we niet meer.' Als zij besluiten producten niet meer te kopen, kan dit bedrijven of landen zeker raken."

"Daarvoor is het niet per se nodig dat miljoenen mensen stoppen met het kopen van een bepaald product", zegt hij. "Vaak blijken lagere percentages al genoeg. Net als bij protesten en demonstraties, kunnen kleinere groepen al iets in beweging zetten."

"Een kleinere groep kan de reputatie van een bedrijf of land al beïnvloeden", verklaart de hoogleraar. "Social media spelen hierin natuurlijk een rol. Daar verspreiden acties zich snel. Zelfs wanneer de omzet van een bedrijf nog niet gekelderd is, kan een bedrijf dan toch al angst voelen voor imagoschade. Het voelt zich aangesproken of genoodzaakt om beleid te veranderen, zeker wanneer het bedrijf veel concurrentie heeft."

Toch is een boycot nog effectiever als die niet alleen gebaseerd is op de vrijwilligheid van consumenten, maar ook formeel via politiek en wetgeving wordt afgedwongen, legt Garretsen uit. "Wanneer een overheid zegt: dit product mag het hele land niet meer in. Dat gebeurt bijvoorbeeld met Russische producten. Daar trekt de overheid een grens in hoe we met die producten omgaan. En is er in feite een formele boycot."

Bekijk ook

• 

  Havenvakbond wil complete boycot van Russische kolen, olie en gas: 'Er zit bloed aan lading uit Rusland'

  • 10-03-2022

3. Is een boycot niet gewoon om jezelf beter te voelen?

"Consumenten boycotten inderdaad omdat ze zich daar beter bij voelen. Als je iets doet waarvan jij denkt dat het zin heeft, dan voel je je daar goed over", zegt Janse. Maar dit vindt ze geen reden om boycots af te schrijven. Integendeel.

"Het is wat simplistisch enkel te kijken naar het directe effect van een boycot op beleid. Want het heeft ook een grote waarde voor individuen en groepen, en die is ook belangrijk. In plaats van je machteloos te voelen, heb je het idee dat je gedrag ertoe doet."

"Een boycot gaat ook over ergens voor staan, laten zien wat je waarden zijn. Het is een expressie van wie jij als consument wil zijn", licht ze toe. "Ook kan het het groepsgevoel versterken. Een beweging om meer Europees te kopen, versterkt bijvoorbeeld niet alleen de economie, maar versterkt ook het Europese wij-gevoel."

4. Hoe moeilijk of makkelijk is het om een volledige boycot van de Verenigde Staten te realiseren?

Een volledige boycot lijkt Garretsen moeilijk te realiseren. "Oproepen om te boycotten richten zich vaak op de typisch Amerikaanse producten, zoals whiskey. Maar er zijn natuurlijk heel veel dingen die we uit de Verenigde Staten halen. Bijvoorbeeld halffabrikaten die in producten verwerkt zijn, of diensten van Google of Apple. Een volledige boycot zou ook daarover moeten gaan, maar dat wordt al snel ingewikkelder. En dan rijst de vraag of we dat wel willen."

"Een volledige boycot is bovendien niet alleen economisch, maar gaat ook over sport en cultuur", zegt Janse. Ze geeft het voorbeeld van de anti-apartheidboycots van Zuid-Afrika in de jaren 70 en 80. "Dat waren niet alleen economische acties om bijvoorbeeld geen Zuid-Afrikaanse sinaasappelen meer te consumeren."

Al vanaf 1964 mocht Zuid-Afrika niet meer meedoen aan de Olympische Spelen. "Later drongen de Verenigde Naties erop aan om alle culturele en sportieve banden met het land te verbreken. Artiesten traden er niet meer op."

"Je ziet dat er nu ook zo'n oproep tot culturele boycot is tegen Israël. Mensen zeggen: ook daar is een apartheidsregime aan het ontstaan. Universiteiten moeten niet meer met het land samenwerken. Het land moet niet meer mee mogen doen aan het Songfestival. Dit gaat dus ook verder dan het niet meer kopen van Israëlische producten."

"Ik zie Amerika nog niet zo snel in die hoek van Zuid-Afrika en Israël belanden", vervolgt ze. "Maar Amerika is zichzelf wel aan het isoleren. En de vraag is of dit ook invloed gaat hebben op culturele uitwisseling. Je hoort bijvoorbeeld al wel van mensen dat ze niet meer naar Amerika op vakantie willen gaan. Dat is ook een vorm van boycot."

Bekijk ook

• 

  1 op de 10 fans kijkt dit jaar niet naar Eurovisie Songfestival, uit protest tegen deelname Israël

  • 09-05-2024

5. Gaan winkels aangeven uit welke landen producten komen, bijvoorbeeld met stickers?

"Traditioneel is een boycot gericht op een product of bedrijf. Maar je ziet ook dat een boycot breder gericht kan zijn op een land: er wordt dan wel een product gekozen, maar het is eigenlijk niet om dat specifieke product te doen. Dat product staat symbool voor iets groters." Dit zie je nu met Amerikaanse producten gebeuren, volgens Garretsen.

"Het is consumenten niet per se te doen om bijvoorbeeld Amerikaanse whiskey, of McDonalds, maar dit soort producten of bedrijven symboliseren hun opvatting over waar Amerika onder Trump mee bezig is", zegt hij. "Consumenten willen een signaal afgeven tégen Trump: 'Er zijn grenzen, we pikken niet alles.'", zegt Janse hierover.

Er zijn landen waar labels op producten worden geplakt om hun herkomst aan te geven. Zo heeft Denemarken stickers die wijzen op Europese herkomst, en wordt in Canada opgeroepen om Canadian First - producten gemaakt in Canada - te kopen. "Dit zijn eigenlijk voorbeelden van een soort omgekeerde boycots, om producten uit eigen regio te kopen."

Een meerderheid van de deelnemers aan het Opiniepanel-onderzoek wil dat Nederlandse supermarkten labels plakken op Europese producten. Twee derde van de deelnemers (68 procent) lijkt dat een goed idee.

Bekijk ook

• 

  Beurzen wereldwijd al dagen flink in de min, wat kunnen beleggers doen? 'Elke daling in verleden leek achteraf goede kans'

  • 07-04-2025

Supermarktbranche: 'Consument moet weloverwogen kunnen kiezen'

Vermelding van het land van herkomst is niet op elk product verplicht. Volgens Europese en Nederlandse regels moet de herkomst op het etiket staan in een paar situaties, bijvoorbeeld bij onbewerkt vlees, eieren, vis en zeevruchten, groente en fruit, olijfolie en honing. Ook geldt deze verplichting wanneer het ontbreken van herkomstinformatie de consument kan misleiden, bijvoorbeeld bij producten met geografische aanduidingen zoals vlaggen.

Volgens supermarktbranchevereniging Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL) moeten consumenten 'weloverwogen kunnen kiezen welk product met welke herkomst zij kopen. Het juist en volledig etiketteren van producten is daarom van belang'.

Het CBL laat weten dat supermarkten zelf verantwoordelijk zijn voor de juiste etikettering van huismerkproducten. Bij A-merken ligt die verantwoordelijkheid bij de fabrikant. Het CBL heeft verder geen informatie over individuele assortimentskeuzes en voorkeuren van consumenten in het koopgedrag wat betreft herkomst van producten.

6. Hoe raakt een boycot een land anders dan tegenheffingen?

"Importheffingen zijn minder moreel geladen dan een boycot", zegt Garretsen. "Die hoeven niet per se iets goeds of fouts te betekenen. Landen kunnen gewoon blijven handelen. Alleen maakt een van de twee, of beide, het duurder. Het is van een andere orde wanneer een land zegt: 'Ik wil jouw producten helemaal niet meer.'"

"De laatste stand van zaken is dat het voor Europa misschien toch lijkt mee te vallen met de Amerikaanse importheffingen. Maar wat Amerika en China nu onderling doen - steeds hogere en hogere importheffingen - gaat op den duur in de praktijk over in een boycot. Dan kunnen Chinese producten niet meer naar Amerika geëxporteerd worden, en Amerikaanse producten niet meer naar China. Als dat doorgaat, escaleert een handelsoorlog in een handelsboycot."

"De impact van boycotacties tegen Amerika lijkt op de korte termijn misschien gering", zegt Janse. "Maar als je het bredere plaatje bekijkt, dan besef je dat een boycot onderdeel is van het grotere fenomeen dat een land z'n status verliest. Amerika verliest een deel van de invloedsfeer die het na de Tweede Wereldoorlog heeft gekregen. En mensen zien Amerika niet langer vanzelfsprekend als een betrouwbaar land."