Op sociale media wordt veel gesproken over de houding van Engeland na de aanslag van woensdag. Er is geen paniek en de Britten lijken onverstoorbaar.
Er worden massaal foto’s als deze gedeeld, van hoe deze Britse vrouw een kop thee drinkt op de puinhopen van een bombardement tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Onderstaande foto dateert uit 1993, vlak na een bomaanslag van de IRA in Londen. Er staat: “We begrepen toen dat het gewoon ging om een groepje klootzakken.”
En de tekst op dit bord in de Londense metro werd zelfs voorgelezen in het Britse parlement. Maar, het blijkt dat het bord niet echt is. Het is door iemand met een appje in elkaar geknutseld.
Ondanks dat de tekst nep is, wordt het wel geien als een symbool voor hoe de Britten zich voelen. Ze laten zich niet van de wijs brengen. Deze houding wordt ook wel de stiff upper lip genoemd. Dat is een stoïcijnse houding waarbij je je niet laat leiden door emotie. Typisch Brits, en die houding zag je ook na de bomaanslag op de Britse metro in 2005.
Deze Britse houding is eigenlijk een betrekkelijke nieuwe traditie. De Britten stonden tot de negentiende eeuw juist bekend als een heel emotioneel en uitbundig volk met een totaal gebrek aan zelfcontrole.
Tijdens de Franse Revolutie en de Napoleontische oorlogen veranderd dat omdat de Britten zagen hoe passie en fanatisme op het Europese vasteland tot conflicten leidde. Vanaf dat moment begonnen ze hun emoties te beteugelen. Dat zag je bijvoorbeeld aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Toen verspreidde het Britse ministerie van informatie de inmiddels beroemde flyers door Londen. "Keep calm and carry on", oftewel “Blijf kalm en ga door”.
Zijn de Britten echt zo nuchter of steken ze hun kop in het zand? Daarover spreken we met journalist Martijn Rosdorff.