meer NPO start

Klaar met de kou? Ina en Nienke zoeken de lage temperaturen het hele jaar op: 'Het maakt je blijer en fitter'

Klaar met de kou? Ina en Nienke zoeken de lage temperaturen het hele jaar op: 'Het maakt je blijer en fitter'
Bron: EenVandaag

Temperaturen onder nul: sommigen vinden het geweldig, anderen kunnen niet wachten tot het warmer wordt. En dan heb je nog mensen als Ina (73) en Nienke (20), die zichzelf het hele jaar onderdompelen in kou. "Ze zeiden, ben je gek?!"

"Het gebeurt steeds vaker dat mensen bewust extreme kou opzoeken", vertelt Bart Biermans, arts en ijsbadinstructeur bij zijn bedrijf Below Zero. "Online komt het veel voorbij. En wanneer je in deze tijd op een zondagochtend bij Scheveningen gaat wandelen, zie je veel 'plonsgroepjes' die samen het water induiken."

Benieuwd

Wat drijft deze mensen? De 20-jarige Nienke Visser uit Groningen kan daar met veel enthousiasme over vertellen. Toen vrienden haar in november mee vroegen om te gaan zwemmen bij het stadsstrand, was ze toch wel benieuwd.

Inmiddels gaat ze minstens één keer per week. "Ik had niet verwacht er de hele winter mee door te willen gaan. Ik zei dat ik in december zou stoppen en in maart wel weer zou beginnen. Toch bleef ik elke keer gaan en was het steeds ontzettend fijn."

Nienke Visser (20)
Bron: Privéfoto
Nienke Visser (20)

Een stukje uitdaging

Voor sommigen is ijszwemmen als mediteren, legt Nienke uit. "Maar ik vind het toegankelijker dan dat. Tijdens zwemmen in water van soms maar een halve graad moet je wel op je ademhaling blijven letten. Je gaat vanzelf al op in het moment."

Na de 5 minuten die Nienke meestal in het water doorbrengt, zegt ze zich meteen actiever te voelen. "En het is een stukje uitdaging. Want ik denk met deze temperatuur ook echt wel, wanneer ik voor het water sta: waar begin ik aan? Maar erna ben ik toch weer trots dat ik het heb gedaan."

Minder koud

"Het is dan ook een bevestiging naar jezelf dat je meer kan dan je denkt." Hiervoor werd Nienke door anderen vaak omschreven als koukleum, vertelt ze.

"Maar nu heb ik het standaard een stuk minder koud. Je kunt dat gevoel bewuster uitzetten. Je ziet de 'ernst van de kou' wat minder in, want je hebt gevoeld hoe het is als je lichaam zich weer helemaal opwarmt na zo'n lage temperatuur. Dat klinkt heel vaag", lacht ze, "maar als je dat zelf hebt ervaren, begrijp je het."

Niet zonder risico

Nienke zegt zich bovendien een stuk fitter te voelen sinds ze aan ijszwemmen doet. Ze vertelt dat sommige mensen uit de groep waarmee ze zwemt daarnaast ook nog eens minder of geen last meer ervaren van psychische klachten. "Door de inspanning komen er endorfines in je hersenen vrij. Ik voel me erna ook altijd echt blijer."

Overigens blijft het wel opletten geblazen. De eerste keer dat Nienke het water in ging, voelde het alsof er duizenden naalden in haar huid prikten, vertelt ze. "Het is echt heel, heel erg koud. En daarom ook niet zonder risico. Want wanneer je volledig onder water bent, geeft je lichaam een soort paniekreactie. De uitdaging is dan om je ademhaling weer snel onder controle te krijgen."

Lees ook

Energiefabriekjes

"Je voelt je inderdaad vaak heel gelukkig na een potje ijszwemmen", bevestigt ijsbadinstructeur Bart Biermans. En logisch, vindt hij, "Je krijgt een boost van gelukshormonen. Mentaal houd je er een supergoed gevoel aan over." De kou zou daarnaast ook nog eens een positief effect hebben op afvallen, spierherstel na sportprestaties en op de gezondheid van je bloedvaten.

Ook zorgt het daadwerkelijk voor extra energie, zegt Biermans. "De hypothese is dat, als je veel met kou traint, je beter met kou kunt omgaan. Als je langere tijd onder de 18 graden zit, dan kun je zogenaamd bruin vet aanmaken. Heel veel mensen hebben dat niet, omdat we ons voortdurend in een omgeving van zo'n 20 graden bevinden." Bruin vet bevat veel van wat de arts 'energiefabriekjes' noemt die het vet omzetten naar glucose. En dit zet je lichaam vervolgens om naar energie.

'Die is gek geworden'

Hoewel de 73-jarige Ina Koolhaas Revers uit Amsterdam aan energie geen tekort kent, zweert ook zij bij badderen in de kou. Maar hiervoor duikt ze niet het water in. De wereldkampioen powerliften heeft zich 5 jaar geleden door haar coach over laten halen in een ijskoude cabine te gaan staan. "Ik dacht, die is gek geworden", vertelt ze. "Maar sindsdien spring ik elke ochtend vroeg op de fiets om naar het Freezlab te gaan".

"De eerste keer meten ze je bloeddruk, je houdt je badpak aan en krijgt handschoenen, kniekousen, wollen sloffen en iets voor op je hoofd en voor je mond", legt ze uit. "Dan ga je 20 seconden in de eerste cabine waar de temperatuur -60 is, om hierna voor 2 minuten en 40 seconden naar de de andere cabine te gaan. Daar is het -110, maar dat is zo erg niet! Want net als je denkt dat je er helemaal genoeg van hebt, is de tijd al om."

Ina Koolhaas Revers (73)
Bron: Privéfoto
Ina Koolhaas Revers (73)

Herstel van spierpijn

De gevoelstemperatuur is volgens Ina heel anders dan wanneer je in ijswater ligt. "Dat is natte kou, dit is echt droge kou. Het plonsen in water is niet echt mijn ding." Maar dat zoiets voor anderen wonderen doet, begrijpt ze helemaal. Die kou-ervaring maakt je fitter en ook een blijer mens, vertelt ze. "Je hebt allemaal wel eens dagen dat je er geen zin in hebt, dat je even chagrijnig bent. Maar ik kom áltijd vrolijker van zo'n sessie vandaan."

Er gaat dan ook haast geen dag voorbij dat Ina haar dag niet in de cabine start. Voor haar heeft het nog eens een extra functie. "Ik trainde voor mijn wedstrijden heel veel, nog steeds, en door deze afwisseling van warm-koud heb ik zelden tot nooit spierpijn of blessures. Je herstelt echt heel snel, zelfs op mijn leeftijd."

Aanrader

Ina vertelt dat er al jaren discussie bestaat over de wetenschappelijke aantoonbaarheid van de werking van zo'n Freezlab. "Maar ik baseer me gewoon op mijn ervaring en die van anderen om me heen. Zo heb ik bijvoorbeeld mensen gesproken met kwalen als reuma die zeggen dat sinds die kousessies de helft dan hun pijn weg is."

Of ze andere 73-jarigen een bezoek aan het Freezlab zou aanraden, is wat haar betreft een open deur. "Ga zeker. Het lijkt heel koud en dat is het natuurlijk ook. Maar je bent er al snel aan gewend en het duurt maar even."

Lees ook

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

'Je weet pas echt hoe het voelt, als je het zelf hebt meegemaakt': Merel (30) richtte een club op voor rouwende jongeren

'Je weet pas echt hoe het voelt, als je het zelf hebt meegemaakt': Merel (30) richtte een club op voor rouwende jongeren
Merel Beks (links) en de eerste borrel van Club Rauw
Bron: eigen beeld

Als je jong bent en een naaste verliest, is de kans niet zo groot dat veel mensen in je omgeving hetzelfde hebben meegemaakt. Terwijl dat juist waardevol kan zijn. Dat merkte ook Merel Beks, die een community oprichtte voor rouwende jongeren.

Toen haar vader een tijdje geleden onverwachts overleed, besloot Merel (30) haar gevoelens daarover te delen op Instagram en TikTok. Het was voor haar een manier om contact te maken met jongeren die ook iemand hadden verloren. Want hoe meelevend haar vrienden ook reageerden, begrijpen deden ze haar gevoelens niet volledig.

Iemand missen die je niet hebt gekend

"En dat is ook hartstikke logisch", vindt de Amsterdamse. "Natuurlijk probeer je je in een ander te verplaatsen, maar je weet toch pas hoe het voelt als je zelf zoiets hebt meegemaakt."

Merel verloor haar moeder op 4-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. "Het lastige als je op zo'n jonge leeftijd een ouder verliest, is dat je iemand mist die je eigenlijk niet echt hebt gekend", blikt ze terug. "Op een gegeven moment hebben mijn broertje en ik daarmee leren omgaan. We wisten niet beter."

'Nu staan we er alleen voor'

En toen overleed inmiddels bijna 3 jaar geleden plotseling hun vader. "Dan realiseer je je ineens: 'Nu staan we er alleen voor. We hebben geen ouders meer.' Dan moet je plotseling allerlei keuzes maken waar je nog nooit over na hebt gedacht."

"Ik ging volle bak in de regelmodus, in plaats van het verlies te omarmen. Ik wist niet goed waar ik het zoeken moest, wat ik moest doen", vertelt ze over de tijd na het onverwachtse overlijden. "Ik weet nog dat ik bij mezelf dacht hoe fijn het zou zijn als ik - naast mijn broer - nog iemand zou kennen die ook door zoiets heenging."

Bekijk ook

Moeilijk uit te leggen

Haar vriendinnen waren hartstikke lief voor haar, herinnert Merel zich. "Ik ben dankbaar voor hoe ze me hebben gesteund na mijn vaders dood. Zeker in het begin. Maar zij hadden natuurlijk niet met rouw te maken zoals ik dat had", legt ze uit.

Rouw komt met vlagen, ervaart zij. "In een soort golven. Het kan je ineens overvallen, waardoor je er helemaal van ondersteboven raakt. Dat gevoel kun je eigenlijk niet goed uitleggen aan iemand die dat niet heeft meegemaakt."

Niet het juiste moment

"En dan zijn er juist de momenten waarop je je goed voelt. Momenten waarop je het over leuke dingen wil hebben, gezellig wil borrelen. Als mensen dan ineens vragen hoe ik me voel, klap ik dicht. Het is voor mij dan niet het juiste moment om het erover te hebben."

Merel benadrukt dat ze het haar vriendinnen niet kwalijk neemt, als ze niet goed weten hoe ze met haar rouw om kunnen gaan. "Zelf weet ik het ook niet altijd."

Herkenning

Dat meer mensen daarmee worstelen, ontdekte ze toen ze ontzettend veel reacties kreeg op haar posts op Instagram en TikTok. "Het was bijzonder om van zoveel - voor mij onbekende - mensen te horen dat ze zich herkenden in wat ik daar vertelde over mijn rouwproces. Ik voelde me daar zo door gesteund. En ik had het idee dat zij datzelfde voelden."

Merel wilde daar iets mee. "Er bleken zoveel mensen met dezelfde behoefte te zijn. Ik dacht: 'Waarom probeer ik ze niet samen te brengen?'"

Bekijk ook

Club Rauw

En dat lukte. Eind maart organiseerde ze in Amsterdam een eerste borrel onder de naam Club Rauw, waar veertig mensen op afkwamen met als doel gelijkgestemden te ontmoeten.

"Ik zag daar zoveel herkenning, ook bij mezelf. Bizar dat er zoveel mensen zijn die op jonge leeftijd al een groot verlies hebben meegemaakt. Heel mooi dat ze de moed hadden gevonden om naar de bijeenkomst te komen."

Minder alleen met je gevoelens

Na de borrel richtte Merel een online community op, met verschillende WhatsApp-groepen waarin mensen hun verhalen kunnen delen met mensen die op eenzelfde manier verlies ervaren. Daarover willen praten of naar anderen willen luisteren. Daar bleek veel behoefte aan: binnen een week hadden bijna 400 mensen zich aangemeld.

Er is een WhatsApp-groep voor mensen die hun ouders zijn verloren, mensen die vrienden of vriendinnen zijn verloren, een voor mensen die hun partner zijn verloren. Zo kunnen mensen zich aansluiten bij de groep die bij hun ervaring past. "Het is gewoon heel fijn als je een community hebt, al is het op je telefoon, waardoor je je minder alleen voelt met je gevoelens."

Helpende hand

Ze vertelt wat ze zoal langs ziet komen in haar WhatsApp-groepen. "Iemand schreef bijvoorbeeld dat ze het extra moeilijk heeft met het overlijden van haar moeder nu ze zelf moeder wordt. Dat ze dat niet met haar kan delen. En dan zie je dat andere vrouwen die dat ook meemaakten daarop reageren. Dat ze elkaar steunen."

De appgroep voor mensen die hun partner zijn verloren is relatief klein, vertelt Merel. "Omdat het - gelukkig - niet zo vaak voorkomt dat je als 20er of 30er je partner verliest. Maar het gebeurt wel. En dan is het mooi dat, ook al zijn het maar vier mensen, dat die dan met elkaar in contact kunnen komen en elkaar een helpende hand kunnen bieden."

Bekijk ook

Beter bespreekbaar maken

"Rouw is iets wat we allemaal meemaken, vroeg of laat. Tegelijk is het iets wat we niet wíllen meemaken. Dat maakt het een zwaar onderwerp. Mensen vinden het in mijn ervaring moeilijk om erover in gesprek te gaan met elkaar. Je wil niet allerlei emoties aanwakkeren", merkt Merel.

Dat ziet ook socioloog en schrijver van het boek 'Van Harte Gecondoleerd', Ameline Ansu. Zij verloor zelf op jonge leeftijd haar beiden ouders en wil rouw beter bespreekbaar maken. "Ik vind het gek dat iets wat zoveel impact heeft op je leven, nog altijd vrij weinig ruimte krijgt in onze westerse maatschappij."

Cultuurverschil

Dat het ook anders kan, ziet Ansu binnen haar eigen familie. Haar moeder kwam uit Nederland en haar vader uit Sierra Leone. "Ik zie in die twee culturen grote verschillen, wat omgaan met rouw betreft."

"Als ik in Sierra Leone ben, is het heel vanzelfsprekend om dingen samen te doen, samen te rouwen. Mensen vertellen daar uit zichzelf anekdotes over mijn vader. Hij wordt daar heel erg in leven gehouden. Dat is niet zo met mijn moeder. Het zit gewoon veel minder in ons om dat te doen."

Steeds meer initiatieven

Al begint het ook hier, in het westen, wel een beetje te kantelen, ziet ze. Zeker onder jongeren. Ansu vindt het goed dat community's als Club Rauw bestaan. "Ik heb de laatste jaren steeds meer van dit soort initiatieven zien ontstaan, door het hele land. En iedere organisator doet het weer net een beetje anders. Wat goed is, want er is geen blauwdruk voor hoe je moet rouwen."

Het aansluiten bij dit soort initiatieven heeft verschillende functies, denkt Ansu. "Het geeft je de mogelijkheid om met gelijkgestemden te zijn. Om ervaringen uit te wisselen."

Bekijk ook

Zien dat je niet alleen bent

"Maar ook om vragen te stellen", vervolgt ze. "Als je bijvoorbeeld merkt dat je het moeilijk vindt om het overlijden van een ouder te praten, maar dat wel graag wil, dan is het fijn om een poule van mensen te hebben die je kunnen vertellen hoe zij daarmee om zijn gegaan. Dan kun je eruit pikken wat voor jou werkt."

Het kan helpen als je van iemand van je eigen leeftijd hoort hoe die iets heeft gedaan, denkt de socioloog. "Daarnaast zie je, door naar zo'n bijeenkomst te gaan, ook letterlijk dat je niet de enige bent die een groot verlies meemaakt. Dat je niet alleen bent."

Verschil per levensfase

Hoewel rouw voor iedereen anders is, ziet Ansu wel verschil tussen jonge en wat oudere mensen. "En dan vooral in hoe je omgeving reageert. Voor mijn boek heb ik verschillende mensen gesproken die als tiener een ouder verloren. Zij merkten dat ze niet zoveel steun kregen van hun omgeving als ze hadden gehoopt."

"En dan is op zich ook logisch, omdat je als je jong bent gewoon minder handvatten hebt voor hoe je met zoiets omgaat. Diezelfde vrienden gaan er, nu ze ouder zijn, veel beter mee om. Dus de levensfase waarin je zit heeft zeker invloed."

Meer bijeenkomsten

In de toekomst hoopt Merel meer offline bijeenkomsten te gaan organiseren. En dan niet alleen met lotgenoten, maar ook met experts die lezingen geven over rouw en alles wat daarbij komt kijken.

"Dat lijkt me mooi, dat mensen én gelijkgestemden kunnen ontmoeten én naar huis gaan met nieuwe handvatten voor hoe ze met hun rouw kunnen omgaan."

Bekijk ook

Het leven vieren

Zelf wil Merel, ondanks dat ze haar ouders mist, vooral het leven vieren. "Ik weet zeker dat zij ook voor mijn broer en mij zouden willen dat we gelukkig zijn. Je kunt rouw ook op een positieve, lichtere manier bespreekbaar maken."

"Dat wil ook tijdens de borrels van Club Rauw. Ik denk dat het voor mensen dan ook makkelijker wordt om erover te praten."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Stadsboerin Ellen bereidde een Achterhoeks maal voor de koninklijke familie: 'Bijzonder dat we dit mochten doen'

Dit jaar vierde de koning zijn verjaardag in Doetinchem in de Achterhoek. Een streek waar 'lokaal, eerlijk en lekker eten' centraal straat, volgens de burgemeester. Stadsboerin Ellen Willems serveerde een Achterhoeks maal aan de koninklijke familie.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Ook interessant