Israëli’s hebben eindelijk ook hun eigen opstand

Het Midden-Oosten staat in brand. Met hulp van sociale internetsites als Twitter en Facebook is het de Egyptenaren en Tunesiërs gelukt hun machtsdronken dictators van de troon te werpen. In Syrië wordt nog een bittere strijd gevochten, net als in Libië. Israël kon niet achterblijven en heeft nu ook haar eigen facebookrevolutie, het volk is in opstand. Niet tegen het locale misstanden, het absurde aantal dodelijke verkeersongelukken of totaal vastgelopen vredesproces, nee.... Hüttenkäse!

Meegaande met de trend besloot facebooker Itzik Elrov dat ook Israël klaar is voor een opstand en begon een plan de campagne, onder de slogan: “Hüttenkäse, zo’n een basisproduct, kost nu al bijna 8 shekel (€1.70). We zullen het een maand lang niet kopen”.

De stunt sloeg in als een bom, al bijna honderdduizend Israëli's hebben zijn actie officieel ‘geliked’ op Facebook en iedere willekeurige voorbijganger op straat, is ondertussen ‘hüttenkäsespecialist’. Volgens verhitte discussies op de nationale radio kost de witte – in mijn opinie smaakloze- cottage hier meer dan in alle Europese landen, Nederland uitgezonderd. De witte vloeibare brokkenkaas haalt de voorpagina van alle kranten, is gespreksonderwerp in het Israëlische parlement en de winkelschappen puilen uit van de onverkochte bakjes - ondanks de spontane aanbiedingen van de producenten die zich rot geschrokken zijn.

Nu moet ik toegeven dat voor mij een raadsel is dat de toch mondige Israëli’s niet al veel eerder de buik vol hadden van de overdreven prijzen in dit land. Ook is het voor mij een mysterie hoe men hier maandelijks rondkomt. Inflatie is gigantisch, en de salarissen blijven achter. En als er iets is waar men hier een hekel aan heeft, dan is het het gevoel dat ze belazerd worden...

Desondanks betalen Israëli’s gedwee hoofdprijzen voor heel gewone producten. IKEA is hier – wereldwijd – het allerduurst. Een suffe Billy kast kost hier dubbel zoveel als in Nederland (€ 50 ipv € 25). Boodschappen doen bij de ‘luxe’ supermarktketen Albert Heijn is goedkoop in vergelijking met mijn lokale supermarkt.

Dit terwijl in 2003 – toen ik mij hier vestigde – het leven een stuk goedkoper was dan in Nederland. Ondertussen is mijn huur verdriedubbeld – van sociale woningbouw hebben ze hier nog nooit gehoord – en kosten koopwoningen in Amsterdam een prikkie in vergelijking met de onroerend goedprijzen hier.

Aan de ene kant is het een goed teken dat de Israëli’s zich druk maken over hun favoriete kaas , terwijl in buurlanden mensen zich doodvechten voor een beter leven. Aan de andere kant laat het zien hoe apathisch de gemiddelde Israëli ondertussen geworden is.