Precies een jaar geleden stortte de MH17 neer in Oost-Oekraïne. Vrijdag wordt een besloten herdenking voor en door nabestaanden gehouden in Nieuwegein. EenVandaag doet verslag van deze dag.
En hoe moet je leven met zo’n groot verlies?
Wim van der Graaff en zijn vrouw Gerda hebben bij de fatale rampvlucht MH17 hun zoon Laurens en zijn vriendin Karlijn verloren. Laurens heeft de dertig jaar dat hij heeft geleefd alles uit het leven gehaald. Hij was een fervent roeier, heeft gewerkt als redacteur bij een studentenblad, gewerkt bij de stadsradio in Amsterdam en was leraar Nederlands op het Geert Groote College in Amsterdam. Wim en Gerda zijn zeer dankbaar dat ze voor zo'n kind hebben mogen zorgen.
Foto Laurens en Karlijn
Het verdriet om hun zoon en zijn vriendin kunnen ze niet afsluiten. Het nieuws rondom de MH17 deint maar door en de waarheid over de toedracht en het politieke steekspel is nog lang niet afgelopen. Het staat het rouwproces in de weg.
Wim en Gerda hebben nog een zoon, schoondochter en twee lieve kleinkinderen, 'zij houden ons op de been. We kijken alleen nog naar wat er wel is, anders gaan we kapot van verdriet'.
Wim is een van de sprekers op de besloten herdenking die vandaag plaatsvindt in Nieuwegein. De speech komt recht uit zijn hart en binnen een kwartier stond het op papier. In EenVandaag het verhaal van Wim van der Graaff, hoe ga je om met het verlies? En het politieke steekspel dat gaande is?
Vorig jaar november sprak de toen 13-jarige Gita Wiegel op de Nationale Herdenking van de vliegramp in Nieuwegein. Kijk dit item hieronder terug:
Het is nog niet duidelijk hoe het gisteravond uit de hand heeft kunnen lopen in Scheveningen. Honderden jongeren raakten in gevecht met elkaar en keerden zich tegen de politie toen die ingreep.
Ter illustratie: Statiegeldmachine bij de ingang van een supermarkt
Bron:
ANP
Statiegeld Nederland opent deze maand twee winkels waar mensen hun blikjes en flessen kunnen inleveren. De winkels moeten het makkelijker maken om de lege verpakkingen weg te brengen. Dat gaat met het huidige systeem in grote steden niet altijd goed.
Vooral in supermarkten staan nog lange wachtrijen voor statiegeldmachines. Dit zorgt soms voor irritaties tussen klanten en 'statiegeldverzamelaars'. De twee winkels in Rotterdam en Amsterdam moeten het begin zijn van een oplossing voor dit probleem. Maar hoe realistisch is die?
'Niet genoeg'
"Die twee statiegeldwinkels zijn een mooie service voor de supermarkten. Die worden zo ontlast. Maar verder lossen ze helemaal niks op van het probleem waar we nu mee zitten", zegt Dirk Groot, die met zijn stichting Zwerfinator zwerfafval probeert te verminderen. Hij vindt de nieuwe winkels een 'stap in de juiste richting', maar merkt op dat er nog veel moet gebeuren.
Volgens hem zijn er vooral in de grote steden te weinig inleverpunten. En dat is hét grote probleem. "Je kunt overal blikjes en flesjes kopen, maar je kunt ze bijna nergens inleveren. En voor een zo'n winkel ga je niet van Amsterdam-West naar het centrum lopen om je blikje in te leveren", denkt hij.
Het kleine aantal innamepunten waar hij zo kritisch over is, zou vooral komen doordat er geen innameplicht is. Mensen zijn het namelijk niet verplicht om gebruikte blikjes, flesjes en kratten in te leveren. Het wordt niet gestimuleerd, zegt Groot.
"De verhouding tussen statiegeld en het product dat je koopt is helemaal zoek. Heel veel mensen vinden het gewoon niet de moeite waard." Juist doordat die stimulans uitblijft, wordt er weinig gedaan om meer innamepunten te creëren. En de drukte echt onder controle te krijgen.
'Hoe slechter ze het doen, hoe meer ze verdienen'
Bedrijven als Statiegeld Nederland maken winst op elk blikje en flesje dat niet wordt ingeleverd, legt Groot uit. "Ze doen niet meer dan nodig is. Ze verdienen er juist aan als er minder wordt ingeleverd."
"Al die miljoenen aan statiegeld die niet worden ingeleverd, dat blijft gewoon bij statiegeld Nederland", vervolgt hij. "Ze zeggen dat ze investeren in allerlei nieuwe innamepunten, verbetering van het systeem, enzovoort, maar daar zien we weinig van. Hoe slechter ze het doen, hoe beter ze verdienen."
Overlast en ongedierten
Een gevolg van dit systeem is dus dat de groep mensen die niet in een lange rij in de supermarkt wil staan, de statiegeldproducten in een normale prullenbak in huis of op straat gooit.
Bij dat laatste komen vervolgens 'verzamelaars' of 'jagers' kijken, die de afvalbakken op straat niet altijd even netjes achterlaten wanneer ze klaar zijn, volgens Groot. In grote steden zoals Rotterdam en Amsterdam zorgt dat voor overlast en soms ongedierten.
Ook stevige hulp van de politiek om dit probleem op te lossen blijft uit, zegt Groot. Hij vindt dat er meer kan worden gedaan. "Een statiegeldplicht en innameplicht, dat kun je gewoon wettelijk afdwingen. In Duitsland doen ze dat ook. Daar hebben ze het zelfs op zuivelverpakkingen."
"Er worden steeds redenen verzonnen waarom het niet kan", gaat hij verder. "Maar dat is als je iets niet wil. Als je iets wel wil, dan zoek je naar oplossingen."
'Ze hebben de kennis niet'
Wat zouden de bedrijven zelf dan moeten doen om dit op te lossen? "Meer inleverpunten", herhaalt Groot. "Maar ook moet het statiegeldbedrag omhoog en moeten platte blikjes en flessen zonder etiket worden geaccepteerd. Die mag je nu niet inleveren."
Groot roept dit vanuit zijn expertise al langer, maar volgens hem is dit nog niet doorgevoerd omdat er vaak aan de verkeerde knoppen wordt gedraaid. "Ze hebben niet de kennis van de straat, maar alleen de kennis van kantoor."
In Rotterdam en Amsterdam openen binnenkort statiegeldwinkels, waar je lege blikjes en flessen kunt inleveren
