Bespuugd worden, auto’s die vol op ze inrijden en eindeloze scheldkannonades moeten aanhoren. Het is een bijna dagelijkse realiteit van de gemeentelijke handhaver die de openbare orde moeten handhaven. Ook Barry, toezichthouder in Amsterdam, kan hier helaas over meepraten. “Voor ik het wist had ik een vuistslag in mijn gezicht en moest ik vechten voor mijn leven.”

Concerten, wedstrijden van Ajax en andere grote evenementen: saai en rustig is het hier bijna nooit, het gebied rondom de Amsterdam ArenA in Zuid-Oost. Barry, buitengewoon opsporings ambtenaar ('boa'), werkt hier jaren als handhaver.

Massa’s dronken mensen

Grote massa’s mensen die soms oververhit kunnen raken zijn hier dan ook eerder regel dan uitzondering. Barry: "Je hebt hier het Ajax stadion en grote concerthallen. Er zijn dus altijd mensen op de been. Die vaak met een paar drankjes op naar binnen gaan en nog met veel meer drankjes achter de kiezen, weer naar buiten rollen. En dan kan het wel eens goed misgaan helaas."

De tijd dat je als toezichthouder alleen maar vuilniszakken mocht controleren of een parkeerboete moest uitschrijven is al lang voorbij. Tegenwoordig doen deze gemeentelijke handhavers van alles, ook echt politiewerk, en zijn ze een onmisbare schakel geworden om de openbare orde te handhaven.

KIJK & LEES VERDER:

Werk steeds gevaarlijker

Maar het imago van iemand ‘met een Melkert-baan die niks mag’, is nog steeds zeer hardnekkig legt de Amsterdammer uit. "Wij staan nog steeds onderaan de ladder qua aanzien. Terwijl wij steeds meer taken uitvoeren die de politie vroeger deed." De keerzijde hiervan is dat het werk van boa’s ook veel gevaarlijker is geworden. Ook Barry kan een waslijst aan incidenten noemen waar hij bij betrokken is geraakt. Eén daarvan staat nog steeds vers in zijn geheugen gegrift. Barry: "Het ging om een wedstrijd van Ajax. Ik verzocht een automobilist  vriendelijk om zijn auto 200 meter verder op te parkeren. En meteen was het raak en had ik het gedaan. Die man kreeg een knalrode kop, zijn ogen puilden eruit en hij schold me uit voor alles wat lelijk was."

Vuistslagen in mijn gezicht

Maar het bleef helaas niet bij woorden vervolgt Barry: "Toen hij na meerdere aanmaningen zijn auto niet wilde verplaatsen, kon ik niet anders dan een bekeuring uitschrijven. Wat volgde was te bizar voor woorden. Zijn vrouw rukte mijn telefoon- waar ik het kenteken mee had gefotografeerd- uit mijn handen en binnen enkele tellen had ik een vuistslag in mijn gezicht. Ik moest letterlijk vechten voor mijn leven." Het duurde vervolgens nog minuten voor dat de ME er was om hem te komen helpen. "Dit voelde echt als een eeuwigheid. En al die tijd ben je dus aan het knokken."

Zakdoek en zaklamp als wapen

Wie denkt dat dit een heel uitzonderlijke situatie is, heeft het mis volgens de Amsterdamse handhaver. "Er wordt op ons in gereden, we worden bespuugd en vaak als een soort boksbal gezien in onze blauwe pakken.” Wij doen heel veel werk dat de politie ook doet. Het heeft ook met onze positie en geloofwaardigheid te maken. Nu hebben we vaak letterlijk alleen een zaklamp en een zakdoek. En onze mond natuurlijk."

Stoppen geen optie

Hoewel zijn werk heel zwaar en bij tijd en wijlen levensbedreigend is, denkt Barry er nog absoluut niet aan om zijn uniform aan de wilgen te hangen. Zelfs niet na alle scheldpartijen en fysieke bedreigingen. “Je blijf toch doorgaan, omdat het heel mooi en belangrijk werk is. We krijgen ook veel positieve reacties, daar doe je het voor. En we opereren ook vaak levensreddend. Dat maakt deze baan nog steeds meer dan de moeite waard.”
 

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.