Een lege kerk, live op Facebook: 'We bereiken meer mensen dan normaal'

Kerkdiensten onder de 30 mensen mogen doorgaan. Toch koos de Rooms-Katholieke Kerk ervoor om geen kerkgangers meer toe te laten tijdens de heilige mis. De diensten gaan wel door, in een lege kerk, via Facebook.

Het ziet er bijzonder uit: de priester, koster en diaken staan voor een lege kerk, op gepaste afstand van elkaar. Er wordt gezongen, gepredikt en gebeden, zoals dat tijdens elke mis gebeurt. Op het altaar staan twee mobiele telefoons, die de kerkdienst via Facebook streamen.

'Mensen missen hun kerk'

"Het is echt onwezenlijk. In deze streek helemaal", zegt diaken André van Aarle. Zijn parochie telt 11 kerken in het Groene Hart.

"Kerken spelen een grote, verbindende rol in de dorpsgemeenschappen. Mensen missen hun kerk, vertellen ze ons. Ze zijn er droevig door."

Veel animo

Ook de paasviering in het tweede weekend van april gaat niet door vanwege de coronacrisis. Er blijkt veel animo voor de eucharistievieringen via sociale media. Diaken Van Aarle: "Ik ben zelf zeer actief op Facebook."

Alle vieringen zenden we live uit via Facebook. We bereiken daar wonderbaarlijk genoeg meer mensen mee dan we doorgaans in de kerk hebben." Gemiddeld zijn dat zo'n 15 mensen live. Na afloop wordt een viering nog zo'n 250 tot 300 keer bekeken.

Nieuwe mensen bereiken

Opvallend is dat ook niet-kerkelijke mensen de diensten volgen, vertelt Van Aarle: "Dat is wel een vreemde situatie. Sociale media scheppen nieuwe kansen, waardoor we veel nieuwe mensen kunnen bereiken. Met een mooie boodschap."

De diaken denkt dat de coronacrisis voor meer bezinning zorgt. "Ik merk dat de vraag die de Katholieke kerk vroeger stelde terugkeert, namelijk: waartoe zijn wij op aarde? Misschien komt die vraag niet letterlijk terug, maar het houdt veel mensen - gelovig of niet - bezig."

Uitlegvideo: waarom het coronavirus écht geen normaal griepje is

Niet op huisbezoek

Het is een zware periode voor velen. Bruiloften gaan niet door, en bij begrafenissen kan maar een kleine groep mensen aanwezig zijn. Van Aarle kan ook niet zomaar op huisbezoek bij de parochianen. "Daarom wandel ik veel in de dorpen, wandelpastoraten noem ik dat. Ik zwaai naar de oudere mensen achter het raam en vraag mensen op straat hoe het met ze gaat."

"Deze moeilijke tijd heeft, zo ontdek ik, ook iets moois: omdat alles wat zo gewoon was even wegvalt, hechten mensen weer waarde aan gewone dingen. Het verlangen zorgt er ook voor dat mensen gaan waarderen wat ze hebben."