Brons, zilver en goud voor moedige burgers die mensen redden van de verdrinkingsdood

Stichting Maatschappij tot Redding van Drenkelingen reikt medailles uit aan moedige burgers die mensen redden van de verdrinkingsdood. De club viert dit jaar haar 250-jarig bestaan in het bijzijn van Prinses Beatrix. Het doel is simpel: zoveel mogelijk verdrinkingen te voorkomen.

Het is 26 september 2014. Marjolein Russchenburg en haar vriend zijn onderweg naar huis na een avondje stappen. Plots, uit het niets, hoort ze een hard geschreeuw uit het donker. Als ze dichterbij het geluid komt ziet ze een groep van 25 personen naar het water kijken. Er blijkt een meisje in het water te liggen. De mensen aan de kade geven het meisje tips over hoe ze het beste uit het water kan komen, maar niemand grijpt in. Marjolein twijfelt geen moment en springt in het water. Ze weet de versufte drenkeling vast te pakken en zwemmend naar de kant te trekken. De onderkoelde drenkeling is per ambulance naar het ziekenhuis gebracht.  

"Levensreddend optreden van de redster die zeker in aanmerking komt voor zilver", roept een lid van Stichting Maatschappij tot Redding van Drenkelingen tijdens de vergadering. De stichting is opgericht in 1767. "Het aantal verdrinkingen in Amsterdam was rond 1767 enorm. Er waren soms wel 90 verdrinkingen per dag. Stel je voor: geen lantaarnpalen, mist en het is donker. Een misstap en je lag in de gracht", aldus Henk Leegte, voorzitter van de stichting. Vandaag de dag daalt het aantal verdrinkingsslachtoffers, maar ondanks deze daling van het aantal verdrinkingen is de noodzaak van het bestaan van de stichting er niet minder op geworden. "Immigranten vormen een gevaar omdat zij niet beschikken over een zwemdiploma, maar ook het aantal scootmobielen dat te water raakt, stijgt. Als ouderen eenmaal in het water belanden is het voor hen moeilijk om er weer uit te komen." Volgens de stichting zijn de grote rivieren in ons land ook een probleem. "De rivieren worden schoner en daardoor gaan er steeds meer mensen zwemmen. Dit resulteert weer in meer reddingsgevallen", vertelt Leegte.

Brons, zilver en goud

De stichting krijgt jaarlijks 100 gevallen die worden aangemeld en 50 worden er uiteindelijk bekroond. Maar wat gebeurt er met de overige 50 helden?  "De overige gevallen worden door ons geseponeerd. Simpelweg omdat de drenkeling is overleden. Uit respect voor de famillie moeten wij ons dan terugtrekken. Ook komt het voor dat informatie onvolledig is." De stichting bekijkt elke casus namelijk van geval tot geval. Leegte: "Het is geen theekransje. Als je wil bekronen dan moet je dat heel serieus doen. Vandaar dat medici de casus bekijken en stap voor stap reconstrueren wat er is gebeurd. Uiteindelijk reikt de burgemeester de prijs uit aan de held."

Voor Marjolein was er geen enkele twijfel om het meisje uit het water te halen. "Het is een beetje zoals je je inbeeldt. Iemand ligt te spartelen, ze had een hele dikke wollen jas aan en het spartelen werd steeds minder. Toen wist ik dat er iets moest gebeuren. Niemand hielp haar. Waarschijnlijk hadden de mensen die stonden te kijken geen besef wat er gebeurde. Ik zeg altijd dat ik het meisje uit het water heb 'gevist', maar ik heb haar niet gered."

Stichting Maatschappij tot Redding van Drenkelingen ziet dat dus anders en bekroonde Marjolein met een zilveren medaille.