Vandaag las ik op internetsite van de Telegraaf dat de brandweer van Alphen aan den Rijn wakrijders wil laten opdraaien voor de kosten van hun reddingsoperatie. Een goed idee lijkt me voor een bepaald deel van de wakrijders. Dan heb ik het over diegenen die na één nachtje vriezen al op de Bonkevaart proberen te schaatsen. Want hoe verleidelijk het ook is, het spreekwoord geldt nog steeds: “Niet over één nacht ijs gaan”. En dat is precies wat velen doen.

De schaatskoorts loopt zo hoog op dat ze bij de eerste temperaturen onder nul al klunend naar hun werk gaan. En zodra zich het eerste harde laagje op het water vormt, proberen of ze er al op geschaatst kan worden. En dan is de kans dat het mis gaat ontzettend groot. Dat je in die gevallen schaatsers die zichzelf en ook hun redders in gevaar brengen, middels een rekening misschien wat zelfbeheersing bijbrengt, lijkt me vrij redelijk. ‘k Heb altijd hetzelfde gevoel bij dagjesmensen die aan zee gaan kijken bij springvloed. Zo nu en dan veegt een golf er een paar de branding in waarbij alle hulpdiensten uit moeten rukken om de drenkeling te redden. Hetzelfde geldt voor surfers en zeilers die ondanks stormwaarschuwingen gewoon het IJsselmeer op gaan, om vervolgens in de problemen te komen. Ook hier lopen hulpverleners gevaar en zijn de kosten voor de maatschappij. Als een beroep op de hulpdiensten overduidelijk vermijdbaar is, dan kan je je afvragen of de veroorzaker dan ook maar moet betalen voor het door hem/haar bewust genomen risico. Natuurlijk zal de wakrijder zeggen dat het niet zijn bedoeling was door het ijs te zakken. Maar als er volop gewaarschuwd wordt, en je slaat alle waarschuwingen in de wind, dan moet je ook voor de gevolgen opdraaien. Geholpen word je maar dan volgt er keurig een rekening voor de icesave.

Dun ijs is en blijft dun ijs, of je nu een ervaren schaatser bent of niet. Hoge snelheid kan je misschien een tijdje behoeden voor deelname aan “Sterren onder het ijs” maar uiteindelijk ben je als schaatser een keer aan de beurt. Misschien is het dragen van een reddingsvest een idee… Want anders gebeurt precies datgene wat Herman Finkers in het volgende couplet zo treffend omschrijft:

Tsjibbe, Sjoerd en Wibbe, die zouden 't wel rooien

Maar Tsjibbe, Sjoerd en Wibbe, die zaten mooi te klooien

zijn in een wak gereden

volledig overleden

Zo heb je 't over (F)vriezen, zo hebt je 't over dooien.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.