Al een paar uur lang probeer ik te beginnen aan een stukje voor dit weblog. Al een paar uur word ik in deze pogingen gedwarsboomd door tegengestelde berichten. Het ene moment lijkt de rust in Georgië weer te keren. Onderhandelingen over staakt-het-vuren lijken goed te verlopen. EU-missie geslaagd. Maar hé, waarom zijn er dan toch nog gevechten gaande in Tskhinvali? Ah, dat wordt ook weer tegengesproken. Niks aan de hand. We blijven.

Senaki ingenomen door de Russen? Gori ook? Hm. Zullen ze daar stoppen of stoten ze door naar Tbilisi? De koelste onder ons beginnen nu toch aanstalten te maken de tas te pakken. Gewoon voor de zekerheid. Zou er een bus naar Turkije gaan?

Hoe gaat het eigenlijk met onze Georgische, Ossetische en Abchazische vrienden? Zaza, een paar dagen geleden naar het front gestuurd. Als de troepen teruggetrokken zijn, waarom zit hij dan niet naast me met een glas huisgemaakte wijn in de hand? Vaho, de man die mijn verblijf in Tskhinvali zo aangenaam heeft gemaakt. Waar is hij nu? Leeft hij nog? Waarom kan ik hem niet bereiken? Hoe staat het eigenlijk met de mensen op de UNOMIG compound in Sukhumi, Abchazië? Kunnen ze nog steeds de zon onder zien gaan boven de Zwarte Zee of wordt het uitzicht belemmerd door een fregat van de Russische Zwarte Zee vloot?

Hoe groot het contrast met vrijdagnacht. De berichten zijn rooskleurig. De Georgische troepen controleren een groot gedeelte van Zuid Ossetië. Gauw zal het gebied weer onder Georgische jurisdictie vallen. Mensen rijden uitgelaten rond in hun auto’s. Af en aan over Rustaveli Avenue, toeterend, zwaaiend met de door het regime van ‘Misha’ in ere herstelde rood witte vlag uit de hoogtijdagen van het middeleeuwse Georgische koninkrijk. ‘Sakartvelos gaumarjos!’ Lang leve Georgië! Alsof de wereldbeker door Shota, Giorgi en Dato overtuigend is binnengehaald.

Maandagmiddag. Het ziet er niet goed uit. Zuid Ossetië lijkt voor de rationele toeschouwer voor eeuwig verloren. Het front heeft zich verplaatst naar het westen. Zal ook deze parel genaamd Abchazië in de handen van de Russen vallen? Mensen op straat zijn nerveus. Weg is de feeststemming van een paar dagen daarvoor. Duizenden doden worden gemeld op het nieuws. Misschien was het toch niet zo een weldoordachte beslissing om ‘de orde in Tskhinvali’ te gaan herstellen. Misschien is de steun vanuit het Westen toch niet zo onconditioneel als gedacht. Vaders, zoons en broers aan het front. Zij zullen toch niet… Vluchtelingen uit het trotse Gori – geboortestad van Josef Stalin – verzamelen zich voor het parlementsgebouw. “Kijk nu wat jullie oorlog ons heeft gebracht!” roepen ze tegen een parlementariër. Hun huizen zijn vernietigd. De Russen zijn in Gori.

Misschien is het tijd om mijn tas te pakken. Gewoon voor de zekerheid.

De 27-jarige René Engels verblijft op dit moment in Tiblisi, Georgië en is student Conflicts, Territories, and Management aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Voor een onderzoek naar ondernemerschap als middel tot conflictpreventie en oplossing heeft hij de afgelopen maanden rondgereisd in Georgië, Zuid Ossetië, Abchazië, Armenië en Nagorno Karabach.

http://zomerlog.blogvandaag.nl/page/home

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.