Stiena ging na haar pensioen weer fulltime aan de slag op de vluchtelingenboot: 'Helpen heeft mij veel gebracht'

De 67-jarige Stiena van het Zand was al 2 jaar met pensioen, toen ze besloot om toch weer aan de slag te gaan. Ze werkt nu vrijwillig als fulltime woonbegeleider op een boot in Meppel waar vluchtelingen worden opgevangen. "Het heeft mij veel gebracht."

"Ik had het thuis na 2 jaar corona gewoon helemaal gehad", vertelt Stiena over de reden dat ze weer aan het werk ging. "Die winters zijn gewoon bijna niet door te komen. Na een halve dag had ik dan mijn werk in huis klaar en dacht ik: wat kan ik nog eens doen? Ik had geen zinvolle bezigheden om te doen."

Per direct fulltime

Nog in dezelfde week dat Stiena erover dacht om misschien weer iets te zoeken dat meer voldoening gaf, werd er in de media bericht over mensen uit Afghanistan die op de vlucht waren voor de taliban. "Die hadden het moeilijk. En toen dacht ik: ik kan mij dit jaar veel nuttiger maken door een baan te zoeken en te gaan helpen."

Stiena is fulltime gaan werken. "Ik ben ook niet anders gewend", vertelt ze. Ze solliciteerde bij de boot in Meppel waar vluchtelingen worden opgevangen en kon direct beginnen. "Ik had natuurlijk ook geen opzegtermijn. Ik ben zo in het diepe gesprongen."

89 jonge mannen

Nu werkt ze als woonbegeleider en vraagbaak op de vluchtelingenboot van het COA. In plaats van de lege uren thuis, werkt ze dagelijks met 89 jonge mannen. "Er zitten geen gezinnen op deze boot, omdat het niet veilig genoeg is voor kinderen. Je hebt toch te maken met diep water."

"Dus er zitten alleen mannen op. Veelal Syriërs, Turkse mensen en mensen uit Jemen." Er zitten geen Afghaanse mensen op. Terwijl Stiena daar vooral op aansloeg toen ze over het nieuws in Afghanistan hoorde. "Maar dat kan best komen hoor, er verandert nog wel eens wat."

Bekijk ook

• 

  Van genieten van je pensioen naar handen uit de mouwen in de zorg: 'Ik doe het voor de mensen hier, niet voor de politiek'

  • 25-11-2021

Honderden vragen

De vluchtelingen op de boot zijn blij met woonbegeleiders zoals Stiena. "Ze zijn nooit gefrustreerd, ook niet als ze soms 100 keer op een dag dezelfde vraag krijgen van mensen", vertelt Mo uit de Syrische hoofdstad Damascus. Vragen gaan echt alle kanten op. "Waarvoor is dit interview, wat is er aan de hand met het internet", somt Mo op.

Maar ook vragen over de IND-procedure van de mensen, waar Stiena geen invloed op heeft. "Dan kan ik ze alleen maar geruststellen en zeggen dat het lang kan duren, omdat er veel mensen deze kant op komen."

Dankbaarheid

Mo voelt zich welkom en is dankbaar dat hij wordt opgevangen. "Meppelaars zijn heel erg warm in de ontvangst", zegt Stiena. "Dat doet mij heel veel."

"Ik besef mij dan dat deze mensen alles achter zich gelaten hebben en dat is nogal wat. Als ik bedenk dat ik alles zou moeten achterlaten, je veilige thuis dat dan niet meer veilig is... Daar word ik weleens verdrietig van. Ik wist wel dat er mensen op de vlucht waren, dat heb ik veel gehoord op de radio en op de tv gezien, maar nu ik werkelijk met deze mensen in contact ben, raakt het mij nog veel dieper."

Een vrij land

Toch weet Stiena dat er ook mensen in Nederland zijn die helemaal niet willen dat er vluchtelingen in ons land zijn. "Ik sta er wel bij stil dat wat mijn beleving nu is, dat dat bij sommige mensen aversie zal oproepen. Ieder mens mag zijn eigen mening hebben."

"Daarom vind ik het ook zo fijn dat wij in een vrij land leven. Ik ben met mensen in contact die uit een land komen waar niks mocht, waar ze vervolgd werden en waaruit ze moesten vluchten." Tijdens het interview krijgt Stiena een kaart in haar hand gedrukt van een van de bewoners. "Een kerstkaart, denk ik." Werken na je pensionering zou ze iedereen die het kan aanraden. "Mijn leven heeft weer meer zin dan daarvoor. Ik ben echt niet van plan om jaren te gaan werken, maar ik kan ze hier nu uit de nood helpen."

Verslaggever Laura Kors in gesprek met Stiena van het Zand