De economische crisis lijkt achter de rug, maar het aandeel minima in de schuldhulpverlening is vorig jaar fors toegenomen. 

Dit staat in het jaarverslag van de branchevereniging voor schuldhulpverlening NVVK dat vandaag verschijnt. Bijna tweederde van de mensen die aanklopten voor schuldhulpverlening moet rondkomen van een minimumloon of lager. Opvallend omdat twee jaar daarvoor minima nog voor 44% deel uitmaakten van de groep. 

Hardnekkiger

“We zien dat de financiële problemen hardnekkiger zijn geworden”, zegt Marco Florijn, voorzitter van de NVVK. “Veel mensen hebben minder te besteden door hogere lasten en minder vaste inkomen.” Het aantal mensen in de schuldhulpverlening blijft de afgelopen jaren vrij stabiel, maar de groep mensen met problemen verschuift dus naar de minima. 

Overheid oorzaak

De NVVK pleit naar aanleiding van de cijfers uit het jaarverslag voor een vereenvoudiging van het stelsel van inkomensvoorzieningen en toeslagen. “De overheid is nu vaak de oorzaak van schulden. Het is zo ingewikkeld geworden dat mensen vaak bijna onbewust in de schulden komen”, aldus Florijn. 

De branchevereniging zou ook willen dat schuldeisers wettelijk verplicht kunnen worden tot meer en snellere samenwerking in de zoektocht naar een oplossing uit de schulden te komen.

Ervaringseskundige

EenVandaag spreekt met NVVK-voorzitter Marco Florijn. Ook gaan we langs bij Wim Goverde. Hij leeft van 45 euro per week en is al meer dan 10 jaar bezig om zijn schulden te beheersen. Hij zet zich in als ervaringsdeskundige om anderen te helpen. Ook in dat werk ziet hij hoe lastig het is om, als je weinig te besteden hebt, niet in de schulden te komen.

Een paar dagen vrij om te rouwen na het overlijden van een bloedverwant: steeds meer bedrijven bieden het aan. Maar is dat de beste manier om met verlies om te gaan? "Oppakken van dagelijkse activiteit is enorm belangrijk."

Veel meer nieuwe seniorenwoningen bouwen, dat is dé grote uitdaging van nu, volgens wethouder Pieter Paul Slikker. "Dan kunnen mensen zo lang mogelijk op hun eigen plekje wonen, maar heel erg in contact met die gemeenschap en die samenleving."

Wethouder Slikker uit 's-Hertogenbosch ziet dat de bouw van goede seniorenwoningen een oplossing kan zijn voor meerdere grote problemen: de krapte op de woningmarkt, de tekorten in de thuiszorg en de eenzaamheid waar ouderen regelmatig mee kampen.

Gezamenlijke binnenruimtes en wekelijkse borrels

We spreken hem bij een complex met seniorenwoningen waar veel aandacht is voor samenleven met anderen. Bijvoorbeeld in de vorm van gezamenlijke binnenruimtes en wekelijkse borrels.

De gebouwen lijken van buiten misschien op een verzorgingshuis, maar het concept is totaal anders, zegt Slikker. "In een verzorgingshuis word je geleefd op het ritme van de zorg. Hier hou je zelf de regie over je eigen leven. Niemand wil aan het einde van zijn leven geparkeerd worden in een plek waar alleen maar oude mensen wonen en waar je zorg behoeft. Mensen willen met hun poten in de samenleving blijven staan."

'Niet alleen'

Hij gaat verder: "Hier loop je een modern complex binnen met beneden een hele grote ontmoetingsruimte waar jong en oud en de buurt elkaar ontmoet, waarbij je uitgenodigd wordt om gewoon naar de kapper in de stad te gaan, om te gaan biljarten bij de kroeg hier een paar straten verderop."

Het gevoel van saamhorigheid is ook belangrijk voor Jeanine Liethof (65). Zij woont in het Arnhemse Elderburen, waar senioren ook gezamenlijk wonen. "Het gevoel dat ik niet helemaal alleen ben, dat vind ik heel prettig."

'Je drinkt een kopje koffie samen'

"Als ik van m'n werk op m'n fietsje hier bij al de buren de parkeerplaats op fiets, dan denk ik: 'ik ben thuis'", gaat ze verder.

"En niet alleen vanwege deze woning, maar ook vanwege de bewoners hier. In mijn vorige huis groette de buren elkaar niet eens, maar hier is aandacht voor elkaar. Je komt af en toe bij elkaar over de vloer. Je drinkt een kopje koffie samen."

Omzien naar elkaar

Jeanine wil dat de huurdersgemeenschap zich echt voor elkaar inzet. En dat is ook nodig: "Want er zijn hier nog wel meer single dames en heren, ook op oudere leeftijd. Maar dan is het toch wel prettig dat we daar naar elkaar omzien."

"Als we zien dat een bewoner na een aantal dagen nog steeds de gordijnen dicht heeft zitten, dan gaan wij toch wel even aanbellen om te vragen of alles goed is", noemt ze als voorbeeld. "Kijk, dat soort dingen heb je natuurlijk in een misschien andere woonomgeving wat minder."

Noodzakelijk

Slikker benadrukt dat dit soort vormen van gezamenlijk wonen geen hobbyprojecten zijn, maar bittere noodzaak is. "Als we niets doen dan werkt straks 1 op de 4 mensen in de zorg. Dat gaat niet gebeuren, dus we zullen het met elkaar op een andere manier moeten organiseren."

"Ouder worden in je eigen huis, levensloopbestendig wonen, meer gemeenschappelijk wonen en ook een beetje meer zorg dragen voor elkaar", zegt hij tot slot.