De continu veranderende coronamaatregelen maken een bezoek aan het buitenland ook dit jaar weer lastig. Het betekent voor velen dat familie zien deze kerst opnieuw moet worden uitgesteld. Zo ook voor Petra, Lucinda en Karen.

Een vaccinatiebewijs, negatieve PCR-test, bewijs van herstel, quarantaineplicht of een lockdown. Elk land voert een eigen coronabeleid, dat soms met de dag lijkt te veranderen. Voor velen zet het een streep door hun kerstplannen om naar het buitenland te gaan en familie of vrienden op te zoeken, soms na al een hele lange tijd. "Het is een enorme teleurstelling."

Petra Jongmans: gourmetten in Wenen

Bron: Eigen foto

Met haar man Gerard en hun nieuwe puppy Charlie zou Petra tweede kerstdag vanuit hun woonplaats Wenen naar Nederland rijden. "We keken er erg naar uit om Charlie ook aan de familie voor te stellen." Na elkaar al een lange tijd niet te hebben gezien zou het nu eindelijk weer gebeuren. "We zouden 2 weken samen in een bungalow zitten en oud en nieuw met mijn moeder vieren. Dat is nu een ander verhaal geworden", betreurt Petra. "Nu wordt het hier maar gourmetten met z'n tweetjes."

De voortekenen waren al niet gunstig, en toen werd de harde lockdown in Nederland plots een feit. "Toen kwam het geschipper: gaan we wel of niet? Want we kwamen voor familie en vrienden, dus een lockdown is dan niet zo erg. Maar toen de regels uitlekten over hoeveel personen je mocht zien, werd het wel heel lastig."

Mogelijke superspreader

Petra zou op 2 januari haar moeder, broer en schoonzus nog samen zien, maar dat mag nu ook niet. "We vonden het ook slecht voelen om dan elke dag van afspraak naar afspraak te hoppen. Wij hebben wel een booster, maar de mensen die we zouden zien hebben die nog niet. Ondanks dat wij zelf redelijk goed beschermd zijn, voelde het niet goed om een mogelijke superspreader te zijn."

"Vorig jaar kon het ook al niet, dus we hadden ons er wel heel erg op verheugd iedereen met de feestdagen te zien. Het is echt heel jammer." Het betekent ook dat haar moeder alleen is met oud en nieuw. "Dat vind ik heel sneu. In het begin van de pandemie heb ik mijn moeder 1,5 jaar niet gezien, dus daarom hoopte ik het nu zo erg. Maar het kan nu dus weer niet en dat is zuur."

Lucinda Douglas: toch geen Zuid-Afrika

Bron: Eigen foto

Met maar liefst vijf zussen en een broertje heeft Lucinda heel wat familie. Ze zijn verspreid over de hele wereld, maar deze kerst zou ze de familie die in Zuid-Afrika woont opzoeken: het land waar ze zelf ook vandaan komt. Op haar 23ste kwam Lucinda naar Nederland. "Sinds de dood van mijn ouders in 2008 ben ik daar niet meer geweest. Mijn kinderen hebben mijn familie in Zuid-Afrika nog nooit ontmoet en nu zou dat eindelijk gebeuren."

"Het zou fantastisch mooi geweest zijn om daar met mijn gezin heen te gaan." Met haar man heeft ze een zoon en twee dochters. Haar zoon zou niet mee gaan: "Mijn meisjes waren er helemaal klaar voor, maar het gaat nu niet door. En dat is zo jammer, want het was zo bijzonder geweest hen Zuid-Afrika te laten zien."

Waarschijnlijk laatste kans

Lucinda geeft toe dat ze eigenlijk nog niet eens goed gekeken heeft naar de inreisregels voor het land, 'maar het is al vermoeiend om erover na te denken'. "We zijn niet gevaccineerd en waarschijnlijk moeten we nu dan in quarantaine als we daar aan komen. Het is zo'n gedoe dat je het steeds opnieuw uit moet zoeken. En als je dan weer voor een verrassing komt te staan; dan ben je in Zuid-Afrika wel heel ver weg."

Dus nu wordt het voor Lucinda en haar familie toch maar weer kerst in Nederland. Of ze in 2021 nog naar haar familie kan, is ook maar de vraag. "Ik denk eigenlijk dat dit de laatste kans was. Ik acht de kans namelijk alleen maar minder worden vanwege het feit dat we niet gevaccineerd zijn."

Karen Alexis: VS niet te doen

Bron: Eigen foto

Al 6 jaar woont Karen met haar man in Nederland. Allebei komen ze uit de Verenigde Staten; zij uit New York en hij uit Kentucky. "Voor ons is het met kerst ook dit jaar maar beter om toch maar niet naar onze familie te gaan." Ze heeft maar een korte tijd om er te zijn en met de maatregelen is het eigenlijk niet te doen.

"Je moet testen doen voor iedere vlucht, dat kost veel geld. En dan moet je maar hopen dat je niet in quarantaine moet", zegt ze. "Ook wanneer je terugkomt, moet je weer een test doen. Dan is het mogelijk dat diegene naast je in het vliegtuig misschien wel besmet is. Het is gewoon te veel stress."

Cadeaus uitpakken via Skype

"Het is wel echt heel jammer." Karen heeft haar eigen familie in oktober 2019 voor het laatst gezien en haar schoonfamilie zelfs in 2018. "Nu zijn mijn ouders van plan om ons te bezoeken in maart, maar dat duurt toch nog wel lang. Ik heb er heel veel zin in hen weer in het echt te zien."

Toch doen ze er alsnog alles aan om de kerst een beetje samen te vieren. "We doen het kerstdiner digitaal en we sturen mijn schoonouders een adventskalender. Ook sturen we cadeaus naar elkaar. En dan Skypen we zodat we de boel samen openen. Het is niet helemaal hetzelfde natuurlijk, maar het is in ieder geval iets."

Hij was jarenlang een van de vaste gezichten van EenVandaag: Pieter Jan Hagens. Gisteren presenteerde hij het programma voor het laatst. Hij gaat met pensioen na een carrière van meer dan 40 jaar als journalist en presentator, op radio en tv.

Normaal stelt Pieter Jan de vragen, nu mochten jullie die aan hem stellen.

1. Hoe kijk je terug op je carrière?

"Ik vind dat ik een geluksvogel ben. Ik heb 43 jaar in de journalistiek gezeten en ik heb er enorm van genoten. Ik zou niet weten wat ik anders had moeten doen, er is geen vak dat ik zo leuk zou vinden als dit."

"Het leuke van met pensioen gaan is dat de oude doos wordt opengemaakt. Ik heb veel verschillende dingen kunnen doen en meegemaakt, ook buiten de journalistiek. Dat komt allemaal weer naar boven. En het gevoel dat ik steeds opnieuw krijg is: wat heerlijk dat ik dat heb kunnen doen."

Bron: ANP

1/7In de jaren 90 was Pieter Jan een van de gezichten van Jules Unlimited

2. Hoe heb je de journalistiek zien veranderen?

"De journalistiek is veranderd, maar ik ben zelf ook veranderd. Ik begon bij de VARA in de jaren 80, waar ik met stevig linkse journalisten werkte. Ik dacht: zo hoort het kennelijk. Later heb ik me daar een beetje van gedistantieerd, ik vond het te activistisch. Ik vond dat de feiten meer moesten spreken."

"In deze tijd, waarin grimmige leiders opstaan en democratische vrijheden op het spel staan, denk ik juist weer: journalisten zijn er niet alleen voor de feiten, maar ook om bepaalde ideeën te beschermen. Ideeën die het fundament vormen voor onze liberaal-democratische samenleving."

3. Wat was jouw favoriete onderwerp om te presenteren, en wat het moeilijkste interview?

"Ik heb bij Buitenhof veel bijzondere mensen aan tafel gehad, met wie ik langere gesprekken kon voeren. Ik heb veel bijzondere denkers, schrijvers en politici gesproken. Die hadden vaak iets te vertellen waar ik wel wat van opgestoken heb. Vooral de Israëlische schrijver Amos Oz maakte indruk, dat was zo'n wijze man."

"Hij maakte zulke goede opmerkingen. Dat was in 2015, de aanslagen in Parijs waren toen net geweest. Hij duidde dat terrorisme op zijn manier. Hij had het erover dat terroristen geen gevoel voor humor hebben, en dat klinkt nu heel plat, maar hij vertelde dat zo raak en mooi. En ik weet ook dat veel kijkers van die uitzending hebben genoten."

"Maar ook bij EenVandaag heb ik veel spannende dingen gedaan. Ik denk meteen aan de verkiezingsdebatten. Het debat in 2023, waaruit het huidige kabinet is voortgekomen, is een van de betere debatten die ik heb geleid. Maar tegelijkertijd waren die debatten een van de moeilijkste dingen die ik heb gedaan, dat is een hele opgave."

"Het is fijn dat je dan eindeloos met collega's kan brainstormen over wat de beste opzet is. En dat je de spanning deelt: tijdens het debat hoorde ik dan de eindredacteur in mijn oortje, die net zo zenuwachtig was. Dit delen met collega's ga ik het meeste missen aan het werk. Want ook als je geen beste vrienden bent, maken ze toch een groot deel uit van je sociale leven."

4. Welke peiling had de meest verrassende uitslag voor jou?

"Ik heb niet zo'n goed geheugen voor peilingen, moet ik eerlijk zeggen. Het Opiniepanel is natuurlijk een heel goed gereedschap van EenVandaag. Maar als ik in de studio sta, ben ik bezig met het gesprek dat ik voer met de presentator van de paneluitslagen, niet met de uitslagen zelf. Ik kan die niet tegelijkertijd goed onthouden, dus weet ook niet meer welke uitslag mij het meest heeft verbaasd."

5. Hoeveel invloed heb je zelf gehad op de onderwerpen die behandeld werden? En ging dat weleens in tegen je eigen mening?

"Eigenlijk heb ik daar niet zo veel invloed op. EenVandaag is een olietanker die op koers vaart, er werkt een grote redactie. Ik kan wel meepraten en meedenken, maar ik ben geen eindredacteur. Toch heb ik zeker in interviews wel een belangrijke stem. En ook in de politieke debatten kan ik als presentator de richting van het gesprek bijsturen."

"Of de presentatie weleens tegen mijn eigen ideeën of mening in ging? Laat ik zeggen dat ik wel blij ben dat ik mezelf nu meer mag gaan uitspreken. Maar ik ben ook blij dat ik dat als journalist en presentator niet gedaan heb. Ik zou mezelf geen knip voor de neus waard vinden als ik in interviews een bepaalde politieke lijn zou voorstaan. Ik vind dat je als journalist niet te koop moet lopen met je eigen mening."

"Tegelijkertijd vind ik het gek om nu weg te gaan, omdat er zoveel gebeurt op het moment, waarvan je denkt: oei, waar gaat dit heen? In de Verenigde Staten durven wetenschappers zich niet meer uit te spreken, er zijn bezuinigingen op het hoger onderwijs, ook in Nederland. Het klimaat verandert. Daar maak ik me zorgen om. Het voelt als een grote opluchting dat ik niet geheimzinnig hoef te doen over waar ik mij zorgen om maak. Dat heb ik gemist de afgelopen jaren."

"Ik heb niet de illusie dat ik daar in mijn eentje iets aan kan doen. Maar alles wat journalisten, maar ook burgers doen, is op dit terrein van belang. Wat ik daarom ook ga doen is als burger mezelf meer uitspreken. Dat kan nu ook, ik ben journalist af. Misschien sluit ik me wel aan bij een politieke partij. Ik weet nog niet welke, maar ik ga het wel doen. Niet als politicus, maar gewoon als burger."

Bron: EenVandaag

1/6Achter de schermen bij de laatste uitzending van Pieter Jan Hagens

6. Wat ben je van plan om te gaan doen tijdens je pensioen?

"Ik ga eerst zeilen met mijn vrouw, een paar maanden weg. En daarna wil ik graag dingetjes doen waar ik tot nu toe niet aan toe kwam, zoals een houten bootje maken waar mijn kleinzoon in kan leren zeilen. Dat ben ik zeker van plan."

"Het is sowieso goed om weer eens met een frisse blik de wereld in te kijken, want er komt voor het werk ongetwijfeld iets anders moois in de plaats. Aan de andere kant: ik stop weliswaar met de vaste dingen, maar ik blijf nog steeds graag interviews en debatten leiden, voice-overs inspreken, misschien invallen bij een radio-uitzending. Dus als iemand ergens ziek is, weet me te vinden."

7. Hoe hoop je dat de journalistiek er de komende jaren uit gaat zien?

"Ik hoop dat de journalistiek zich opstelt als beschermer van de waarden waar wij allemaal op drijven, zoals gelijkheid, vrede, rechtvaardigheid en verdraagzaamheid. Al die dingen zijn zo belangrijk in onze democratische samenleving, en ik hoop dat journalisten daaraan meewerken. Elke journalist is op dit terrein van belang."

"Ik denk dat de meeste journalisten dit ook zo zien, sowieso al mijn collega's hier bij EenVandaag. Ik ben er trots op dat alle collega's zich ervan bewust zijn dat we een rubriek zijn die dicht bij de mens wil staan, waar de onderwerpen die we brengen echt relevant zijn, en waarin tegelijkertijd de feiten heilig zijn. Juist in deze tijd waarin onverdraagzaamheid en angst toenemen, denk ik dat het belangrijk is dat er programma's zoals EenVandaag zijn."

Wereldwijd liggen er miljoenen landmijnen onder de grond. Hierdoor vallen er jaarlijks honderden slachtoffers. Om dit te stoppen werd in een verdrag afgesproken dat het wapen de wereld uit moest. Maar nu de spanningen toenemen, trekken landen zich terug.