Op de Canarische Eilanden zien ze een nieuwe migratieroute ontstaan: 'Ze zullen altijd een weg vinden om te komen'

Het kleine El Hierro werd begin dit jaar overvallen door de komst van zo'n 12.000 vluchtelingen uit West-Afrika. Door de deal die de EU sloot met Mauritanië lijkt het er nu rustiger, maar migranten blijven zoeken naar andere vaak levensgevaarlijke routes.

"In eerste instantie zie je blijdschap op hun gezichten, omdat het is gelukt om aan land te komen. Maar ze hebben geen idee waar ze zijn", zegt Alexis Ramos, die een missie van Het Rode Kruis op El Hierro leidt.

West-Afrikaanse route

El Hierro is het meest zuidelijke puntje van Europa en in tegenstelling tot de andere Canarische Eilanden is het nog niet heel bekend bij toeristen. Er wonen zo'n 7.000 mensen.

Dat bevolkingsaantal nam begin dit jaar in een klap flink toe, toen in januari en februari tenminste 12.000 migranten uit landen in West-Afrika de oversteek maakten. Een nieuwe migratieroute was geboren: de West-Afrikaanse route.

Een week op zee

"Ik kijk niet naar de zee, maar naar een kerkhof", zegt asieladvocaat Vania Oliveros. De West-Afrikaanse route is gevaarlijk en duurt 7 dagen. Onlangs kwamen er nog tien mensen om op zee.

Een jongen die de kust van El Hierro wel bereikte, vertelt dat hij met ongeveer 118 anderen in een boot de overtocht maakte. De reis van Senegal naar El Hierro kostte hem twee maandsalarissen.

Deal met Mauritanië

Samen met andere vluchtelingen wacht hij op de veerboot naar het grotere Tenerife. Of naar het Spaanse vasteland. Daar gaan veel vluchtelingen naartoe. De meeste migranten die begin dit jaar aankwamen, zijn inmiddels vertrokken van El Hierro.

Nieuwe boten komen op dit moment mondjesmaat aan. Dat komt waarschijnlijk door voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen. Die maakte namens de Europese Unie 450 miljoen euro over naar Mauritanië, waarna dat land de grenzen plotseling streng ging bewaken.

Andere route

Maar waar de ene vluchtroute voor migranten sluit, opent ene andere. Migranten gaan hoe dan ook op zoek naar alternatieve routes. Ze zoeken het bijvoorbeeld meer noordelijk, via Marokko.

"De West-Afrikaanse kust is heel lang. Lukt het niet vanaf Mauritanië, dan komen ze wel vanaf Senegal. En als dat niet lukt vertrekken ze vanuit Marokko", zegt president Gernando Clavijo van de autonome Canarische Eilanden.

Geen structurele oplossing

De piek van het aantal vluchtelingen mag dan voorbij zijn, Clavijo is er niet gerust op. Hij vindt dat er een structurele oplossing moet komen in de vorm van ontwikkelingssamenwerking voor Afrikaanse landen.

"Anders blijft het verschil in welvaart tussen Europa en Afrika zo groot, dan zullen ze altijd een weg vinden om te komen", zegt hij. Het verschil is volgens hem alleen hoe gevaarlijk die route voor ze gemaakt wordt. Hij doelt daarmee op deals die door de EU gemaakt worden met West-Afrikaanse landen.

'Als je die gezichten ziet, zie je hoop'

Dat de piek van het aantal vluchtelingen dat aankomt op de Canarische Eilanden tijdelijk voorbij lijkt, zorgt niet voor minder problemen. Clavijo zit vooral in zijn maag met de vele minderjarige asielzoekers die onder anderen in twee centra op Tenerife verblijven. "Er zijn er nu meer dan 5.500. Dat is onze verantwoordelijkheid en dat kunnen wij niet aan."

Ramos van Het Rode Kruis bereidt zich erop voor dat er nog veel boten aan zullen komen op El Hierro. "Dat ligt aan de toestand van het land, de zee, het weer", zegt hij. Onlangs kwamen er weer twee boten aan. Het raakt hem nog altijd. "Als je die gezichten ziet, dan zie je hoop. Dan ben ik altijd blij dat ik ze heb kunnen redden."