Arie zit al 22 jaar in het politievak. Een vak dat hem voldoening geeft, maar ook mentale problemen veroorzaakt. Tijdens zijn werk liep hij PTSS op. "Op een gegeven moment knapte er iets, toen was het klaar."
"De ellende die ik heb gehad, gun ik niemand", zegt Arie. Hij werkte jarenlang bij de Rotterdamse zeehavenpolitie. Daar zag hij veel narigheid, van bedrijfsongelukken met dodelijke afloop tot mensen die een einde aan hun leven hadden gemaakt en uit het water gehaald moesten worden.
'Niet lullen maar poetsen'
Lange tijd ging Arie door zonder onder ogen te willen zien dat het niet goed met hem ging. Vreemd is die houding niet, zegt korpspsycholoog Tineke van der Gulik van de Nationale Politie. Ze ziet dat werknemers van verschillende generaties verschillend omgaan met lastige situaties en stress op het werk.
"10 tot 20 jaar geleden werd er weinig gepraat over gevoelens en dingen die collega's meemaakten. Niet lullen, maar poetsen was het devies. Gelukkig wordt steeds meer erkend dat politiewerk een risicovol vak is, waardoor je 'mentale slijtage' kunt oplopen: problemen als posttraumatische stressstoornis (PTSS) en depressie." Jaarlijks vallen er duizenden agenten uit door mentale klachten als gevolg van hun werk.
Telefoontje vanuit het ziekenhuis
Bij Arie was de trigger een telefoontje vanuit het ziekenhuis, over zijn pasgeboren dochter met wie het niet goed ging. Er werd gewaarschuwd dat ze mogelijk reanimatie nodig zou hebben.
"Tijdens mijn werk heb ik ook kinderen moeten reanimeren. Ineens zag ik hun gezichtjes op dat van mijn dochtertje. En toen was het klaar, zat ik op de grond en kon niks meer."
Vertrouwen in eigen kunnen
Om om te kunnen gaan met zijn klachten zocht Arie hulp bij de Blauwe Haven Rotterdam. Onder die naam lopen er verschillende projecten voor politiemedewerkers die te maken hebben met een burn-out of PTSS, onder andere doordat ze te veel reanimaties hebben moeten uitvoeren of te veel geweld hebben meegemaakt.
Agenten werken er samen met collega's aan hun mentale herstel. Dat doen ze bijvoorbeeld door te roeien en op het water te werken aan hun vertrouwen in het eigen kunnen. Uniforms en portofoons blijven aan wal.
EDMR
Arie vond het heftig om geconfronteerd te worden met zijn diagnose. Want: PTSS, dat heb je zelf niet, dat hebben anderen, dacht hij altijd. "In het begin ging ik er vanuit dat ik na 3 weken wel weer aan het werk kon in mijn oude functie, maar dat liep anders. Je bent stuk, kapot, op. Dat doet wel wat met je. Hoewel je hulp krijgt, moet je er uiteindelijk zelf doorheen."
Hij onderging EDMR, een therapievorm die mensen kan helpen bij het verwerken van akelige (traumatische) ervaringen en angsten. "Het helpt, maar ik raad het niemand aan. Het is zo heftig om terug te gaan naar het moment waarop alles misging."
Bekijk ook
'Ongekende steun'
Als de Blauwe Haven er niet was geweest, had hij nu geen uniform meer aan gehad, dat weet Arie zeker. "Je moet het zelf doen, maar de steun en de kracht die ze je meegeven is ongekend."
Voorlopig zit Arie niet in de hulpverlening, maar hij kan zijn werk blijven doen op kantoor van de afdeling van korpscheftaken. "Daar ben ik superblij mee."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.