In Gouda zijn tientallen Marokkaanse jongeren opgepakt na het bekogelen van mensen met ijsballen, sneeuwballen met stenen erin, het blokkeren van wegen en fietspaden met grote sneeuwballen met als doel automobilisten, fietsers en voetgangers te beroven.

Toch blij dat deze jongeren hun plekje hebben gevonden en meedelen in de landelijke sneeuwpret. Ik geef toe dat dit een geheel eigen invulling is van het begrip ijspret, dollen in de sneeuw maar wie ben ik om daar over te oordelen, toch?

Zo kennen we ook het plezier dat dit soort jongeren beleeft in de Nederlandse zwembaden waarbij meisjes belaagd worden, aangerand worden, uitgescholden voor hoer, mensen in elkaar geslagen worden, kortom, alweer een geheel eigen invulling van een zalige zomer. Of in de bioscoop na het Suikerfeest, waarbij met popcorn wordt gegooid, luidruchtig wordt gebeld, geschreeuwd en overige bioscoopbezoekers het leven zuur wordt gemaakt. En wat te denken van een avondje stappen waarbij mensen bespuugd, uitgescholden, neergestoken of bedreigd worden door alweer dezelfde groep jongeren.

Generaliseer ik nu? Scheer ik alle jongeren over één kam? Dat laat ik aan u. Ik constateer alleen dat het gedoe en gedonder maar niet op lijkt te houden. Dat het om een beperkte groep gaat weet ik, het gros van de jongeren gedraagt zich maar daar ligt gelijk mijn vraag: hoe kan het dat als het om slechts een beperkte groep gaat, deze terreur jaar in, jaar uit door kan gaan? Die vraag leg ik graag neer bij de bestuurders, ouders, bij u. Burgemeester Cornelis van Gouda wuift de kritiek op zijn aanpak tot nu toe altijd weg.

Hij is wel degelijk van de harde aanpak maar spreekt bij de overlast van jonge Marokkanen over een pavlov-reactie. Maar je zal er maar slachtoffer van zijn. Het zijn overigens dezelfde jongeren die keer op keer ‘RESPECT’ roepen, die het liefst nog respect ontvangen voor de voltreffer met een ijsbal. He man, respect! Of respect voor een mooie overval, respect man! Respect? Daarvoor moet je bij het CDA zijn, die maken van het komende jaar het jaar van respect. Vergezeld van een foto van een idyllische schaatstocht langs molens waar iedereen vredig schaatst, lijkt dit plaatje eerder iets uit 1020 in plaats van uit 2010.

Alhoewel ik natuurlijk hoop dat we komend jaar respectvol met elkaar omgaan, hoop ik ook dat we eindelijk eens een jaar tegemoet gaan zonder berichtgeving waarin Marokkaanse jongeren in één noemer voorbij blijven komen met overlast, terreur, bedreiging etc. Dan wordt het een pracht 2010. Ik wens u allen fijne feestdagen en een gelukkig, veilig, voorspoedig en boven alles gezond 2010.

p.s. Ja, ik heb Marokkaanse vrienden

Nee, ik heb niks tegen Marokkanen

Ja, het overgrote deel van de Marokkaanse gemeenschap is dit

gedrag ook spuugzat

Uitzending: Onrust in Culemborg

Het is nog niet duidelijk hoe het gisteravond uit de hand heeft kunnen lopen in Scheveningen. Honderden jongeren raakten in gevecht met elkaar en keerden zich tegen de politie toen die ingreep.

Statiegeld Nederland opent deze maand twee winkels waar mensen hun blikjes en flessen kunnen inleveren. De winkels moeten het makkelijker maken om de lege verpakkingen weg te brengen. Dat gaat met het huidige systeem in grote steden niet altijd goed.

Vooral in supermarkten staan nog lange wachtrijen voor statiegeldmachines. Dit zorgt soms voor irritaties tussen klanten en 'statiegeldverzamelaars'. De twee winkels in Rotterdam en Amsterdam moeten het begin zijn van een oplossing voor dit probleem. Maar hoe realistisch is die?

'Niet genoeg'

"Die twee statiegeldwinkels zijn een mooie service voor de supermarkten. Die worden zo ontlast. Maar verder lossen ze helemaal niks op van het probleem waar we nu mee zitten", zegt Dirk Groot, die met zijn stichting Zwerfinator zwerfafval probeert te verminderen. Hij vindt de nieuwe winkels een 'stap in de juiste richting', maar merkt op dat er nog veel moet gebeuren.

Volgens hem zijn er vooral in de grote steden te weinig inleverpunten. En dat is hét grote probleem. "Je kunt overal blikjes en flesjes kopen, maar je kunt ze bijna nergens inleveren. En voor een zo'n winkel ga je niet van Amsterdam-West naar het centrum lopen om je blikje in te leveren", denkt hij.

Geen innameplicht

Het kleine aantal innamepunten waar hij zo kritisch over is, zou vooral komen doordat er geen innameplicht is. Mensen zijn het namelijk niet verplicht om gebruikte blikjes, flesjes en kratten in te leveren. Het wordt niet gestimuleerd, zegt Groot.

"De verhouding tussen statiegeld en het product dat je koopt is helemaal zoek. Heel veel mensen vinden het gewoon niet de moeite waard." Juist doordat die stimulans uitblijft, wordt er weinig gedaan om meer innamepunten te creëren. En de drukte echt onder controle te krijgen.

'Hoe slechter ze het doen, hoe meer ze verdienen'

Bedrijven als Statiegeld Nederland maken winst op elk blikje en flesje dat niet wordt ingeleverd, legt Groot uit. "Ze doen niet meer dan nodig is. Ze verdienen er juist aan als er minder wordt ingeleverd."

"Al die miljoenen aan statiegeld die niet worden ingeleverd, dat blijft gewoon bij statiegeld Nederland", vervolgt hij. "Ze zeggen dat ze investeren in allerlei nieuwe innamepunten, verbetering van het systeem, enzovoort, maar daar zien we weinig van. Hoe slechter ze het doen, hoe beter ze verdienen."

Overlast en ongedierten

Een gevolg van dit systeem is dus dat de groep mensen die niet in een lange rij in de supermarkt wil staan, de statiegeldproducten in een normale prullenbak in huis of op straat gooit.

Bij dat laatste komen vervolgens 'verzamelaars' of 'jagers' kijken, die de afvalbakken op straat niet altijd even netjes achterlaten wanneer ze klaar zijn, volgens Groot. In grote steden zoals Rotterdam en Amsterdam zorgt dat voor overlast en soms ongedierten.

Wettelijk verplichten

Ook stevige hulp van de politiek om dit probleem op te lossen blijft uit, zegt Groot. Hij vindt dat er meer kan worden gedaan. "Een statiegeldplicht en innameplicht, dat kun je gewoon wettelijk afdwingen. In Duitsland doen ze dat ook. Daar hebben ze het zelfs op zuivelverpakkingen."

"Er worden steeds redenen verzonnen waarom het niet kan", gaat hij verder. "Maar dat is als je iets niet wil. Als je iets wel wil, dan zoek je naar oplossingen."

'Ze hebben de kennis niet'

Wat zouden de bedrijven zelf dan moeten doen om dit op te lossen? "Meer inleverpunten", herhaalt Groot. "Maar ook moet het statiegeldbedrag omhoog en moeten platte blikjes en flessen zonder etiket worden geaccepteerd. Die mag je nu niet inleveren."

Groot roept dit vanuit zijn expertise al langer, maar volgens hem is dit nog niet doorgevoerd omdat er vaak aan de verkeerde knoppen wordt gedraaid. "Ze hebben niet de kennis van de straat, maar alleen de kennis van kantoor."