Zo zittend achter mijn computer besef ik me hoeveel geluk ik en mijn collega’s gehad hebben afgelopen weekend. We waren in Poti, Georgië om een deel van de golfbreker die de haven beschermt te renoveren. Het projectkantoor was gevestigd aan de wal en het transport naar de golfbreker ging over het water. Het werk ging 24 uur per dag door en afgelopen vrijdagavond had ik nachtdienst.

Vlak na middernacht liep ik het kantoor uit, toen de haven en de marinebasis gebombardeerd werden. Een rij enorme explosies, gevolgd door een oorverdovende dreun en toen een regen van scherven volgden elkaar op. De lokale kracht die op de weegbrug werkte kwam naar me toe rennen, en riep dat zo snel mogelijk alle verlichting uit moest.

Over de radio vertelde ik dit aan de collega’s op de golfbreker, toen de luchtafweer begon te vuren. Ik stond op dat moment aan boord van de stenenstorter (een schip die stenen stort over de zijkant) en zag aan de overkant van het havenbekken lichtflitsen de lucht in gaan gevolgd door wederom gigantische dreunen.

Ik belde de projectleider wakker die met nog ongeveer tien Nederlanders in een klein dorpje verderop sliep. Ik ontraadde hem met klem om te komen omdat je dan door de stad moest rijden. Lokale werknemers die een kijkje kwamen nemen op het werk vertelden dat het in de stad een enorme chaos was met gewonde mensen en brandende gebouwen.

Tegen half drie vonden we metalen voorwerpen op het terrein; het waren onderdeel van de bom. Toen ik deze foto’s aan de kapitein van het schip liet zien besliste hij snel dat we uit gingen varen. We verwachten allemaal (tegen ochtendgloren) een tweede bombardement en daar wilden we niet bij in de buurt zijn. Op het schip waarop we voeren was ook een brugraam kapot gegaan door een metaalscherf, afkomstig van de explosie.

Om drie uur s’nachts voeren we uit, terwijl het aardedonker om ons heen was. Zelf hadden we ook geen enkele verlichting aan. Het schip is 90 meter lang en uitvaren terwijl je weinig tot niets ziet was dan ook een hele opgave. Het plan was om vijf mijl voor de kust voor anker te gaan en te wachten op instructies. Daar aangekomen was het echter te diep om voor anker te gaan dus zijn we maar langzaam blijven varen.

Rond half negen s’morgens werd de beslissing gemaakt dat we geëvacueerd zouden worden. Het schip bleef buitengaats liggen en ik ging met een kleiner bootje naar de wal toe. Alle mensen van de dagdienst waren aangekomen en bezig met het maken van back-ups van de administraties en de metingen.

Toen we vertrokken richting de huizen om onze koffer te pakken vertelde een lokale werknemer dat er weer Russische vliegtuigen onderweg waren. Ze waren gezien bij de grens. Dat zorgde voor flinke paniek bij iedereen. Toen we de stad uit waren was dat toch wel een hele opluchting.

We hebben allemaal onze koffers gepakt en zijn richting de Turkse grens gereden. Daar zijn we lopend over gegaan, omdat de auto’s Turkije niet in mochten. Vanaf de Turkse kant zijn we naar Hopa gegaan, een Turkse havenplaats waar we overnachtten in een hotel.

Zondagmiddag zijn we vertrokken naar Trabzon, vanwaar we via Ankara en Frankfurt naar Amsterdam vlogen. Nu eenmaal thuis en weer veilig in mijn vertrouwde omgeving besef ik hoeveel geluk we gehad hebben. Niemand binnen het bedrijf, of van ons team ter plaatse had verwacht dat de situatie zo snel zou escaleren.

Het is natuurlijk gewoon politiek dat het Westers ingestelde Georgië niet kan doen en laten wat ze wil. Mikheil Saakashvili is geliefd onder de bevolking alleen hij is leider van een land met vele verschillende volken binnen de grenzen. De acties van Rusland zoals begin jaren negentig leidden er dan ook toe dat Georgië eigenlijk steeds kleiner wordt. Abchazië is afgesloten, terwijl het op papier toch nog onderdeel van Georgië is. Zuid-Ossetië wacht waarschijnlijk hetzelfde lot.

De nationalistische en Westers ingestelde Georgiërs willen graag mee in de vaart der volkeren. Maar met een buurland als Rusland zal dat nog een hele opgave worden.

Marcel Kuizenga is 23 jaar, trainee bij Boskalis en was uitgezonden naar Poti, Georgië.

http://zomerlog.blogvandaag.nl/page/home

Zorgkantoren mogen administratie niet inzien en alleen aangekondigd huisbezoeken doen, wat toezicht op pgb-zorg lastig maakt. "We moeten meer bevoegdheden hebben", reageert CZ-directeur Verlaan op onderzoek van EenVandaag naar mogelijke pgb-fraude.

"Binnen de huidige constructie is het redelijk makkelijk om daar misbruik van te maken. Het probleem is dat we vaak wel voelen dat het niet pluis is, maar er heel weinig mee kunnen", zegt Caro Verlaan, directeur van zorgkantoor CZ, de partij die pbg-budgetten toekent.

Familie in Den Haag

Verlaan reageert op onderzoek van EenVandaag, waaruit blijkt dat een familie in Den Haag mogelijk tonnen aan pgb-geld declareerde.

De indicatie, verleend door zorgkantoor CZ, van 132.000 euro per jaar, verdween naar het zorgbedrijf van een van de zoons. De daadwerkelijk zorg werd verleend door Portugese en Braziliaanse vrouwen. Zij kregen maar een klein deel van dat bedrag en werden ver onder het minimum loon betaald.

Onvoldoende controle

Het verhaal laat zien hoe makkelijk het is om te frauderen met een pgb-budget, over de rug van arbeidsmigranten. "Ik kan dat alleen maar beamen", zegt de bestuurder. Opvallend, want juist haar zorgkantoor moet controleren hoe het pgb-geld wordt uitgegeven.

"Er moet natuurlijk een zorgdossier gemaakt worden, dat bespreken wij, dat controleren wij ook. Dan kijken we met de budgethouder of de zorgverlener of dat reëel is en dan kunnen wij akkoord geven hoe dat verder daarna besteed wordt", zegt de directeur van CZ. "Maar dat kunnen wij helaas niet zien."

Onafhankelijke controle

Het zorgkantoor kan niet in boekhouding kijken en alleen een gepland huisbezoek doen. Wat volgens Verlaan weinig effectief is aangezien mensen de boel vaak in orde maken wanneer het zorgkantoor aankondigt langs te komen om achter de voordeur te controleren of wat er op papier staat ook klopt. Verlaan ziet dat ze op dit moment te weinig bevoegdheden heeft om fraude te controleren.

"CZ zou daarom graag de mogelijkheid willen verkennen om een onafhankelijke zorgverlener van een gecontracteerde partij buiten de familiare sfeer aan te stellen die erop kan toezien of het pgb wordt gebruikt op de manier waarvoor het bedoeld is." Op die manier is er dus iemand van buitenaf die controle houdt.

Meer bevoegdheden

"Hiermee verkleinen we de kans op samenspanning en hoeven we bij twijfel met betrekking tot fraude niet het gesprek te voeren met iemand die twee petten op heeft", legt Verlaan uit.

Daarnaast wil de zorgverzekeraar dat ze meer bevoegdheden hebben om fraude vast te stellen en aan te pakken.

Partijen wijzen elkaar aan

Binnen het systeem van pgb zijn veel partijen betrokken. Wanneer het aankomt op de controle van fraude, wijzen ze vaak naar elkaar. De Sociale Verzekeringsbank (SVB) mag het geld alleen uitbetalen, en doet dus in feite alles wat de budgethouder aan hen doorgeeft. De SVB mag geen inhoudelijke controle doen. Zij checken alleen of de administratie klopt. Een woordvoerder laat weten dat zij op dit moment niks kunnen doen met meldingen.

Er wordt gewerkt aan wetgeving, zodat ze signalen kunnen doorgeven aan het zorgkantoor. Het zorgkantoor heeft namelijk wél een toezichthoudende rol. Verder is er de branchevereniging van zorgkantoren (ZN), die wilde niet op vragen van EenVandaag reageren.

Controle zorgkantoren lastig

De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa), houdt toezicht op de uitvoering van het pgb door zorgkantoren, en laat weten dat het lastig is om dit te controleren.

"Momenteel zijn er geen concrete voorschriften ten aanzien van de inrichting van een zorgbedrijf die verbieden of verhinderen dat zoals in deze casus geschetst de zoon via een onderneming zorg verleent aan zijn vader", leggen ze uit.

CZ reageert op het onderzoek van EenVandaag

Verantwoordelijkheid budgethouder

Zij verwijzen, net zoals het zorgkantoor, naar de verantwoordelijkheid van de budgethouder: "In geval van een pgb is de budgethouder de enige die een contractuele relatie heeft met de zorgaanbieder. Dat bemoeilijkt de situatie. De budgethouder sluit overeenkomsten met de pgb-zorgverleners. Het zorgkantoor controleert deze overeenkomsten, maar heeft zelf geen contractuele relatie met de zorgaanbieder."

"Dat het zorgkantoor geen directe relatie met de pgb-zorgaanbieder heeft, hindert het zorgkantoor om signalen van onjuistheden of fraude te onderzoeken en op te volgen", leggen ze uit. "Hierdoor is het aan budgethouders om informatie te verzamelen over de zorgaanbieders van wie zij voor hun zorg afhankelijk zijn."

'Is te ver doorgeslagen'

In 2025 geven Nederlandse belastingbetalers 3,7 miljard uit aan pgb-zorg. Naar schatting wordt elk jaar voor zo'n 500 miljoen gefraudeerd met persoonsgebonden budgetten.

Verlaan ziet dat het politiek gevoelig ligt om het pgb-systeem te veranderen en dat begrijpt ze. "Het pgb-systeem is ooit bedacht met het idee mensen meer zeggenschap te geven over de zorg. Het is voor een bepaalde doelgroep mooi, maar het is te ver doorgeslagen", zegt directeur van het zorgkantoor CZ Caro Verlaan. "We hebben in Nederland veel regels, maar hiervoor misschien wel te weinig", zegt ze.

Er is een groot tekort aan opleiders bij Defensie. Daarom worden commerciële bedrijven ingehuurd om nieuwe militairen op te leiden. Jean Debie, van de militaire vakbond VBM, is kritisch. "Officieren willen gewoon hun eigen mensen trainen."

Het moet de grootste uitbreiding van het leger worden sinds de Koude Oorlog: het kabinet wil dat de krijgsmacht in rap tempo naar 200.000 militairen groeit. Dat zijn er nu nog 76.663. Aan ambities dus geen gebrek bij staatssecretaris Gijs Tuinman van Defensie.

Tekort aan militaire trainers

Het goede nieuws is dat er heel veel jonge mensen staan te trappelen om militair te worden. Alleen is er één groot probleem: wie gaat al deze toekomstige militairen opleiden? Er is namelijk een enorm tekort aan militaire trainers bij Defensie.

Dit leidde ertoe dat het afgelopen jaar van de 4.000 jongeren die mee wilden doen aan het dienjaar, een kennismakingsjaar bij Defensie, er maar voor 438 studenten plek was.

Bezuinigingen

Het probleem zit vooral bij het aantal onderofficieren. Door jarenlange bezuinigingen zijn er daar veel te weinig van. Maar juist deze onderofficieren vormen de ruggengraat van het militaire apparaat en zijn verantwoordelijk voor het opleiden van rekruten.

Om dat tekort aan te vullen, zoekt Defensie nu zijn heil bij commerciële bedrijven om deze trainingstaken toch te kunnen uitvoeren.

Commerciële bedrijven

Een van die bedrijven is de Advanced Forces Group (AFG). Directeur Geert van Oosterhout, die 17 jaar gediend heeft als militair, is blij dat hij met zijn bedrijf Defensie uit de brand kan helpen. "Defensie heeft met name nu grote uitdagingen, als het om het opleiden van personeel gaat."

"Ik heb de gelegenheid gehad veel ervaring op te kunnen doen binnen het Corps Mariniers", vertelt Van Oosterhout. "In die rol heb ik vaak samengewerkt met Amerikaanse en Engelse collega's, waar ik heb gezien wat voor kennis en ervaring daar allemaal zit. En die expertise kan voor Defensie zeer waardevol zijn, denk ik."

Trainers uit VS en Engeland

Door zijn internationale ervaring heeft de oud-marinier en directeur van dichtbij kunnen ervaren hoe je je op 'complexe gevechten' voorbereidt. Die 'internationale mindset' wil hij graag op de nieuwe lichting militairen overbrengen. Hij werkt daarom veel met trainers uit de VS en Engeland.

"Zij zijn in grote oorlogen en conflictgebieden actief geweest", legt Van Oosterhout uit. "Zowel in Afrika als het Midden-Oosten. Dit zijn landen die weten hoe je een groot leger opzet, dus dat is kennis die ik graag via die internationale opleiders doorgeef aan nieuwe militairen die het vak nog moeten leren."

Niet iedereen blij

Toch klinkt er ook kritiek op de werkwijze van deze private bedrijven, met name bij de militaire vakbonden. Zo hoort de voorzitter van de militaire vakbond VBM, Jean Debie, dat er binnen militaire kringen zorgen zijn over die externe trainers.

"Wat ik terugkrijg van mijn mensen, dat zijn in dit geval groepscommandanten die soldaten opleiden, is glashelder", zegt Debie. "Zij zeggen heel duidelijk dat ze hun eigen mensen willen opleiden. Want ze moeten straks ook met die nieuwe lichting soldaten de oorlog in of op een andere gevaarlijke missie. Dus je wil die nieuwe lichting militairen zelf in de ogen kunnen kijken. Zodat je precies weet wat je aan ze hebt."

Blind vertrouwen

Het is volgens Debie namelijk essentieel dat je blind op elkaar kunt vertrouwen als je op missie bent. Dat daar hier nu minder zicht op lijkt te zijn, zorgt voor onrust bij onderofficieren. "Ze willen gewoon weten wat hun capaciteiten zijn. Om het simpel te zeggen: hoe goed kunnen deze rekruten schieten? Hoe opereren ze als ze onder zware druk staan?", legt hij uit. "Ze willen helder hebben wat voor vlees ze in de kuip hebben."

Van Oosterhout herkent zich, naar eigen zeggen, niet direct in deze kritiek en stelt dat "alles in nauwe samenwerking" met Defensie gebeurt. En dat zijn trainingen voldoen aan alle waarborgen van het ministerie.

'We vissen niet in dezelfde vijver'

Wel wil de oud-militair graag een andere veelgehoorde klacht tegenspreken, namelijk dat private partijen personeel zouden wegtrekken bij de krijgsmacht door betere arbeidsvoorwaarden aan te bieden aan militaire opleiders. "Dat wil ik even klip-en-klaar zeggen: wij werven niet binnen Defensie."

Hij gaat verder: "Dus er komen geen mensen vanuit Defensie naar ons toe, daar hebben we geen interesse in. In de zeven jaar dat we als bedrijf bestaan hebben we nog nooit een onderofficier weggehaald bij Defensie. Wij werken wel met Nederlandse instructeurs, maar dat zijn mensen die al lang weg zijn bij defensie en jaren actief zijn in het bedrijfsleven. Dus we vissen niet in dezelfde vijver als Defensie."