In Nederland is 76 procent van de masteropleidingen in het Engels en dat moet volgens het kabinet de komende jaren veel minder worden. Dat het anders kan dan de huidige situatie in Nederland bewijst de Katholieke Universiteit (KU) in het Belgische Leuven.

In het regeerprogramma dat eerder deze maand werd gepresenteerd, is te lezen dat het kabinet meer grip wil krijgen op internationale studenten. Vooral NSC wil minder studenten uit het buitenland. Dat heeft te maken met de druk op de woningmarkt, te volle collegezalen en hun wens om de Nederlandse taal op universiteiten te behouden.

'Bescherming van het Nederlands'

De KU Leuven is een onafhankelijke universiteit maar wordt wel gefinancierd door de Vlaamse overheid. "De Vlaamse regering heeft altijd een heel grote gevoeligheid getoond voor taal en vooral de bescherming van de Nederlandse taal", zegt rector Luc Sels.

In de universiteit heeft dat geleid tot strengere regels over het aantal Engelstalige opleidingen. Daar mag maar 9 procent van de bachelors en 35 procent van de masters Engelstalig zijn.

Opleiding in eigen taal

Daarnaast geldt in Leuven ook de regel dat voor iedere Engelstalige opleiding er een Nederlandse versie te volgen moet zijn. Deze hoeft niet per se in Leuven aangeboden te worden, maar wel bij een van de andere universiteiten in België.

Zo kunnen Belgische studenten altijd kiezen voor een opleiding in de taal die hun voorkeur heeft.

'Een extra drempel'

De KU Leuven staat hoog in de lijsten voor internationale topuniversiteiten, ondanks dat de universiteit het aantal internationale studenten dus bewust klein houden. Maar dat betekent niet dat de universiteit ook minder internationale docenten aanneemt. "We hebben toptalenten nodig, of die nu van binnen de grenzen of buiten de grenzen komen", zegt Sels.

"Maar we moeten ook wel, gezien onze strenge taalregeling, kunnen verzekeren dat we een grote groep hebben die het Nederlands machtig is." Nieuwe buitenlandse collega's in Leuven moeten binnen 5 jaar op B2-niveau Nederlands kunnen spreken. Is dit niet het geval, dan kunnen ze geen vast contract krijgen. "Dat is nog een extra drempel."

Gebrekkig Engels

Een taaleis zoals in België bestaat in Nederland niet. Op veel Nederlandse universiteiten moeten docenten vaak juist in het Engels lesgeven, wat niet altijd bijdraagt aan de kwaliteit van het onderwijs.

Oud-student European Studies Sam Bus heeft dit ook gemerkt. "Ik had een docent waar je merkte dat diegene ontzettend intelligent was, maar de les gaf in zulk gebrekkig Engels, dat ik heel druk bezig was met wat diegene zei in plaats van waar je het echt over zou moeten hebben."

Nederland en België zijn goedkoop

Internationale studenten komen graag naar Nederland en België om te studeren omdat het relatief goedkoop is. Zeker voor studenten uit landen die deel uitmaken van de Europese Economische Ruimte (EER), aangezien zij hetzelfde betalen als de Nederlandse en Belgische studenten.

In België ligt het collegegeld zelfs nog lager dan in Nederland: 1.100 euro per jaar tegen 2.530 euro hier. Voor studenten buiten Europa gaat het collegegeld in België niet hoger dan 7.700 euro terwijl dat in Nederland tot maximaal 20.900 euro gaat. Het grote verschil tussen Nederland en België is de selectieprocedure voor een opleiding. Deze is in België strenger en aanweziger dan in Nederland.

'Ken niemand die niet binnen is gekomen'

De Bulgaarse Yordan Georgiev zit in het tweede jaar van de bachelor Literatuur aan de Universiteit Utrecht. Naast de lage kosten van de opleidingen is ook het gemak van toelating een grote reden voor hem om in Nederland te studeren.

"Van mijn vrienden is er ook niemand die niet binnen is gekomen bij een Nederlandse universiteit", vertelt hij. "Ik heb mijzelf aangemeld in Groningen, Maastricht en Utrecht voor twee specialiteiten en ik ben overal toegelaten." Het nieuwe kabinet wil het moeilijker maken voor internationale studenten om hier te komen.

Geen kamer door woningnood

Dat er weinig tot geen selectie voor internationale studenten is voor de bachelor- en masteropleidingen is voor Nederlandse universiteiten juist gunstig, aangezien zij voor hen geld ontvangen van het Rijk. Maar Georgiev ziet ook de problemen van de grote hoeveelheid internationale studenten. "Nederland is niet zo groot. Er komen steeds meer internationale studenten bij, maar er zijn geen huizen. De universiteit moet misschien beter gaan kijken naar hun selectie."

Zelf heeft hij wel een kamer kunnen krijgen. Maar binnen zijn vriendengroep van buitenlandse studenten zijn er altijd wel een paar op zoek naar een nieuwe kamer.

Uit een inventarisatie van EenVandaag blijkt dat aanhoudende protesten er vaak toe leiden dat de geplande opvangplekken voor asielzoekers tijdelijk of definitief worden geschrapt.

Door deze aanhoudende en succesvolle protesten raakt het Centraal Opvang Asielzoekers (COA) steeds verder af van het doel van 96.000 opvangplekken. Dit zijn het aantal plekken dat de spreidingswet voorschrijft en moet voor 1 juli worden behaald.

Ophef om azc

In zeker veertien gemeenten, die samen goed zijn voor de opvang van bijna 3.000 vluchtelingen, is de afgelopen maanden een tijdelijke of definitieve streep gezet door de plannen voor een asielzoekerscentrum.

Deze inventarisatie is gedaan op basis van berichtgeving van de afgelopen maanden over opvang die geannuleerd is. Er is gekeken naar de protesten en de daaropvolgende reactie vanuit het gemeentebestuur.

Zoeken naar nieuwe opvanglocaties

Het werkelijke aantal kan nog hoger liggen, omdat ook veel gemeenten waar protest is geweest nog geen besluit hebben genomen. Zoals bijvoorbeeld in de gemeente Maashorst, waar een informatieavond over drie mogelijke opvanglocaties uit de hand liep. De avond werd beëindigd met charges van de mobiele eenheid.

De locatie in Maashorst moest in totaal 750 asielzoekers opvangen. Of dit plan kan worden doorgezet is nu nog maar de vraag. Uit de rondgang van EenVandaag blijkt dat er de komende weken op nog meer plekken wordt gesproken over nieuwe opvanglocaties.

Geen azc na protesten

In sommige gevallen zegt de gemeente zelf dat ze de beoogde locatie voor een azc annuleren vanwege de protesten. Dit was bijvoorbeeld het geval in de gemeente Sint Michelsgestel.

"Na de maatschappelijke en politieke onrust die is ontstaan in de gemeente, is de primaire inzet van het college gericht op nazorg en depolarisering", schrijft de gemeente op hun website.

'We zijn niet gezwicht'

In andere gevallen zijn er wel protesten geweest, maar ontkennen raadsleden daar aan toe te hebben gegeven. Zo kondigde de gemeente Hardenberg in maart aan te kijken naar zeven potentiële locaties voor een nieuwe opvang. Na dit bericht volgde er twee informatieavonden en een protest.

Daarna maakte de coalitie bekend de zoektocht naar een locatie te staken. Raadslid Simone Hof (Christenunie) zei toen tegenover RTV Oost: "We zijn niet gezwicht voor de druk van een luidruchtige groep tegenstanders." Zij wijst juist naar het wankelende beleid van asielminister Marjolein Faber. Ook blijkt dat stikstof besluitvorming in de weg zit, of als argument wordt gebruikt om een azc niet te gaan bouwen.

Weinig draagvlak

Verschillende gemeenten geven na het schrappen van een locatie wel aan verder te zoeken naar een andere locatie. Dat moet ook volgens de spreidingswet. Toch hebben ze nog weinig tijd om dit voor 1 juli te regelen, omdat ze vaak al veel locaties in beeld hebben gehad.

In de gemeente Dinkelland is de beoogde locatie van de baan, maar zegt de gemeente wel verder te zoeken naar een andere locatie. CDA-raadslid Marc Smelink hoopt dat dat voor 1 juli nog lukt, maar merkt ook weinig draagvlak. Het helpt volgens hem niet mee dat Faber geen regie pakt op de spreidingswet.

Asielminister Faber moet regie pakken

Op vragen - die EenVandaag eerder aan de asielminister stelde - over de consequenties die het heeft als gemeenten geen opvang regelen, zegt Faber dat op 1 juli opnieuw te bekijken.

"Maar als de landelijke overheid geen regie pakt dan staan we als gemeente tegenover de inwoner, terwijl we daar juist naast willen staan", reageerde Smelink toen.

Een derde van 55-plussers vindt hun woning te groot voor wat ze nodig hebben. Veel van hen willen wel ruimte maken voor jonge huizenzoekers, maar doorstromen blijkt lastig: 30 procent zoekt al ruim 2 jaar naar een geschikte woning.

Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder bijna 30.000 leden van het Opiniepanel. Onder alle ondervraagde 55-plussers zoekt 15 procent op dit moment naar een toekomstbestendige woning, en wil nog eens 27 procent dat op termijn gaan doen. Onder de 55-plussers die op dit moment te groot wonen, is dat aandeel nog groter.

'Gezinnen kunnen ruimte beter gebruiken'

Een derde (33 procent) van alle 55-plussers in het onderzoek laat weten op dit moment meer woonruimte in gebruik te hebben dan nodig. Voor de meesten van hen gaat dat om een woning van 100 vierkante meter of groter. Sommigen willen graag naar een woning met minder trappen, minder tijd kwijt zijn aan de schoonmaak, of ruimte bieden aan jonge huizenzoekers.

"Ik ben alleenstaand in een eengezinswoning, het onderhoud wordt me een beetje te veel", vertelt een gepensioneerde deelnemer. "Er zijn gezinnen die de ruimte veel beter kunnen gebruiken."

Jongeren komen ruimte tekort

Die opvatting kunnen veel jongeren beamen. Waar 55-plussers vaker woonoppervlakte over hebben, moet een vijfde (21 procent) van 18- tot en met 34-jarigen het doen met een woning die te klein is voor hun situatie. Van hen woont 40 procent momenteel in een woning van minder dan 50 vierkante meter.

"We willen eigenlijk kinderen, maar stellen dat al jaren uit omdat we geen geschikte woning kunnen vinden", laat een jongere in zo'n woning weten. "Ik ben bang dat het voor ons al te laat is tegen de tijd dat de woningmarkt weer hersteld is."

Zoektocht naar woning

Een flinke groep van 55-plussers met een te grote woning is best bereid om plaats te maken voor woningzoekende jongeren en daarbij ruimte in te leveren.

Een derde van hen (34 procent) is op dit moment al op zoek naar een woning die beter geschikt is om op latere leeftijd in te wonen. Nog eens 40 procent zou dat op termijn willen.

Minder woning, hogere huur

Toch is het voor een ruime meerderheid (85 procent) van de 55-plussers die nu op zoek zijn, lastig om iets te vinden. 30 procent geeft aan al minstens 2 jaar bezig te zijn met het vinden van de juiste woning. Zij zien weinig geschikte opties en lange wachttijden in de sociale huur, maar zouden er vaak ook financieel flink op achteruit gaan.

"Ik wil graag kleiner wonen, maar kan alleen een appartement krijgen van 1.500 euro", laat iemand weten. "Dan zou ik een tuin én ruimte inleveren voor ruim 500 euro per maand meer."

Niet iedereen wil verhuizen

Bovendien zou ongeveer een vijfde (21 procent) van 55-plussers ondanks een te grote woning helemaal niet willen verhuizen. Voor sommigen is hun woning al voldoende geschikt om ook later nog te kunnen wonen.

Anderen hebben daarvoor aanpassingen laten doen, zoals het plaatsen van een traplift of het bouwen van een badkamer op de begane verdieping om langer in hun huis te kunnen blijven.

Gehecht aan woning

Daarnaast spelen er, ook onder ouderen die hun huidige woning eigenlijk te groot vinden, sentimentele redenen mee om niet weg te willen.

Bijvoorbeeld omdat ze gehecht zijn aan hun huis of niet weg willen uit hun sociale omgeving. "Een fijne buurt en een riant huis, daar kan geen appartement tegenop", besluit een deelnemer.