EenVandaag heeft meer dan duizend vluchtelingen ondervraagd over het leven in Nederland. Acht Syriers lieten we met elkaar in gesprek gaan over inburgering, werk, contact met Nederlanders en eenzaamheid. Samen met Gijs Rademaker praatten zij over hun ervaringen. Hieronder een aantal uitspraken.
Contact met Nederlanders
Shadi: “De overheid biedt vluchtelingen weinig begeleiding. We zijn erg op onszelf aangewezen. We zijn er afhankelijk van elkaar op sociale media – er zijn allerlei platforms waar je met je vragen terecht kunt. Maar hierdoor raken we verder geïsoleerd van Nederlanders.”
Issam: “Als ik een trein neem kijken mensen meteen weg omdat ik een baard heb. Ze denken dat wij terroristen zijn. Dat komt door het beeld dat in de media is ontstaan."
Mahmoud: “Ik zou graag willen dat Nederlanders naar me kijken als mens en niet als vluchteling. Dan kan ik ook echt contact met ze maken. Ze zouden mijn uiterlijk en mijn geloof moeten accepteren. Helaas kijken ze naar mij als vluchteling.”
Created with flickr slideshow.
Werk
Shadi: “Het merendeel van vluchtelingen uit de jaren negentig is werkeloos? Wij willen wel de verantwoordelijkheid nemen om een baan te vinden. We moeten de gemeenschap terugbetalen voor wat ze al hebben gedaan.”
Miryam: “Als je in een dorp woont en je volgt daar taallessen dan zou je ook vrijwilligerswerk moeten doen. Dat vergroot de kans op werk. Tijdens mijn taaltraject heb ik vrijwillig gewerkt in een winkel. Dat versterkt elkaar: Je leert Nederlands op school, past het toe op je werk en leert ook hoe mensen hier met elkaar omgaan.”
Khaled: “Ik verwacht dat veel van ons in een restaurant zullen beginnen met werken. Je moet gewoon ergens beginnen en niet de hele dag achter je computer zitten.”
Trouwen met een Nederlander (m/v)?
Inburgering
Mohammed: “We zijn zelf verantwoordelijk voor onze eigen integratie. We moeten de Nederlandse tradities, cultuur en gevoelens leren begrijpen. Maar daarvoor moeten we ook de kans krijgen. Straattaal is bijvoorbeeld nuttiger dan de taal die je op school leert.”
Mahmoud: “Ik woon nu met een paar Syriërs in een huis. Als ik wil integreren is dat een eerste probleem. We moeten uit elkaar worden gehaald. In Ede wonen 600 Syrische families. Het zijn er zoveel dat ik niet kan inburgeren.”
Eenzaamheid:
Mahmoud: “Hoe kan ik glimlachen als ik weet dat mijn familie niet veilig is in Syrië? Zo voelen veel vluchtelingen zich hier. Mijn familie woont in Aleppo. Ik kan niet gelukkig zijn totdat mijn familie veilig is. Ik kan er niet voor zorgen dan andere mensen een blij persoon zien.”
Linda: “Ik voel me schuldig omdat ik hier ben. Mijn vrienden en familie zijn niet veilig. Ik wel. Ik voel me iedere dag schuldig.”
Social media:
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.
