Conducteur Earl blaast al 21 jaar op zijn fluit, maar die gaat nu mogelijk weg: 'Er is voor iets anders gekozen'

De wielen op de rails, het dichtklappen van de deuren, en het fluitje van de conducteur. Het zijn toch wel de meest kenmerkende geluiden van de trein. Maar nostalgie verdwijnt, want de conducteur neemt mogelijk afscheid van het blazen op de fluit.

De NS wil namelijk op bepaalde trajecten niet meer de conducteur de deuren laten sluiten, maar de machinist. Door middel van camera's en schermen bepaalt hij of de deuren dicht kunnen en de trein kan vertrekken. Vooralsnog gaat het om een idee voor een traject Amsterdam-Schiphol. "Ik vind dat wel jammer", zegt conducteur Earl Aksel die al 21 jaar in het vak zit.

Veiligheid van zelf fluiten

De standplaats van conducteur Earl is Arnhem. Het fluitje is volgens hem belangrijk voor de veiligheid: "Het is het belangrijkste wat je kan doen voor de veiligheid voor het vertrek van de trein. Het fluitje is niet voor de sier, of om mooie dames aan te roepen. Het is echt een attentiesignaal dat mensen niet meer moeten instappen."

Hoewel hij het veilig probeert te maken door te fluiten, stappen mensen wel eens in na het fluitsignaal. "Dan ontstaan er gevaarlijke situaties. Mensen kunnen bekneld raken tussen de deuren of tussen de trein en het perron vallen." Dat gebeurt bijna elke dag volgens Earl.

Bron: ANP

Verandering van de fluit

Maar de producent die de originele treinfluitjes maakt, is er al niet meer, vertelt Earl. "Er is nu voor een ander fluitje gekozen. Die nieuwe zit qua decibellen wat hoger. Die klinkt dus wat hoger en wat feller." Noem het eigenwijs of juist meedenkend, maar Earl gebruikt die fluit nog niet. "Ik gebruik nog steeds de andere. Dat is voor je gehoor toch fijner."

Sinds corona wordt er elektrisch gefloten door op een knop te drukken. "Omdat wij verplicht zijn met een mondkapje te lopen, is het niet handig als wij fluiten. Het was in het begin wennen. Je bent heel gauw geneigd om te doen wat je gewend bent. Dat krijg je er niet zo makkelijk uit."

Contact met reiziger

Eigenlijk is het verdwijnen van de fluit het zoveelste contactmoment met de reiziger dat verdwijnt voor het treinpersoneel. "Vroeger had je veel meer contact met de reizigers. Je kon op het kaartje zien waar ze heen gingen, dan maakte je een babbeltje." Ook zag je dan meteen als mensen in de verkeerde trein zaten en dan hielp je ze verder. "Met de OV-chipkaart werkt dat niet. Je kan dan niet zien waar ze heen gaan. Dat contact is veel minder geworden."

"Ook zitten mensen nu veel meer met een koptelefoon op of met oortjes in. Het is veel lastiger om contact te krijgen. Vroeger was een hele andere tijd, leuker eigenlijk. Dat mis ik wel." Conducteur Earl is benieuwd hoe zijn werk er in de toekomst uit gaan zien: "Ik hoop dat het leuk blijft."