radio LIVE tv LIVE
meer NPO start

Als de coronatest noodgedwongen routine is geworden: 'Mijn zoon en dochter zijn al 6 keer getest'

Als de coronatest noodgedwongen routine is geworden: 'Mijn zoon en dochter zijn al 6 keer getest'
Lucas en Lotte, de kinderen van Debbie, in het ziekenhuis
Bron: EenVandaag

De een heeft nog nooit een coronatest gedaan, terwijl het voor de ander inmiddels routine is. Bij de zoon en dochter van Debbie ging het gevreesde wattenstaafje al zes keer de neus in, terwijl ze geen coronaklachten hadden.

Debbie Hellenbrand (35) kan de weg naar de coronateststraat inmiddels dromen. Sinds de uitbraak van het coronavirus is een negatieve coronatest het toegangsbewijs tot de zorg voor haar chronisch zieke kinderen. Zij krijgen hun behandeling in België en dat is een ingewikkelde logistieke operatie: als de behandeling achter de rug is, is er vaak wéér een coronatest nodig om terug naar huis te kunnen.

Erfelijke afwijking

De 8-jarige Lucas en 7-jarige Lotte hebben een erfelijke bindweefselafwijking: het Ehlers-Danlos syndroom. Pijn en vermoeidheid zijn dagelijkse kost voor de kinderen. "Helaas kan Nederland maar voor een deel de zorg bieden die zij nodig hebben", vertelt Debbie. "Elke klacht valt onder een ander specialisme." Die klachten variëren van allergische reacties, tot een hersenlek en darmproblemen.

"In Nederland wordt de aandoening bij kinderen onder 14 jaar niet geaccepteerd." Om die reden moeten ze voor behandelingen naar het buitenland. Via Londen kwam het gezin uiteindelijk bij het kinderziekenhuis in Gent terecht. Daar worden de kinderen nu behandeld.

Debbies dochter Lotte in het ziekenhuis
Bron: EenVandaag
Debbies dochter Lotte in het ziekenhuis

Snelweg naar België: één grote hindernisbaan

Normaal gesproken is Gent vanuit hun woonplaats Sittard een kleine 2 uur rijden, met hier en daar een plaspauze. Maar sinds de corona-uitbraak is de rit één grote hindernisbaan. "Mijn kinderen zijn wagenziek, dus we moeten af en toe stoppen, maar dat mag vanwege corona niet overal." De rit vergt veel planning, regels van wat onderweg wel en niet mag veranderen continu. "Het is een keer voorgekomen dat er 's ochtends nieuwe regels werden aangekondigd, die in de middag alweer waren veranderd."

"Sinds de eerste corona-uitbraak zijn we zeven keer in Gent geweest voor een ziekenhuisbezoek", vertelt Debbie. En elke keer waren de maatregelen er weer anders. "Op dit moment is het zo dat als je langer dan 72 uur in België blijft, je douanepapieren moet aanleveren én 10 dagen in isolatie moet. Tenzij je een negatieve test kunt laten zien." Voor het gezin zit er dus niets anders op dan zonder klachten tóch een test af te laten nemen bij de GGD in Nederland.

Testen, testen, testen

De kinderen van Debbie zijn tot nu toe zes keer getest en reageren allebei anders op het lange wattenstaafje. "Lotte zegt: 'Ik voel het niet', maar Lucas huilt nog uren na." Ze accepteren de ingreep wel. "Ik ben altijd heel eerlijk en open tegen mijn kinderen. 'Dit moet gebeuren', zeg ik dan. Ze stellen dan vragen, zijn heel rustig en laten de ingrepen doen."

Om Nederland weer in te komen na de behandelingen in het Gents ziekenhuis, wordt er bij de grens ook weleens om een negatieve testuitslag gevraagd. In België wordt op een andere manier getest waardoor er in al binnen een paar uur resultaat is: maar de test doet wel dubbel zoveel pijn. "Ze prikken er namelijk in beide neusholtes." Daar staat bij Belgen dan wel weer een fijn presentje tegenover: "Lotte heeft al een hele rits aan nagellakjes."

Lees ook

Nog een obstakel

Maar de coronatest is niet de enige test die Debbies kinderen om de haverklap moeten ondergaan. Omdat ze continu heen en weer reizen tussen ziekenhuizen in België en Nederland is het gezin verplicht om uit te sluiten dat er geen ziekenhuisbacterie meereist. Als je de afgelopen 2 maanden in het buitenland in het ziekenhuis bent geweest móét je deze test afnemen. Tot de uitslag, die een week duurt, moeten haar kinderen in isolatie in het ziekenhuis.

"Tegenwoordig kan ik de zogenoemde MRSA-test gelukkig zelf afnemen bij mijn kinderen." En ook hier komt het wattenstaafje om de hoek. "Het is precies dezelfde ingreep als de coronatest, maar hier moet ik dan ook nog een kweek afnemen bij de anus."

Ronald Mc Donald
Bron: EenVandaag
Het Kindervallei van het Ronald McDonaldhuis is een van de weinige plekken waar het gezin bij kan komen

'Iedereen doet zijn best'

De opruk van het coronavirus eist van Debbie dat ze nóg beter plant en continu in de gaten houdt of er iets verandert aan de maatregelen. Ze probeert ermee te leven en het voor zichzelf en haar gezin toch gezellig te maken. De coronatest gooit roet in het eten en het maakt het leven niet makkelijk, maar ze kan er niet boos om worden. "Iedereen doet toch zijn best en de GGD'en kunnen niet meer dan dat ze al doen."

Zelf heeft ze tot nu toe goede ervaringen met de GGD Zuid-Limburg. "Ze zijn heel behulpzaam en ik word altijd goed geholpen. Toen mijn dochter met spoed opgenomen moest worden kon er ook met spoed een test worden gedaan." Dat er mensen zijn die klagen over tekortschietend beleid of de beperkte capaciteit begrijpt ze niet helemaal. "Ik hoor mensen weleens brommen over de coronatest en dat ze zolang moeten wachten en niet kunnen werken. Dan denk ik: als dat het grootste probleem is?"

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Er zijn te weinig standbeelden van vrouwen en dat moet veranderen, vindt Rotterdams raadslid Ellen Verkoelen: 'Het gaat over emancipatie'

Er zijn te weinig standbeelden van vrouwen en dat moet veranderen, vindt Rotterdams raadslid Ellen Verkoelen: 'Het gaat over emancipatie'
Raadslid Ellen Verkoelen van JOU wil dat er meer beelden van vrouwen in Rotterdam komen
Bron: EenVandaag

Tel je het aantal beelden in Nederland, dan zie je veel meer mannen dan vrouwen. Ook in Rotterdam is dat het geval, maar daar wil raadslid Ellen Verkoelen verandering in brengen. "Deze vrouwen moeten gewaardeerd worden."

In Rotterdam staan 550 beelden, waarvan vijftig beelden van mannen die echt bestaan of bestonden. Kijk je naar het aantal beelden van bestaande vrouwen, dan kun je er een stuk minder tellen: vijf om precies te zijn. En daarvan zijn drie van koningin Wilhelmina. Als het aan raadslid van de Jongere Ouderen Unie (JOU) Ellen Verkoelen ligt, komt daar verandering in.

Maar vijf vrouwenbeelden

"Het is toch te gênant voor woorden. In het kader van de emancipatie, snap ik het niet", begint Verkoelen. "We hebben voldoende vrouwen om te eren, om te waarderen en daar moeten we gewoon standbeelden voor krijgen."

Verkoelen loopt als Rotterdammer vaak door de stad. Standbeelden van mannen ziet ze genoeg. "Pim Fortuyn, Piet Hein, onze bokser Bep van Klaveren", somt ze op. "Je kunt het zo gek niet noemen of we hebben er standbeelden voor, maar we hebben er dus maar vijf voor vrouwen."

info

Scheve verhouding in heel Nederland

Niet alleen in Rotterdam is er een scheve verhouding in het aantal beelden van mannen en vrouwen. Uit een inventarisatie van Volkskrant uit 2023, van ruim 5.000 standbeelden in 197 verschillende gemeenten in het land, bleek dat maar 17 procent van de beelden in Nederland vrouw is. En een gedeelte daarvan zijn fictionele vrouwen, of vrouwen zonder naam in plaats van historische figuren.

Nomineren via website

Om daar iets aan te doen, zette Verkoelen een actie op: via de website Vrouw in Beeld konden mensen Rotterdamse vrouwen nomineren van wie zij vinden dat ze een beeld verdienen. Ondertussen is de site alweer gesloten en is bekend gemaakt wie de negen genomineerde vrouwen zijn.

De actie was goed te vinden, vertelt het raadslid. "Ik heb gezegd tegen alle Rotterdammers, en iedereen daarbuiten: 'Kom op! Nomineer Rotterdamse vrouwen. Kom op, ik wil ze zien'." Er kwamen 398 nominaties binnen.

Historische en lokale heldinnen

Die nominaties heeft Verkoelen vervolgens verdeeld in drie categorieën. "De historische heldinnen die al overleden zijn", noemt ze als eerste. "Kaat Mossel. Nou jongens, Rotterdammer Kaat Mossel heeft geen standbeeld! Dat was natuurlijk de Rotterdamse mosselverkoopster die in de achttiende eeuw hier stampij ging maken en zei: 'Weg met al die koningsgezinden, jullie moeten eruit.'"

"Dan ga ik naar de lokale heldinnen", gaat ze verder. "Dat zijn dus echt de dames die hier in de wijk heel veel werk doen, vrouwen die nog leven. We hebben tal van dat soort vrouwen die onmisbaar zijn in Rotterdam."

Bekijk ook

Loes Luca, Nelli Cooman en Michelle van Tongerloo

En de derde categorie bestaat uit beroemde vrouwen uit Rotterdam. "Loes Luca staat op één. Nelli Cooman en Michelle van Tongerloo." Die laatste is er alleen niet heel blij mee dat ze genomineerd is, vertelt Verkoelen. "Die zegt: 'Dat wil ik niet.' Maar ja, ik heb ook gezegd: 'Sorry, je bent gewoon het meest genoemd.'"

"Dat zijn gewoon vrouwen die gewaardeerd moeten worden door ons." Verkoelen hoopt dus ook dat het college van Rotterdam ermee aan de slag gaat, en ook echt een beeld gaat realiseren. "Het gaat over emancipatie, zorg gewoon dat we in 2026 een nieuw standbeeld hier hebben van een Rotterdamse vrouw bij naam."

Volgende generatie

Dat er zo weinig beelden van vrouwen zijn, komt volgens Verkoelen omdat vrouwen vaak bescheiden op de achtergrond staan. "En we zeggen van: 'Dat hoeft allemaal niet.' En mannen denken er niet aan om ons te nomineren, om ons te eren, om ons te waarderen op die manier. Dat is nou eenmaal zo. Maar daar moet verandering in komen."

Bij dit initiatief heeft het raadslid vooral de volgende generaties in gedachten. "Om het aan onze jongelui, aan de jongere generaties, te laat zien. Kom op dames, kijk eens wat daar staat: daar staat een standbeeld van een vrouw die er toe doet, mooi bordje eronder wat ze gedaan heeft. Dat is een goed rolmodel."

Bekijk ook

'Laten we een keer iets leuks doen'

En naast dat het raadslid hoopt dat haar initiatief verandering brengt, is het ook 'gewoon leuk'. "Het is ook eens een keer iets wat we met z'n allen best willen. We hebben al zoveel sores, en niks kan al en alles is moeilijk. Hier kunnen we het allemaal over eens zijn."

"Dan verbinden we Nederland ook weer eens een keer op een leuke manier. En daar ben ik zo aan toe. Die politiek is zo zuur, het is allemaal zo ellende. Nou, laten we ook eens een keer iets leuks en liefs doen", zegt ze tot slot.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Nog altijd stank in Hellevoetsluis door wietfabriek, maar omwonenden Cora, Nettie en Wil blijven ertegen strijden

Nog altijd stank in Hellevoetsluis door wietfabriek, maar omwonenden Cora, Nettie en Wil blijven ertegen strijden
Bron: EenVandaag

Inwoners van Hellevoetsluis en omgeving ruiken al 1,5 jaar lang wiet als ze de deur uitlopen, of de ramen open hebben. Dat komt door een fabriek voor staatswiet. Ze zijn het zat, maar er lijkt geen verandering in te komen.

Voor het experiment met staatswiet staat in Hellevoetsluis een legale wietfabriek. Een nare bijkomstigheid: een heftige wietgeur. Inwoners trekken al tijden aan de bel, maar tot nu toe met weinig resultaat. "Wij zijn gewoon slachtoffer van een experiment."

'Hoesten, hoofdpijn, prikkende ogen'

Staat de wind goed, dan kunnen Hellevoetsluisers Cora van Mook en Nettie van der Sar even rustig door de neus ademen. Maar dat is de rest van de tijd wel anders. En staat de wind gunstig voor hen, 'dan zijn er ongetwijfeld andere mensen in de omgeving die last ervaren', vertellen ze.

Al 1,5 jaar hebben ze te maken met de stank, en dat heeft invloed. "'s Nachts als je je raam open hebt, dan heb je een hele droge keel en hoest je raar, je ogen kunnen prikken. Er zijn ook mensen die er echt migraineaanvallen van hebben", vertelt Cora. "Het lijkt op de geur die je weleens op straat ruikt maar dan een stuk zwaarder en penetranter."

Bekijk ook

Veel meldingen

Ze zijn niet de enigen die last hebben van de stank. "Er wordt ook gemeld vanuit Oostvoorne, Rockanje en Brielle, dus niet alleen vanuit ons", vertelt Wil van Barendrecht die naast de kas woont.

"Op dit moment liggen er 1.338 meldingen bij de DCMR", weet Wil. Dat is de Milieudienst Rijnmond die het bedrijf op geuroverlast controleert.

Wel aandacht, geen actie

Daarnaast zijn de inwoners al op verschillende plekken geweest om iets aan de stank te doen. "Bij de gemeente, in de rechtbank." Maar tot nu toe met weinig resultaat.

Wil vertelt: "De aandacht van de gemeente hebben we wel, maar er gebeurt niks omdat die zich verschuilen achter allerlei ingewikkelde procedures, zoals onder dwangsom bepaalde maatwerkbesluiten. En daar hebben ze iedere keer lange termijnen voor, die elke keer totdat het uiterste worden gerekt voordat er eindelijk weer eens actie ondernomen wordt."

Vaststellen normeringen

Het enige wat er voorlopig op zit voor de inwoners, is afwachten. "Op dit moment worden bepaalde normeringen vastgesteld, waaronder de geuroverlast moet blijven. Want er zijn nog niet echt meetinstrumenten ontwikkeld om nou precies te kunnen aantonen wanneer de geuroverlast boven een bepaalde norm uitkomt."

Maar ook als die normering rond is, is het afwachten hoe er vanuit het bedrijf wordt gereageerd. "Tot nu toe verdedigt het bedrijf zich met: 'We zijn nog bezig met maatregelen te nemen, met koolstoffilters neer te zetten en allerlei andere dingen te doen. Dat heeft tijd nodig voordat wij dat allemaal ingeregeld hebben.'"

Bekijk ook

Geen verandering

"We zijn bezig vanaf augustus 2023 en zitten nog steeds in dezelfde stank", zegt Wil ontzet. "Het blijft maar."

En een nieuwe plek zoeken om te wonen, dat zit er volgens de omwonenden ook niet in. Zelfs al zouden ze dat willen. "Je kan geen kant op, want je huis is gewoon veel minder waard."

Langzamer dan gewenst

Gemeente Voorne aan Zee, waar Hellevoetsluis onder valt, vertelt in een schriftelijke reactie dat ze de zorgen van de omwonenden goed begrijpen en dat ze het belangrijk vinden dat de overlast zo snel mogelijk stopt. "De zorg van onze inwoners staat voorop en daar zetten we ons voor in. Wij voelen ons niet verantwoordelijk voor de productie van wiet ten behoeve van het experiment, iets wat we ook meerdere keren aan Den Haag hebben laten weten."

Daarbij laten ze weten dat er voor de overlast een juridische procedure loopt. "Vanwege wet- en regelgeving en de duur van juridische procedures gaat dat langzamer dan gewenst. Dit komt omdat er in eerste aanleg nauwelijks regelgeving was voor juridische handhaving op geuroverlast."

Inspecteurs aanwezig

"We zijn voor de handhaving ten aanzien van geuroverlast niet gebonden aan landelijke regelgeving voor het Wietexperiment", gaat het statement verder. "Er zijn wettelijke eisen en termijnen waar we ons als gemeente aan moeten houden. Zo zijn wij verantwoordelijk voor de handhaving op de milieuwetgeving."

Volgens de gemeente zijn inspecteurs van DCMR Milieudienst Rijnmond regelmatig aanwezig om vast te stellen of sprake is van geuroverlast. "Dit doen zij zowel op basis van meldingen van inwoners als op eigen initiatief. Bij overtredingen wordt hierop gehandhaafd."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Ook interessant