EenVandaag maakte een reportage over pesten op de middelbare school. In deze column vertelt Anna, die gepest is, anoniem haar verhaal. 'Ik werd jarenlang gepest. Zowel verbaal als fysiek. Het verbale aspect vond ik altijd erg vervelend, maar ik wist het goed te negeren. De pestkoppen beleefden er geen lol aan en hielden daar gelukkig al snel mee op.'

Helaas begon in de tweede klas van het middelbaar onderwijs een groepje mij ook fysiek te pesten (voornamelijk duwen, in de gang en op weg naar de kantine). Dit vond ik veel erger, omdat ik het niet kon negeren, en ik er zelf niets aan kon doen. Niemand kwam voor mij op. Dit heb ik verteld aan zowel mijn ouders als mijn mentor.

Mentor deed niets

Mijn ouders verleenden mij veel steun, dat was erg fijn. Mijn mentor deed echter niets aan de pesterijen. Op een gegeven moment liep het uit de hand en bedreigde de ‘leidster’ van het groepje mij, ze zou me na school wel eens even in elkaar slaan. Dit heb ik aan mijn ouders verteld, maar pas toen mijn vader de politie dreigde te bellen en aangifte te doen, kon de school het ineens heel snel oplossen.

Ik heb hier nog steeds last van. Ik ben erg verlegen, en ik vind alledaagse dingen zoals de telefoon opnemen als ik niet weet wie het is, of een bestelling plaatsen bij de bakker, erg vervelend om te doen. Rationeel weet ik dat me niets zal gebeuren, maar mijn emotionele kant denkt daar heel anders over. Vaak verzin ik smoesjes om dit soort situaties te vermijden.

Moeite met vriendschappen

Ik heb er ook moeite mee om me open te stellen voor vriendschappen, en om mensen te vertellen wat ik voel. Ik kan wel goed voor mezelf opkomen, ik laat me niet ondersneeuwen, maar ik laat ook nooit het achterste van mijn tong zien. Ik vind dit heel vervelend, maar ik kan het niet helpen.

Ik denk het pesten sowieso wel gebeurd zou zijn, maar als mijn mentor er sneller iets aan had gedaan had ik daar veel aan gehad. De leraren en mentor die ik op dit moment heb, letten er echter wel goed op dat er niets gebeurt, dat is erg fijn. Ik heb wel de indruk dat mijn school sinds een paar jaar steeds meer let op pesten, maar ik vind dat er niet genoeg aan gedaan kan worden om pesten te voorkomen.

Ik roep hierbij dan ook op aan alle jongeren en volwassenen (want pesten gebeurt ook op de werkvloer!) eens beter op te letten wat ze doen en zeggen. Gepest worden heeft een enorme invloed: als pestslachtoffer heb je feitelijk levenslang.

Lees hier ook de verhalen van Danielle, Rick, Saskia en Sam, die ook gepest zijn.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.