Tijdlijn: de #Brexit, wat gebeurde wanneer?

Na drie jaar campagne voeren over het EU-referendum, vond het gisteren zijn sluitstuk. Vandaag wordt duidelijk dat de Britten geen lid meer van de EU willen zijn. Waar heeft dit referendum haar oorsprong? Een overzicht.

23 januari 2013: 

Premier David Cameron houdt zijn langverwachte EU-speech. Hij kondigt een referendum af, maar wil dat pas doen na de verkiezingen van 2015 en wil eerst binnen de Europese Unie onderhandelen voor betere voorwaarden. 

Zijn voorstel voor een referendum komt niet uit de lucht vallen. David Cameron voelt al maanden de hete adem van UKIP-leider Nigel Farage in zijn nek. Deze partij stijgt in de peilingen en vist in dezelfde kiezersvijver als de conservatieve partij van Cameron. En binnen zijn eigen partij zijn steeds meer eurosceptische geluiden te horen. Cameron hoopt met een referendum de eenheid in zijn eigen partij weer terug te krijgen. 

5 mei 2015: 

De conservatieve partij wint de verkiezingen en Cameron blijft premier. Het referendum komt dus een stap dichterbij. 

27 mei 2015:

De referendumwet wordt van kracht; een referendum kan gehouden worden.

17 en 18 december 2015:

Op de agenda tijdens de EU-top in Brussel staat de vluchtelingencrisis, maar een mogelijke Brexit wordt het hoofdthema. Cameron probeert steun te krijgen voor zijn hervormingsplannen. Een besluit wordt nog niet genomen.

5 januari 2016:

Binnen de conservatieve partij van David Cameron zitten zowel pro-EU als eurosceptische leden. Ze worden het niet eens over de te kiezen partijlijn. Premier Cameron laat weten dat zijn kabinetsministers hun eigen koers mogen varen.

18 en 19 februari 2016: 

Op de Europese top probeert Cameron speciale regelingen voor elkaar te krijgen en hoopt daarmee het Brexit-kamp de wind uit de zeilen te nemen.

Donald Tusk, de voorzitter van de Europese Raad, probeert intussen ook de Britten te overtuigen om bij de EU te blijven:

20 februari 2016:

Cameron maakt de datum van het referendum bekend. Op 23 juni mag de Britse burger naar de stembus.

21 februari 2016: 

Boris Johnson, partijgenoot van en bevriend met Cameron, maakt bekend dat hij campagne gaat voeren voor een Brexit. Hij wordt daarmee Cameron’s grootste tegenstander. Er wordt gefluisterd dat Johnson’s grootste motief niet zozeer de Brexit is, maar het premierschap. Mocht het Brexit kamp winnen, dan treedt de zittende premier Cameron immers af.

22 februari 2016: 

Cameron houdt in het Britse Lagerhuis een hartstochtelijk pleidooi om in de Europese Unie te blijven. Hij heeft zijn politieke lot verbonden aan de uitkomst van het EU-referendum. Als de Britse bevolking kiest voor vertrekt uit de EU, zal Cameron Downingstreet 10 verlaten.

15 april 2016: 

De campagnes beginnen. Het verkiezingscircus barst los en bestaat uit een ‘Remain’ en een ‘Leave’ kamp. Het gaat hard tegen hard en grote woorden worden gebruikt. David Cameron verwijt het Brexit-kamp de vrede in Europa in de waagschaal te stellen en dat een Brexit tot een Wereldoorlog kan leiden.

Zijn grote tegenspeler Boris Johnson doet dit af als totale onzin. Hij vergeleek in een interview de Europese Unie zelfs met Hitler.

22 april 2016: 

De Amerikaanse president Barack Obama is op bezoek in het Verenigd Koninkrijk en pleit nogmaals om in de EU te blijven.

14 juni 2016: 

de grootste krant the Sun steunt een Brexit. Dit kan het ‘Leave’-kamp in de kaart spelen. In de peilingen is het een nek aan nek-strijd.

16 juni 2016:

Parlementslid Jo Cox wordt neergeschoten en overlijdt. Groot-Brittannië is geschokt. De campagnes worden stilgelegd.

23 en 24 juni 2016:

Het Verenigd Koninkrijk verlaat de Europese Unie. 52 procent van de Britten stemt voor een Brexit. Premier Cameron maakt zijn aftreden bekend.