Roos is klaar met vooroordelen over Paralympische Spelen: 'Uiteindelijk wil iedere atleet hetzelfde en werken we even hard'

Het moet afgelopen zijn met de aannames en vooroordelen over de Paralympische Spelen, vindt rolstoelbasketballer en Paralympisch medaillewinnaar Roos Oosterbaan. "Uiteindelijk wil iedere atleet hetzelfde en werken we even hard."

In totaal ging Roos Oosterbaan uit Amsterdam vier keer naar de Paralympische Spelen. In Athene, Peking, Londen en Rio de Janeiro. Tijdens die laatste twee behaalde ze brons met de basketbaldames.

Dwarslaesie

Roos kwam in aanraking met rolstoelbasketbal in het revalidatiecentrum. In 1999 kreeg ze, vlak voordat ze 20 jaar werd een ruggenmerginfarct, met een dwarslaesie als gevolg. "Ik deed in het revalidatiecentrum een keer mee met een potje basketbal, want ik vond het belangrijk om fit te blijven."

Het ging niet vanzelf: ze moest wennen aan de rolstoel en aan het feit dat iedereen daar in rolstoel zat. "Ik moest een drempel over." Van het een kwam het ander en buitenlandse toernooien volgden. Uiteindelijk waren daar in 2004 haar eerste Spelen. "Heel bijzonder om mee te maken."

'Emotie verschilt niet'

Over de Paralympische Spelen, die volgende week beginnen, bestaan veel aannames, merkt Roos. Ze wil die op een positieve manier tackelen. "Mensen zien verschillen met de Olympische Spelen, ze zien sporten die ze niet kennen en die er wellicht minder spectaculair uitzien."

En die verschillen zijn er natuurlijk ook, maar uiteindelijk wil iedere atleet hetzelfde. Of die nu op de Olympische of Paralympische Spelen staat, zegt Roos. "De emotie die erbij komt kijken, het harde werk en dat je echt het uiterste van jezelf vraagt en wil, dat ervaren alle sporters."

Bron: eigen foto

Meer medailles

Welke vooroordelen Roos zoal hoort? "Bijvoorbeeld dat er meer medailles worden uitgedeeld op de Paralympische Spelen in vergelijking met de Olympische Spelen, terwijl er wel minder atleten aan meedoen."

Maar veel vraagtekens die bij de Paralympische Spelen worden gezet, kun je ook bij de Olympische Spelen zetten, volgens Roos. "Kijk bijvoorbeeld naar het kogelstoten op de Olympische Spelen. Daar worden ook medailles gegeven, terwijl er relatief weinig atleten aan meedoen."

Sport als ommekeer

Iedere Paralympiër heeft een eigen verhaal. "Kijk naar Kimberly Alkemade, die door een busongeluk een onderbeen verloor en ook haar moeder verloor", vertelt Roos. Alkemade was 8 jaar en met haar gezin op weg naar vakantie in Spanje.

"Het zijn zulke indrukwekkende en heftige verhalen die Paralympiërs hebben. De sport is dan vaak een ommekeer in iemands leven."

Bekijk ook

• 

  Paralympisch sporter Marlou van Rhijn besloot niet naar de Spelen te gaan: 'Door lieve reacties kon ik zien wat ik wél heb bereikt'

  • 23-07-2021

Superster

"Op een gegeven moment zet je weerstand om naar kracht. En dan merk je: ik kan ook een keer de snelste zijn. Ik kan ook een keer iets het beste. Kijk naar Bibian Mentel. Als paralympiër kan je net zo goed een superster worden."

"En kijk naar dressuuramazone Rixt van der Horst. Paardenmeisjes op stal willen net zo graag met haar op de foto als met Edward Gal. Dat is gewoon heel mooi." Elke Paralympiër heeft zijn eigen verhaal. "En dat kan dus een heftig effect hebben in positieve zin."

Voor het grote publiek interessant

Dit soort verhalen wil Roos, die al jaren radiomaker is bij NPO Radio 1, uitlichten in de podcast en het radioprogramma dat zij gaat maken over de Paralympische Spelen. Daarin gaat ze in gesprek met Paralympiërs, oud-atleten en andere betrokkenen.

"Het wordt een niche programma genoemd zoals dat dan heet, omdat het voor een kleinere groep mensen interessant is. Maar het zou fijn zijn als dat nu eens niet het geval blijkt."

Bron: Mathilde Dusol Fotografie

Wie we moeten volgen

Volgens Roos gaan de Paralympische Spelen allang niet meer over 'wat leuk dat je meedoet'. "De selectieregels van NOCNSF zijn zelfs strenger dan wat het internationaal moet zijn. Dat komt doordat ze ook echt medailles willen pakken. En daarom denk ik ook dat we er echt goed voorstaan deze Paralympische Spelen."

Wie we in de gaten moeten houden? Natuurlijk de rolstoelbasketballers, zegt Roos. "Er is een mooie nieuwe jonge lichting waarmee ik hoop dat we goud halen. Maar kijk ook naar tafeltennisser Kelly van Zon, zij is de nummer 1 van de wereld. En in tennis zijn we ook de beste."

Minder aandacht

Elke Spelen wordt er weer gezegd dat er eigenlijk niet genoeg aandacht is voor de Paralympische Spelen. Maar van het klagerige is Roos niet. Wel denkt ze dat mediamakers er veel meer verhalen over zouden kunnen maken.

"Daar zou ik veel meer op inzetten. Het is voor een grote groep belangrijk. Het is sport, het is innovatie, het zijn de mooie persoonlijke verhalen. Het heeft veel in zich."

Vandaag komen er twee afleveringen van de podcast online en daarna tot vrijdag elke dag een. Volgende week begint het nachtprogramma van Roos op Radio 1, waar ze twee weken lang te horen is.