Volgens een recent rapport schiet de dagbesteding in veel verzorgingstehuizen in Nederland te kort. Activiteiten zoals bingo, bloemschikken, puzzelen of koekjes bakken sluiten onvoldoende aan op de behoeftes of interesses van bewoners. Daarnaast blijkt dat 28% van de bewoners behoefte heeft aan meer sociaal contact. Het literaire productiehuis Wintertuin speelt perfect op deze tekortkomingen in. 

Sinds het begin van 2016 organiseren zij het project Het Verhalenhuis. Professionele jonge schrijvers begeleiden ouderen bij het oproepen en optekenen van hun eigen verhalen. In zestien bijeenkomsten, zetten ouderen zelf hun herinneringen op papier. Het resultaat wordt gepresenteerd op hun website, diverse podia en in een uitgave.

EenVandaag is op bezoek bij een bijeenkomst in het verzorgingshuis Pleyade Tertzio in Elst. Hier spreken we met deelneemster Willy Lopulalan (77). “Ik heb heel veel aan het Verhalenhuis. Ik vind het zelf erg fijn om over vroeger te praten, zodat ik alles weer herbeleef. Vooral als ik terugdenk aan mijn jeugd in Indonesië word ik heel gelukkig. Ook is het interessant om de verhalen van de andere deelnemers te horen, daar leer ik heel veel van. Doordat mijn verhalen worden opgeschreven blijven ze bestaan en doorgegeven aan mijn kinderen en kleinkinderen. ” 

Effect

Ook spreekt EenVandaag met Noortje Kessels, initiator van Het Verhalenhuis. “De ouderen vinden het geweldig om al die verhalen weer te vertellen en te delen. Door de cursus komt alles weer terug. Daarnaast zien ze door de tips van de schrijvers hun teksten verbeteren. Het is talentontwikkeling voor ouderen. Mensen hebben behoefte aan uitdaging, willen geïnspireerd worden. Normaal zijn ouderen hele dag bezig met hulp vragen, maar nu leren ze weer iets nieuws. Dit maakt dat ze gelukkiger worden, wij kunnen ze uit hun eenzaamheid halen.”

Adjunct hoogleraar Gerben Westerhof bevestigt dit effect. Hij is gespecialiseerd in narratieve psychologie en heeft onder andere onderzocht hoe het construeren van een verhaal over het eigen leven kan bijdragen aan identiteitsontwikkeling en geestelijke gezondheid. “Uit ons onderzoek bleek dat 54 procent van de deelnemers een betrouwbare verandering in depressieve klachten lieten zien, tegenover 27 procent van de mensen die niet deelnamen. Twee keer zo veel dus. Dit heeft ermee te maken dat het delen van persoonlijke herinneringen in alledaagse gesprekken mensen verbindt. Vooral in tijden van verandering kan reflecteren op het verleden de mensen helpen om nieuwe betekenisgeving te geven aan het leven. Hierdoor hebben ze weer het gevoel dat ze mee te doen.” 

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.