Pleegouders haken af om slecht contact met instellingen

"Het is toch bizar dat iemand die twee keer per jaar bij ons pleegkind komt een grotere stem heeft dan wij, die haar dag-in-dag-uit verzorgen", zegt Daniëlle Janssen. Zij en haar man Erik zijn vorige week gestopt met het pleegouderschap. En dat terwijl pleegzorggezinnen hard nodig zijn.

Drie en een half jaar was Fransis (9) onderdeel van hun gezin. Zelf hebben ze nog vier kinderen, maar er was altijd plek voor een pleegkind. Twee weken geleden is Fransis opgehaald bij de familie en overgezet naar het logeergezin waar ze een tijd verbleef. "De hele familie was in tranen", zegt Erik. Daniëlle maakt zich zorgen: "Er is geen plan voor haar, wat is de volgende stap?"

De familie voelt zich buitenspel gezet. "Ik begrijp dat een voogd een besluit moet nemen, maar communiceer dan met ons. Betrek ons erbij. De verschillende jeugdzorginstellingen die je bij een pleegkind krijgt, nemen je niet serieus. Je bent slechts een vrijwilliger, terwijl je haar continu ziet", zegt Daniëlle.

Het gaat vaker mis

"Dit pleeggezin laat goed zien wat bij meerdere pleeggezinnen speelt", zegt Peter van der Loo, directeur bij de Nederlandse Vereniging Pleeggezinnen. "Bij een pleegkind krijgen pleegouders vaak een heel pakket extra mensen die allemaal invloed op het kind hebben."

Van der Loo ziet het vaker misgaan in de communicatie tussen pleegouders en pleegzorginstellingen. "Veel pleegouders hebben het gevoel zelf te moeten dealen met een situatie die niet loopt, terwijl ze hebben aangegeven hulp te willen", zegt hij.

Geen verbetering sinds 2013

Pleegouders hebben het gevoel buitenspel te worden gezet. Een nieuwe ontwikkeling? Niet echt. In 2013 werd dit al geconcludeerd door de Universiteit Leiden. Het onderzoek liet zien dat het verloop onder voogden hoog is en pleegouders geen partij zijn in de beslissingen die over het kind genomen worden.

EenVandaag sprak ook in 2013 ouders in deze situatie.

Het bijltje erbij neer

Daniëlle en Erik hebben het bijltje erbij neergegooid, terwijl pleegouders hard nodig zijn. Het aantal pleegouders in Nederland is stabiel, maar het aantal kinderen dat noodgedwongen weg moet bij hun biologische ouder(s) neemt sinds 2013 toe. 

Nadat Fransis in de herfstvakantie uit huis is geplaatst heeft het gezin nog steeds geen antwoord op de vraag: waarom? Ze kregen slechts een brief waarin staat dat de samenwerking wordt beëindigd. Ook tegenover EenVandaag wil pleegzorginstelling Trias niet reageren. "Ik wil graag met ze in gesprek over hoe het allemaal is gelopen, maar zelfs dan is het eigenlijk al te laat. Zo’n gesprek had er veel eerder moeten komen", zegt Daniëlle.

Vijf jaar tijd en geen verbetering

De overkoepelende club is Jeugdzorg Nederland. Zij herkennen de klachten; de samenwerking tussen ouders en de instellingen gaat niet goed en hulpverleners komen en gaan bij een tijdelijke uithuisplaatsing.

"Daardoor moet je als kind steeds een nieuwe band opbouwen met een nieuwe hulpverlener. Dat komt de communicatie niet ten goede", zegt Astrid Rotering, bestuurslid bij Jeugdzorg Nederland. Extra begeleiding kost extra geld, maar de sector moest het afgelopen jaar weer bezuinigen. "We gaan vooruit", zegt Rotering, "maar we zijn in de afgelopen jaren wel minder ver gekomen dan we ons hadden voorgenomen."