Hij werd professioneel sporter, schreef een boek en vraagt zich of hij gelukkiger was geweest als hij zijn benen niet verloren was. Marc van de Kuilen verloor precies 10 jaar geleden zijn benen tijdens zijn uitzending naar Afghanistan. Sindsdien viert hij elke jaar op 12 januari dat hij nog leeft. Want het het goed anders af kunnen lopen. 

Soldaat van de Kuilen was met zijn legereenheid op patrouille. Door miscommunicatie op andere niveau's hadden Marcs eenheid en een andere Nederlandse eenheid niet door waar de andere eenheid was. De avond was ingevallen, het was ijskoud en door mist en gebrek aan maan was er amper zicht. Toen Marc munitie ging brengen naar zijn medesoldaten op een dak werd hij geraakt. "In eerste instantie had ik niet door dat ik geraakt was. Ik viel, maar dacht wat een sukkel ben ik dat ik juist nu viel."

'Friendly fire'

Toen Marc nog in het ziekenhuis lag, zocht Commandant der Strijdkrachten Dick Berlijn hem op. De mededeling was 'friendly fire'.

Terug in Nederland pakte Marc de draad van fanatiek sporten weer op. Niet meer als American Footballspeler, wel als rolstoelbasketballer. Over de omslag in zijn leven die tot aan de paralympische spelen van Rio schreef hij het boek 'Lucky Shot'.