Vanaf volgende week kunt u onder andere kiezen voor deze kandidaat. Wilt u meestemmen en bent u nog geen lid? Meld u dan nu aan bij het EenVandaag Opiniepanel en u krijgt volgende week de enquête Politicus van het Jaar 2011 in uw mailbox.

Met VVD’er Frits Bolkestein als voorbeeld wordt Halbe Zijlstra in 1994 lid van de VVD. Vier jaar later wordt hij namens die partij lid van de gemeenteraad in Utrecht. In 2001 treedt hij af, waarna hij in 2003 terugkeert. Een jaar later wordt hij fractievoorzitter. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 wordt hij herkozen, maar kort daarop legt hij zijn functie wederom neer om zich te richten op zijn eigen bedrijf.

In het najaar van 2006 staat Zijlstra als negentiende op de kandidatenlijst van de VVD voor de Tweede Kamerverkiezingen en wordt vervolgens gekozen als Tweede Kamerlid. Van 2007 tot 2008 is de VVD’er lid van de commissie-Dijsselbloem. De commissie doet onderzoek naar het effect van onderwijsvernieuwingen in het voortgezet onderwijs.

Zijlstra wordt in 2010 benoemd tot staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in het kabinet-Rutte. In deze functie bezuinigt Zijlstra wegens de kredietcrisis op subsidies in de cultuursector. “Niemand is veilig”, zegt de VVD’er hierover. Zijlstra wordt verweten dat hij geen affiniteit met de sector heeft. Zelf noemt hij dit een voordeel als je zo veel moet bezuinigen.

Ook voert Zijlstra de zogenaamde langstudeerboete in. Zo moeten studenten die te lang over hun studie doen een boete betalen. Dit leidt tot felle protesten van de onderwijssector.

Bekijk ook de reportage 'Zijlstra presenteert vandaag cultuurbezuinigingen' die EenVandaag eerder maakte.

Via de namenlijst in het Nationaal Archief ontdekken dat een familielid 'fout' was in de oorlog, het zet het leven van talloze mensen compleet op zijn kop. Dit overkwam ook Pepijn. "Ik dacht echt: wat bezielde jou?"

Sinds januari van dit jaar, het moment dat student Pepijn (26) er via documenten in het Nationaal Archief achterkwam wat het ware verleden van zijn oma was, is alles in zijn leven anders. Zijn oma bleek 'fout' te zijn geweest in de oorlog, zonder dat iemand in de familie hier weet van had.

Foto van oma

Het veroorzaakte bij hem vooral verwarring, vertelt Pepijn. "Ik was zo in shock dat ik de rest van de week niet naar college geweest ben, ik wist echt niet wat ik met mezelf aan moest. Ik dacht: zegt dit dan ook iets over mij?"

Pepijns zoektocht begon met een foto van zijn oma. "Ze keek me aan alsof ze me iets wilde vertellen", zegt hij. De foto kreeg hij vorig jaar van zijn oom, toen hij meer wilde weten over zijn oma die hij nooit had gekend. Het enige dat hij van zijn vader en oom over haar hoort is dat zijn oma bij het Duitse Rode Kruis heeft gewerkt tijdens de oorlog.

'Hé, dat is een hakenkruis'

Maar al snel komt hij er achter dat er misschien toch iets aan de hand was met het verleden van zijn oma. Hij speurt het internet af en stuit dan op handboekjes van het Duitse Rode Kruis, waar soortgelijke foto's in staan als die van zijn oma. Allemaal dragen ze het uniform van het Rode Kruis, met kapje in het haar en speldje op de kraag.

En dan ruikt Pepijn al snel onraad. "Toen ik op die documenten ben gaan kijken, dacht ik opeens: hé, dit is een adelaar en een hakenkruis. Wat betekent dit dan precies? En toen kwam ik stukje bij beetje achter de waarheid. Namelijk, dat ze eigenlijk bij een nazi-organisatie heeft gezeten."

Bron: EenVandaag

Onderdeel van Duits leger

Pepijn blijft doorspitten en komt tot de conclusie dat het Duitse Rode Kruis bepaald geen neutrale organisatie was - zoals zijn familie al die tijd dacht - maar een onderdeel van het Duitse leger. Verpleegkundigen zouden rassentheorieën leren en Duitse soldaten aan het front verzorgen.

Pepijn: "Er kwam eigenlijk nog een shock bij, namelijk toen ik achter kwam wat het Duitse rode kruis allemaal op zijn geweten heeft. Toen kon ik alleen maar denken op een gegeven moment: als ze hier allemaal aan mee heeft gedaan, dan weet ik niet eens of ik nog wel verder wil zoeken."

Hit op de namenlijst van het archief

Toch kan hij zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en typt hij begin januari met bonzend hart de naam van zijn oma in op de site van het oorlogsarchief. Haar naam geeft direct een hit. "Ik zag meteen dat er twee dossiers over mijn oma waren. Toen dacht ik wel: er is dus echt wel bewijs, want er zijn meerdere documenten. Vrij snel zag ik toen hoe laat het was, en dat mijn oma 'fout' moet zijn geweest in de oorlog."

Pepijn verzamelt al zijn moed bij elkaar en licht zijn vader in. Die reageert totaal verbijsterd. Pepijn: "Hij had dezelfde shock die ik ook had. En daarna kreeg de rest van de familie dat ook. Het is echt gewoon even heel erg veel. Ik kan hier niet mee dealen, dat dachten we eigenlijk allemaal."

Vonnis van het gerechtshof

Om het beeld compleet te krijgen over zijn oma, besluit Pepijn recent nog een keer het Nationaal Archief te bezoeken in Den Haag. Want één document had hij nog niet ingezien: het vonnis van het Hof dat werd uitgesproken over zijn oma. In dit vonnis werden zijn ergste vermoedens bevestigd. Het hof nam zijn oma 10 jaar lang haar stemrecht af, ze mocht ook geen publiek ambt meer bekleden.

En daarnaast werd ze ook onder toezicht gesteld. Getuigen verklaarden bovendien dat er ook NSB'ers en Duitse soldaten bij haar thuis over de vloer kwamen. Pepijn: "Ze heeft de eed op de führer afgelegd. Uit lust en avontuur had ze zich bij de het Rode Kruis aangemeld. En ze had verklaard dat ze had een plezierige omgang met Duitse militairen heeft gehad."

Patronen verbreken

Zittend achter het dossier van zijn oma zucht Pepijn diep. "Ik ben aan de ene kant heel boos, maar ik probeer me ook in te leven in haar situatie. Maar dat vind ik dan weer heel lastig, omdat ik zo'n enorme weerzin voel." Ondanks dat hij haar niet heeft gekend doet het hem veel. "Het blijft toch familie en familie zegt iets over jou toch? Het voelt heel dichtbij."

Maar spijt dat hij ooit aan zijn zoektocht begonnen is, heeft hij niet. Zwijgen werkt door in de familie, zegt hij. "Ik wil schoon schip maken, dat patroon doorbreken."

Verwerking

Dat is een verwerkingsproces, legt Pepijn uit. "Zo kan ik het afsluiten." En het heeft iets in gang gezet bij de hele familie vertelt hij.

"Mijn vader en oom wilden er eerst niet veel van weten, er werd nooit over moeilijke dingen gepraat. Maar langzaam verandert dat nu. De hele familie heeft nu zoiets van: laten we erover praten, laten we dingen delen. Daar zie ik een kentering en dat vind ik heel bijzonder", sluit hij af.

Door de oorlog werken in Oekraïne steeds meer vrouwen in werkvelden die tot nu toe door mannen werden gedomineerd. Oorlogsverslaggever Hans Jaap Melissen ging op pad met een van de eerste vrouwelijke vrachtwagen- en bulldozerchauffeurs van het land.