Hij hoefde maar twee seconden na te denken over de vraag of hij de eerste SP- burgemeester van Nederland wilde worden. Hij is er trots op. “Het moest er een keer van komen”. Sinds vier maanden is Emile Roemer baas in Heerlen. En staat hij weer ‘met de poten in de klei’. Weg uit de Haagse waan van de dag. 

Roemer is populair in Zuid-Limburg. Op straat groeten mensen hem, of blijven staan om iets vertellen. En Roemer wil het allemaal horen. Hij werkt zes dagen per week en gaat veel de wijken in. 

Ontstressen

Na bijna acht tropenjaren als fractievoorzitter van de SP verlaat hij eind vorig jaar Den Haag. “Iedereen adviseerde me om een half jaar thuis te ontstressen. Maar na een paar weken was ik het al spuugzat.”

Hij maakt een rondje langs zijn contacten en wil weten wie er op Emile Roemer zit te wachten. “Om een beeld te krijgen voor ik daadwerkelijk zou gaan solliciteren. Zo kwam ik bij de commissaris van de Koning in Limburg, Theo Bovens. Na vijf minuten begon hij over de vacante post in Heerlen.” Roemer vervangt burgemeester Ralf Krewinkel die verlof heeft genomen vanwege een zieke zoon.

Zoete wraak

Hij laat ons Heerlen zien. In de vorige eeuw nog een rijke stad, maar na het sluiten van de kolenmijnen ontzettend arm. Met gigantische werkloosheid en verloedering als gevolg. Het is een belangrijke missie voor de SP, de grootste partij in de stad, om Heerlen leefbaar te houden.

Het Maankwartier is de nieuwe trots, vertelt Roemer. Een nieuwbouwproject, bedacht door een lokale kunstenaar, dat het vervallen stationsgebied een frisse smoel geeft. “Het bijzondere is dat op deze mooiste plek van de stad ook sociale woningbouw is te vinden. Daar word ik vrolijk van.”

Even verderop, rijdend door een gerenoveerde mijnwerkersbuurt, vertelt Roemer hoe de katholieke kerk er vroeger alles aan deed om het ‘socialistische gevaar’ weg te houden bij de mijnwerkers. “Hoeveel mooier is het dan dat 100 jaar later de eerste SP-burgemeester in Heerlen zit. Mijn wraak zal zoet zijn!”

Haagse slangenkuil

We blikken terug op zijn Haagse periode. Aanvankelijk noemden ze hem een wonderboy: een frisse en zelfbewuste SP-leider. Aardig en sympathiek. De partij steeg in de peilingen. Het premierschap kwam zelfs in beeld. 

Maar daarna kwam de kritiek. In een verkiezingsdebat liet hij zich overbluffen door Mark Rutte. “Rutte stond te liegen dat hij barstte. Ik was verbouwereerd dat hij dat zonder blikken of blozen deed. Ik en ook de partij waren te onervaren om onmiddellijk duidelijk te maken dat een liegende premier niet kan.”

Maar past een aardige politicus wel in de Haagse slangenkuil? “Juist! Hoe meer hoe liever! Het gekke is dat je in de politiek wordt afgerekend op eigenschappen – vertrouwen en betrouwbaarheid – waar het in de politiek veel meer om zou moeten draaien.“

Margraten

Het bezoek aan Roemer eindigt in Margraten. Bij de Amerikaanse oorlogsbegraafplaats waar ruim 8000 militairen liggen begraven. De Tweede Wereldoorlog speelt een grote rol in de familie Roemer. Vader Chris vocht aan het begin van de oorlog mee en zat later in het Rotterdamse verzet. Hij werd opgepakt en langdurig gemarteld. Een dag voor zijn executie is hij op spectaculaire wijze bevrijd. 

Uitkijkend over al die graven, zegt Emile Roemer: “Ik probeer me weleens voor te stellen wat er toen is gebeurd. Man, met de mond kan iedereen alles, maar er staan als het nodig is en niet wegkijken. Dat zijn er maar weinigen gegeven.”

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.