Een raar jaar

Een raar jaar. Een jaar in het teken van de economische crisis met ondertussen het leven dat verder gaat. Maart , het lijkt al weer zo lang geleden. In de fractie moesten we hom of kuit geven over “het crisispakket”. Veel geld voor behoud van banen, extra geld voor schuldhulpverlening. Maar ook de AOW van 65 naar 67 en geld weghalen bij bezitters van dure huizen.

Geld weghalen moet je nooit luchthartig doen, ook niet als het om bezitters van een huis boven de miljoen gaat. Ik zou alleen liegen als ik zeg dat ik het lastig vind. Wie het breed heeft kan best wat missen. De verhoging van de AOW leeftijd vond ik vele malen lastiger.

Uiteindelijk zei ik ja tegen het “crisispakket”. Inclusief de verhoging van de AOW leeftijd. Met volle overtuiging, maar niet met plezier. Overtuiging: niet om het geld, maar omdat ik ook wel zie dat we in de nabije toekomst de menskracht nodig hebben. Niet met plezier omdat ik ook wel begrijp hoe lastig het nu al is voor veel mensen om de 65 werkend te halen. Ik vind het daarom goed dat het kabinet heeft besloten niemand aan zijn lot over te laten: wie op oudere leeftijd aan de kant komt te staan vanwege ziekte of werkeloosheid mag gewoon op zijn 65e stoppen zonder vermogenstoets en voor ongeveer hetzelfde bedrag als de AOWer die op zijn 67ste stopt.

Een raar jaar. Koninginnendag die de mist inging. Afschuwelijk voor de slachtoffers en nabestaanden. Vreselijk voor de Koningin en sneu voor de feestvierders. Los van deze gebeurtenis, blijft de verhouding tussen politiek en het koninklijk huis ingewikkeld. Incidenten worden opgeklopt of onvoldoende op waarde geschat. Balkenende wordt om de haverklap naar de kamer toe geroepen. Overdreven in mijn ogen. Hij heeft wel wat belangrijkere zaken te doen. In september bij de algemene politieke beschouwingen (APB) beschuldigingen van de oppositie over besluitenloosheid van het kabinet. Net na de APB slaagt de SER er niet in een akkoord te sluiten en neemt het kabinet zijn verantwoordelijkheid. Het AOW besluit is daar.

Een raar jaar. We doen het economisch beter dan de andere Europese landen, de werkeloosheid is lager. Dat komt niet uit de lucht vallen. Het is het resultaat van politieke keuzes. Niet iets om tevreden bij achter over te leunen. Er is immers nog een wereld te winnen. Wel iets om bij stil te staan. Net zoals bij de politicus van het jaar.

Hans Spekman is Tweede Kamerlid voor de PvdA