Ze geven me een snelle handshake, maar verder niet teveel 'chitchat'; dat zou de spontaniteit van het gesprek zo meteen aan tafel kunnen beïnvloeden. En hup, de anchormen van de 'late nightshow' van Nederland 1 zijn alweer verdwenen. Welkom bij Pauw en Witteman.

Ik mag vanavond aanschuiven vanwege het gedonder met Heinrich Boere, de bejaarde Nederlandse oorlogsmisdadiger die in Duitsland woont. Met collega Jan Ponsen heb ik 'm bezocht in het bejaardentehuis in Eschweiler en gefilmd met een verborgen camera. En dat mag niet van het Duitse OM. Daarvoor moeten we ons 9 februari verantwoorden voor de Duitse rechtbank.

Maar wat gaan de heren me eigenlijk vragen? Wat zou ik mezelf vragen? Onderweg naar Amsterdam pijnig ik mezelf. Redacteur Bert stelt me gerust. No worries. Vertel gewoon je verhaal. Welk verhaal? Over de dagvaarding? Over Boeres trackrecord? Over de Raad voor de Journalistiek? Over het maatschappelijk belang? Redacteur Bert lacht me nog 's vriendelijk toe, maar zwijgt. Ik besluit mijn vuistdikke 'Heinrich Boere-dossiermap' maar mee te nemen naar de studio en leg 'm voor me op de bekende grijze tafel.

Een tafel die in het echt een stuk kleiner is dan op tv. Paul Witteman schudt zijn hoofd: leg die map maar op de grond, het is natuurlijk geen gezicht zo'n papierwerk pontificaal op tafel. De uitzending begint en ik ben meteen aan de beurt. Een goed interview is net een schaakspel; stapje vooruit, stapje opzij en de opponent langzaam maar zeker in de hoek drijven. -Jelle, je weet toch dat 't volgens de Duitse wet niet mag... Ehh, ja, maar we hebben de 'versteckter camera' ook niet zomaar ingezet. -Als je weet dat 't niet mag, moet je ook niet piepen als je voor de rechter moet verschijnen. Nee, maar er is sprake van een groter maatschappelijk belang.

Paul Witteman blijft schieten op onze 'ethische overwegingen'. Zelfs een oorlogsmisdadiger heeft recht op z'n privacy. Jeroen Pauw lijkt onze aanpak wel te snappen en concludeert dat Boere groot onrecht heeft veroorzaakt. Good cop, bad cop. De map blijft op de grond liggen, maar P&W pakken me kritisch aan, zoals 't hoort natuurlijk. Deze vakgenoten in actie zien -ook al was ik zelf het doelwit- blijft een lust.

Dit verhaal van Jelle Visser verscheen eerder als Gastenblog op de site van Pauw en Witteman. De uitzending waarin Jelle act de présence gaf kunt u hier terugkijken:

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.