Een eerste jaar gedoogkabinet

Dertig november heb ik, samen met zes van mijn fractiegenoten, ons vijfjarig bestaan als tweedekamer lid mogen vieren. Wie had ooit kunnen denken dat we na zo’n korte tijd, met totaal 24 fractieleden, reeds midden in het machtscentrum zouden zitten.

Na bijna vier jaar in de oppositie krijgen we in deze rol eindelijk belangrijke zaken voor elkaar. De gedoogpositie is zeer bijzonder en maakt politiek nog interessanter. Het ene moment behandelen we een onderwerp die geen deel uitmaakt van het gedoogakkoord en waarin we onvervalst het PVV geluid kunnen laten horen, het andere moment maken wij, middels dat gedoogakkoord, onderdeel uit van de coalitie en controleren wij het door ons gesteunde beleid.

Dit geeft een extra dimensie aan het politieke handwerk. In eerste instantie was ik niet zo’n voorstander van deze gedoogvariant. Ik ben principieel van mening dat een politieke partij altijd zou moeten inzetten op verantwoordelijkheid nemen en moeten willen besturen. Helaas was dat vorig jaar binnen de politieke verhoudingen nog niet mogelijk.

Dat neemt niet weg dat de gedoogvariant toch ook zeer pragmatische kanten heeft. In onze coalitiedemocratie, waarin partijen gedwongen zijn samen te werken, verschoof het beleid steeds meer naar het midden. De gedoogvariant geeft de politiek de kans op allerlei dossiers elders meerderheden te halen. Zo kan bijvoorbeeld het kabinet bij het ontberen van onze steun, aan missies in Afghanistan deelnemen.

Aan de andere kant kan de oppositie met onze steun komen met initiatiefvoorstellen over bestuurlijke vernieuwing aangaande het binnenlands bestuur. Daar kan Nederland volgend jaar nog veel initiatieven over verwachten. Ik hoop dan ook dat het kabinet volgend jaar met zinnige voorstellen komt om het grote gevaar van de crisis goed te bedwingen, zodat we constructief verder kunnen bouwen aan een beter Nederland.

Hero Brinkman is Tweede Kamerlid van de PVV