Voor het maken van de biografie over vastgoedmagnaat Willem Endstra besluit ik eerst maar eens het één en ander te lezen. Ik spreek af met een goede vriend. Hij heeft professioneel te maken gehad met Willem Endstra en kent de man goed. 'Een vreselijk aardige man, met een groot gevoel voor humor.' 'Wanneer we elkaar zagen was het altijd lachen, heel hard lachen!' Het is een typering die ik nog vaak zal horen over Willem Endstra. Het moet een charmante innemende man zijn geweest. Een verkoper in hart en nieren. Iemand die je, bij het doen van een aankoop, een erg goed gevoel kan geven. Ook als de aankoop op zich niet zo best is.

Dat moet hij gedaan hebben met de Zweedse vastgoedondernemers die in 1989 naar Nederland komen. Voor het eerst mogen de Zweden in het buitenland investeren. Uitgelaten kopen ze alles wat los en vast zit aan Neerlands vastgoed. Uiteraard wordt er ook van 'Stille Willem', gekocht. De glimlach van Willem Endstra en menig ander vaderlands vastgoedbezitter moet enorm zijn geweest want de Zweden betalen veel te veel.

Zes jaar later verandert die glimlach bij de Nederlanders in een schaterlach. Zweden verkeert in een financiële crisis en veel vastgoedhandelaren moeten hun handel noodgedwongen van de hand doen. Tegen bodemprijzen uiteraard.

Endstra staat voor in de rij en koopt zijn oude vastgoed terug om vervolgens met megawinsten door te verkopen.

Op dat moment is het schip, beter gezegd, de mammoettanker met geld binnengevaren, uitgeladen, weer weggevaren om nog voller weer terug te keren. Endstra verkeert dan in de hoogste regionen van de Quote 500.

En toch denk ik dat de Zweden nog steeds vinden dat ze prettig zaken hebben gedaan met Willem Endstra. Knollen voor citroenen verkopen. De man was er erg goed in.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.