Kiezen is verliezen. Dat schreef iemand als reactie op mijn vorige weblog, Leiderschap in tijden van crisis. Een terechte opmerking, zeker in tijden van crisis. Besturen is eenvoudig, wanneer de bomen nog tot aan de hemel groeien, maar wanneer het geld op is, is het een ander verhaal.

Veel partijen blijken nog aan deze realiteit te moeten wennen. Ze zijn er nog niet van doordrongen dat de magere jaren zijn aangebroken. Ze gaan door op de oude voet, bedenken nog steeds ‘leuke dingen voor de mensen’, zoals wijlen Joop den Uyl het noemde, en vermijden de vaak noodzakelijke ingrepen. Landelijk hoef je geen groot ziener te zijn om te voorspellen dat de nu in het akkoord aangekondigde bezuinigingen voor 2011 tegen die tijd een lege huls blijken te zijn. Bezuinigingen in de aanloop naar verkiezingen, wie daarin gelooft, is wel erg naief. Het staat nu al vast dat tegen die tijd ‘de economie nog onvoldoende hersteld zal zijn’ en dat bezuinigingen dus nog even moeten wachten. Het liefst tot na de verkiezingen.

Lokaal zie je in IJsselstein hetzelfde gebeuren. De meeste partijen dienen momenteel keurig hun wensenlijstjes in voor de begroting dit najaar, inclusief prijskaartje, zonder zich te realiseren dat er mogelijk straks geen geld zal zijn. Ze doen alsof er geen kredietcrisis is. Ze realiseren zich niet dat IJsselstein, net als veel andere gemeenten in Nederland, al blij mag zijn als er niet al te veel bezuinigd hoeft te worden. Struisvogelpolitiek, de term is niet voor niets uitgevonden.

Blijkbaar durven er amper partijen in IJsselstein naar de kiezer met de boodschap dat het even gedaan is met de pret. Tenslotte is het in dit pre-verkiezingsjaar veel leuker om mensen met beloften te paaien en belangengroepen tevreden te stellen. En ach, de kiezer heeft toch een kort geheugen. En financiele problemen? Die zijn er voor het college dat aantreedt na de verkiezingen. Wie dan leeft wie dan zorgt.

IJsselstein is daar al eerder de mist mee in gegaan en kwam zelfs onder provinciaal toezicht. Ook toen waren er roependen in de woestijn, die tijdig aangaven dat het de verkeerde kant opging. Dat er onverantwoord geld werd uitgegeven. Ze werden neergezet als onheilsprofeten en spelbedervers. De geschiedenis gaf ze echter later gelijk.

De kiezer heeft uiteindelijk meer aan mensen, die eerlijk de waarheid durven te zeggen, dan aan mensen, die hen mooie praatjes beloven. Ik moet bij dat laatste altijd denken aan de DSB-reclames voor kredieten, die wel de mooie auto en het gelukkige gezinnetje laten zien, maar niet de gevolgen. Hetzelfde gezin moet jarenlang bloeden door torenhoge lasten en plotseling lachen dezelfde gezinsleden niet meer. En is het ‘krediet’-crisis in het gezin.

Toch is ook de kiezer uiteindelijk vaak een struisvogel. Die ondanks de kredietcrisis de tering nog niet naar de nering zet, maar nog even vrolijk miljoenen uitgeeft aan vuurwerk. Die nog steeds massaal op vakantie gaat en die nog steeds tegen beter weten in onverstandige leningen afsluit. Ik vrees dan ook dat zowel bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2010 als bij de landelijke verkiezingen in 2011 de Partij van de Struisvogels opnieuw de meeste stemmen zal halen.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.