De Optimist Funda Müjde: "Voor hoop moet je werken"

Tijdens een vakantie in Turkije wordt de taxi waarin Funda Müjde zit aangereden en raakt ze van het ene op het andere moment verlamd. Een dikke streep door de dromen van Funda, die op dat moment actrice was in o.a. Medisch Centrum West en Vrouwenvleugel. 

De cabaretière en schrijfster noteerde haar ervaringen in het boek ‘Niemand vraagt meer waar ik vandaan kom, sinds ik in een rolstoel zit’. Ze vertelt: Na mijn ongeluk kwam ik in een nieuwe wereld terecht. Opnieuw een migrant. Opnieuw moest ik in een nieuwe wereld de taal, en de gebruiken leren. In een wereld waar niet meer kunnen lopen of een andere fysieke beperking de gemene deler was”.

Funda aanvaardt al snel het lot en neemt het leven weer langzaam in eigen hand en gaat hard werken aan ‘hoop’. “Voor hoop moet je werken. Hoop moet je doen". De filosoof Jean-Paul Sartre zei: 'Het is de kunst dat we moeten leren leven zonder hoop'. 

En dat ging niet vanzelf. “Jij bent de regisseur van je eigen revalidatie”, werd me keer op keer op het hart gedrukt. "Helaas moest ik voor alles vechten om het gedaan te krijgen. Maar toch heb ik ook daar veel van geleerd. Tegenslag is nog zo slecht niet. Zonder wrijving geen glans”.

Haar acteer-carriere is misschien voorbij, maar met een rolstoel kun je nog prima op het toneel staan, getuige de theatervoorstelling ‘Funda draait door’ waarmee ze nu door Nederland trekt. Maar dat is nog lang niet alles. In een rolstoel kun je ook prima aan sport doen. Voor haar stichting Bewegen is leven fietste ze van Amsterdam naar Istanbul. En Funda doet elk jaar mee aan de handbikebattle in het Oostenrijkse Tirol. Samen met lotgenoten fietst ze 20 kilometer omhoog, en dat is geen kinnesinne als je alleen maar je armen kunt gebruiken. EenVandaag reist met optimist Funda mee naar Oostenrijk en volgde haar de berg op. 

”Zoals de voetballer de bal in beweging brengt met zijn voet, zo breng ik, in mijn rolstoel, ook nog steeds dingen in beweging. Laat je niet belemmeren door de obstakels. Als je niet meer kunt zien, luister dan. Kun je niet meer spreken, schrijf. Kun je niet meer lopen, rol. Maar blijf in beweging. Blijf fysiek voelen dat je leeft.”