Woedend is hij. Nog steeds. Vrachtwagenchauffeur Jeu Frijns lag 10 jaar lang overhoop met zijn buurman. "Ik had het nooit zover moeten laten komen, maar hem moeten aanpakken. Dan maar een paar maanden vastzitten, dan was het wel klaar geweest."

"Eieren, paardenstront en hondenpoep op de oprit, met water gooien, de oprit blokkeren, dag en nacht naar binnen gluren, smerige dampen verspreiden en gesprekken in de tuin afluisteren. Het zijn maar enkele klachten van een hele lange lijst pesterijen", zegt Frijns. 10 jaar lang heeft de burenruzie geduurd. "Je reinste terreur", zegt Frijns. "Ik kon niet meer veilig over mijn oprit lopen. Dat is geen pesten meer, dat is terreur."

'Ik ben het zat, nu opgedonderd!'

Het gaat allemaal om de oprit van Jeu Frijns. Daar mag zijn buurman niet komen, zo zegt Frijns. Maar de buren laten hun kinderen daar doodleuk voetballen. Frijns vreest voor deuken in zijn verzameling Amerikaanse auto's die daar geparkeerd staan. Ook is er ergernis over ballen die tegen zijn achterpoort worden geschopt. Hij gaat in gesprek met de buren, die toezeggen de kinderen voortaan weg te houden van de oprit. Maar als Frijns ze steeds weer aantreft, is ie er klaar mee.

Frijns: "Toen heb ik gezegd, nou ben ik het zat, opgedonderd. Ik wil het niet meer, we hebben er een afspraak over. Staat die vrouw daar boven in het raam te gillen, 'Wat doe je nou? Mijn kinderen aanvallen!' Vanaf die dag begon het. 24 uur per dag, 7 dagen per week!"

Begluurd

Het wordt steeds grimmiger. De buurman, die op minder dan 3,5 meter afstand van Frijns woont, bouwt een dakkapel, die uitkijkt op de woning van Frijns. De vrachtwagenchauffeur ziet de buurman dan steeds vaker bij hem naar binnen kijken.

"Hij stond minimaal vijftien keer per dag met zijn kop in het raam mij uit te lachen. Laat mij toch met rust! Niemand wil dag en nacht begluurd worden. Die man heeft gewoon een stoornis"

'Gemeente en politie willen niet handhaven'

De dakkapel is illegaal, zegt Frijns, want te dicht op zijn woonhuis. Hij vraagt de gemeente keer op keer om te handhaven. Maar de gemeente treedt niet op, zegt Frijns. Ook bij vele incidenten en zelfs vechtpartijtjes gebeurt er volgens Frijns maar bar weinig.

"Toen hij in de gaten kreeg dat de gemeente niks deed, had ie de vrije hand. Daar ben ik zo boos over. De gemeente had moeten handhaven. Als ze dat raam hadden dichtgemetseld, waren we voor 75 procent van het getreiter af. Gemeente, handhaaf! Dat is hier absoluut niet gebeurd."

'Dit gaat fataal aflopen'

De gemeente Sittard-Geleen bevestigt dat er meerdere verzoeken om handhaving zijn ingediend. Maar bij een burenruzie is een besluit vaak niet de oplossing voor het daadwerkelijke probleem. Daarom wordt in dergelijke gevallen ook altijd onderzocht of er andere mogelijkheden zijn om het probleem op te lossen.

Een ruzie van 10 jaar, 15 rechtszaken, 131 aangiftes en vele bezoekjes van de politie. Het loopt steeds meer uit de hand. Na 10 jaar, in een gesprek met een mediator, geeft Frijns aan dat zijn grens is bereikt. De buurman zou een afspraak wederom hebben geschonden en Frijns waarschuwt de mediator: "Ik hou dit niet lang meer vol, dit gaat fataal aflopen."

Woning buurman onteigend

Dat signaal wordt opgepakt door de Officier van Justitie die het inmiddels 800 pagina's tellende dossier op zijn bureau heeft. Na 10 jaar stapt de Officier naar de gemeente stapt en dringt aan op een oplossing. Frijns: "Er was maar één oplossing met die buurman mogelijk, alles onteigenen en vertrekken. En dat is gebeurd."

Want de gemeente grijpt dan toch in. De woning van de buurman wordt opgekocht en hij vertrekt. Frijns hangt tien Nederlandse vlaggen aan zijn gevel, één vlag voor ieder jaar terreur. De rust is terug in de buurt, maar Frijns kan er soms nog steeds niet van slapen. "Het is de grootste fout van mijn leven, dat ik het zo ver heb laten komen met die kerel. Ik had hem gewoon moeten aanpakken. Klaar. Dan maar een paar maanden zitten, dan was ik van hem afgeweest."

Onduidelijkheid rond de spreidingswet is niet eens het grootste punt voor de gemeente Best. Ze voelt zich in de steek gelaten door minister Faber. Vandaag vraagt de gemeente in een brandbrief om haar steun bij het werk dat zij doet: opvanglocatie regelen.

Van een kroontjespen naar een balpen en van een krijtbord naar een digibord: er is door de jaren heen veel veranderd in het onderwijs. Dat is nu nog te zien in het Onderwijsmuseum in Dordrecht, maar niet lang meer. Vanwege bezuinigingen moet het sluiten.

Wat voor de een gewoon was in het klaslokaal, was 20 jaar daarvoor en 20 jaar daarna heel anders. Een collectie die die veranderingen weergeeft, is te vinden in het Onderwijsmuseum. Maar gisteren maakte het museum in een persbericht bekend dat het vanwege geldproblemen moet sluiten.

Onderwijsgeschiedenis van Nederland

"In het Nationaal Onderwijsmuseum laten we de enorm rijke onderwijsgeschiedenis van Nederland zien", vertelt rondleider en educator Juultje.

"En dat doen we aan de hand van een toonaangevende en omvangrijke collectie. Allemaal onderwijsobjecten die het onderwijserfgoed laten zien."

Maatschappelijke vragen

Zelf is ze vooral enthousiast over het 'droogzwemapparaat': een soort houten stellage waarop kinderen vroeger op school leerden zwemmen. Juultje: "Dit vind ik een mooi object om te laten zien dat discussies die we vandaag de dag voeren in de maatschappij, dat het onderwijs daar ook mee te maken heeft. En dat daar vaak al oplossingen op zijn gevonden. Of dat nu goede oplossingen zijn of niet."

Zo wordt met dit object de discussie over schoolzwemmen weergegeven, vertelt de rondleider. "Wie is ervoor verantwoordelijk dat de kinderen kunnen zwemmen? Wie gaat daarvoor betalen? Dit is een van de oplossingen die in het verleden is bedacht als het gaat om die maatschappelijke vragen."

'Buitengewoon belangrijk'

Maar de manier waarop deze collectie tentoongesteld is, is binnenkort dus verleden tijd. Al is er bij voorzitter van de Raad van Toezicht van het museum Peter Vrancken nog een klein beetje hoop. "We hebben gisteren het persbericht de deur uit gedaan. Iets waarvan je hoopt het nooit te hoeven doen. Met een kleine hoop dat door de reuring die we organiseren het museum alsnog gered kan worden", vertelt hij.

Want volgens Vrancken is het museum niet alleen leuk om te bezoeken, maar ook 'buitengewoon belangrijk'. "Het is een van de belangrijkste onderwijscollecties in Europa. We lenen ook veel uit aan het buitenland. Die collectie gaat terug tot eind 19de eeuw, dus die herbergt al onze innovaties en methodes in het onderwijs. En de verschillen met het heden."

Te weinig geld

Dat het museum de deuren moet sluiten, is niet geheel verbazingwekkend. Het ging op financieel gebied al een tijdje niet heel goed. Vrancken legt uit: "We waren al jaren met zowel de minister als met de wethouder in Dordrecht in gesprek. We kregen echt structureel veel te weinig bekostigd, want alle kostenstijgingen worden niet in de subsidies doorberekend waardoor we eigenlijk steeds meer achteruit gingen."

"Toen eerst de gemeente Dordrecht, door de bezuinigingen die zij opgelegd krijgen van het Rijk, en vlak daarna ook de minister van Onderwijs zei: 'We gaan de subsidie stoppen', ja dan verdwijnt driekwart van je basisfinanciering. Dan heb je eigenlijk geen toekomst meer."

Lot van de collectie

Voor de voorzitter is nu een van de grote vragen wat er gaat gebeuren met de collectie. "We hebben in mei een gesprek met het ministerie van Onderwijs en ook nog een keertje met de gemeente. En dan is dit een van de vragen die we met hen gaan bekijken."

De collectie in een opslagbox stoppen, ziet hij in ieder geval niet zitten. "Dan is het ook niet meer open voor publiek. En is het ook niet meer open voor de wetenschappers die regelmatig bij ons aan de deur staan en vragen of ze een deel van de collectie kunnen gebruiken voor onderzoek. Dus eigenlijk willen we 'm niet opslaan, dat hoort niet bij een collectie", zegt Vrancken resoluut.

'Eeuwig sund'

Het sluiten van het museum is ook het publiek niet ontgaan. Mensen die nog een laatste kijkje willen nemen, pakken nu hun kans. En voor oudere bezoekers brengt dat ook herinneringen van hun eigen schooltijd met zich mee. "Vooral de letterplankjes en de platen", herinnert een bezoekster zich uit haar jeugd.

Zij vindt het jammer dat het museum binnenkort zal sluiten. "Het is eeuwig sund", zegt ze op z'n Brabants. Eeuwig zonde.

Reacties op sluiting

Die reactie herkennen Juultje en Vrancken allebei. "Dit zijn gewoon prachtige voorbeelden die niet verloren mogen gaan", zegt de rondleider.

Vrancken sluit af: "Als je kijkt naar de hartverwarmende reacties die we uit verschillende organisaties krijgen en ook met name van de mensen uit het onderwijs die zeggen: 'Dit kan niet, dit mag niet', dan doet dit niet alleen iedereen pijn, maar betekent dit voor iedereen ook een groot verlies." Wanneer het museum precies zal sluiten, is nog niet bekend.