Dat laatste is niet cynisch bedoeld. Ik ken hem niet persoonlijk en hij heeft iets van een ‘mijnheer’ in zich. Een vrij uitgestreken gezicht, soms verrassend lachende ogen en een vrij rechte manier van denken en doordenken.

Rutger mag ik bij zijn voornaam noemen. We hebben handen geschud, we hebben (of spreek ik dan alleen voor mezelf?) ons aan elkaar voorgesteld en we hebben wel eens zeer serieus en prettig zitten praten.

We hebben het echter ook wel eens met elkaar aan de stok gehad.

Ik herinner me het moment. Het was op Schiphol. Ik arriveerde uit Rusland, naar ik meen, en in hetzelfde toestel zaten schaatsers en schaatsters. Rutger moest scoren en ging mij achtervolgen omdat het wachten op Sven Kramer waarschijnlijk te lang duurde en de scorekans dus minder werd.

Het was geen prettige botsing. Het sloeg van beide kanten eigenlijk nergens op. Onzin taal, onzin bewegingen. Onzin gedrag. Het leverde helemaal niets op, behalve iets van een prikkeldraadgevoel.

Eigenlijk was Rutger de enige mens die ik van die omroep kende of herkende. Dat komt vooral vanwege een ontmoeting in Leeuwarden. Die avond werd de XI-stedentocht afgeblazen. Een leger aan persvertegenwoordigers zat bijeen en wachtte af. Bij toeval kwamen Rutger en ik in een boeiend gesprek uit.

Het ging over het feit dat ik geloofde dat hij 'veel beter' kon, dat hij wellicht mooie serieuze televisiestukken kon gaan maken en daarover spraken we toen. Dat gesprek herinner ik me als heel prettig.

Zonder aanstellerij, zonder dubbele bodem, gewoon als man tegen man.

Daarna zag ik hem nooit meer live. Sowieso omdat ik nooit naar PowNed keek en kijk en dus wist ik niet wat er allemaal met dat programma gebeurde.

Verleden week zag ik, ik meen bij ”la Jinek”, dat ze hun verhuiskaarten via de Publieke Omroep verstuurden. Leuk, ludiek, maar had ik daar iets aan?

Ik heb nooit naar hun uitzendingen gekeken, zelfs niet per ongeluk, ik wist natuurlijk wel van het bestaan, maar ik heb geen idee wat ze deden en wat die club in de toekomst op Internet wil gaan zetten.

Is het choqueer-communicatie? Bestaat dat nog? En heeft de Nederlandse samenleving dat in die vorm nodig? Ik heb geen idee, zeg ik eerlijk, terwijl mijn tweede ik me zegt dat een stekelvarkentje in een dientuin altijd goed is voor het evenwicht in de stal.

Dus?

Volgens Bert Wagendorp, die ik afgelopen zaterdag in de Volkskrant las, mag/moet PowNed nog vijf jaar doorsukkelen. Dat lijkt me geen fleurige toekomst.

Wat meneer Weesie kan of wil, weet ik niet, maar Rutger zou (mits wat goed gemeende bijles), voor welk televisiestation, best goede en interessante televisie kunnen gaan maken. Televisie dus op een televisiescherm.

Daarover hadden we het toen in Leeuwarden. En dat was een buitengewoon prettig gesprek. Vond ik tenminste.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.