radio LIVE tv LIVE
meer NPO start

Ben ik wel een echte man? Daar krijg je volgens Ton pas antwoord op als je je gevoelens deelt

Ben ik wel een echte man? Daar krijg je volgens Ton pas antwoord op als je je gevoelens deelt
Ton van de Kroon
Bron: EenVandaag

Vrouwen werken aan persoonlijke groei en praten met elkaar, mannen lijken dat niet te kunnen. Volgens Ton van der Kroon creëren die een soort 'schijnmannelijkheid", met soms grote gevolgen. "We worden als man in het leven gegooid, maar wat moet je doen?"

Eigenlijk was Ton van der Kroon ooit op zoek naar een vaderfiguur, een 'oude wijze man bij wie ik terecht kon om me iets te vertellen over het leven'. Het is een behoefte die hij bij veel mannen zag. "Als je kijkt naar leiders als Trump en Boris Johnson, dan denk je: 'Ja dat zijn eigenlijk jongetjes die met heel veel bravoure hun best doen'. Hadden ze leren omgaan met hun man-zijn, dan had het er wat Ton Betreft heel anders voor ze uitgezien. Bij hem werkt het in ieder geval.

Moet je leren om man te zijn? Dat ben je toch al?

Dat is zo, maar er is toch een soort stap van jongen naar man, waarbij je vragen hebt over het leven. Waar je denkt: 'Hoe doe ik dat?' Dat zijn hele fundamentele zaken zoals liefde, carrière maken en seksualiteit. Ik denk dat we daar vaak te makkelijk overheen stappen. Als man ga je dan maar iets doen.

Je gaat voldoen aan de verwachtingen van de samenleving van je ouders. Maar wat je echt wil in het leven, om dát uit te vinden daarvoor is vaak een crisis nodig, Bijvoorbeeld als je ouder wordt of je als je een burn-out hebt. Eigenlijk zou het mooi zijn om dat eerder te doen.

Dat mannenwerk, hoe gaat dat dan in zijn werk?

Een van de cruciale dingen die ik ontdekt heb dat is een oefening waarbij je als mannen in een cirkel gaat zitten, en dat heet de vader zoon cirkel. Dan gaan we in een kring zitten en dan ga ik achter iemand zitten en dan vraag ik wat is de band met je vader? Hoe zag die er uit? Wat dan vaak gebeurt, is dat blijkt dat er dan een hele hoop pijn en verdriet bij zit dat hebben we weggestopt.

Of we komen dan in conflict met partners of bazen, en daar zit heel vaak het gemis van een vader onder. Dus ik breng mannen eigenlijk naar: 'Ga eens voelen of je je vader hebt gemist', en heel vaak is daar het antwoord op: 'Ja'. En daar zitten een hele hoop emoties onder.

Waarom is persoonlijke groei voor een man lastiger?

Ik denk omdat wij geleerd hebben niet zo snel over emoties te praten, je emoties niet zo snel te laten zien en de moeilijkere dingen vermijden. Wat krijg je dan? Een soort isolatie, je sluit je zelf meer op je trekt je terug. Terwijl vrouwen over alles praten. Mannen hebben daar meer moeite mee. Die gaan wel naar de kroeg of naar het voetbal maar om het echt te hebben over essentiële dingen is eigenlijk heel lastig.

Toch denk ik dat we dat nodig hebben dat je gewoon met goeie vrienden of met een aantal mannen samen te gaan zitten en te vragen hoe kijk jij daarnaar of hoe voelt dat? Hoe zie jij dat in het leven? Dat is voor mannen ingewikkelder omdat we het niet geleerd hebben. Er is geen verband of een broederschap, zoals we die uit oudere natuurvolken en stammen wel kennen. Van oudere mannen die met elkaar rond het vuur gaan zitten en de hele nacht praten over wat er speelt.

Lees ook

'Man zijn', dat leer je toch van je vader?

Ik ontdekte bij 90 procent van de mannen dat als je vraagt: 'Wie is jouw vader, wat is hij voor man?', dat ze dat eigenlijk niet weten. Dus wij leven eigenlijk met een generatie afwezige vaders, en wat krijg je dan? Verloren zonen.

Die zonen weten niet wie die man is. Hoe denkt hij? Wat voelt hij? Je wordt opgevoed door je moeder en krijgt dus de beelden van je moeder over wat man zijn is. Maar eigenlijk weet je niet wat het is om man te zijn Omdat vaak die vader afwezig is geweest.

En waar leidt dat toe?

We vinden allemaal wel een manier om te overleven. Dan krijg je vaak een soort 'buitenkant-mannelijkheid', zoals hard je best doen, goed er uit zien. Maar als het dan moeilijk wordt, een scheiding of een burn out, dan zit je opeens zonder antwoorden. Dus creëren we een soort schijnmannelijkheid.

Als je kijkt naar leiders als Trump en Boris Johnson, dan denk je: 'Ja dat zijn eigenlijk jongetjes die met heel veel bravoure hun best doen'. Als zij hadden geleerd met hun man-zijn om te gaan had het er misschien heel anders uit gezien. Maar daar gaat onze wereld nu aan ten onder. We missen een dieper besef van wat mannelijkheid is en waar dat voor staat.

Dragen we, omdat we het niet weten, een verkeerd soort mannelijkheid uit?

Ja. Als je niet goed weet wie je zelf bent dan heeft dat gevolgen voor de wereld om je heen. Als je je eigen angst of je eigen pijn niet kent dan ga je dat snel projecteren op iemand anders, of op een andere groep. Ik denk bijvoorbeeld onze hele angst voor de Islam heel erg te maken heeft met een diepe angst in onszelf.

Als je dat niet terug kan koppelen dan creëer je een vijand buiten je en dan richt je daar je pijlen op. Dus het vraagt innerlijk werk om te kunnen gaan met je eigen angsten, de dingen waar je moeite mee hebt.

De 'boze witte man' is dat niet eigenlijk de 'bange witte man'?

Ja dat is zo. Ik kom er zelf ook altijd achter dat als ik ergens heel boos over ben, dan zit daar meestal angst onder. En het is vaak lastig om die vertaalslag te maken. Het is makkelijker om boos te zijn en veel moeilijker om te erkennen dat je ergens bang voor bent.

Zijn mannen bezig met een inhaalslag?

Ik denk het wel, maar het gaat vaak stiller. Bij vrouwen zie je een hele andere weg. Die moesten juist knokken en terrein veroveren vanuit die ondergeschikte positie en zijn veel meer in de actie gegaan om hun plek in te nemen.

Mannen moeten juist vanuit de plek die ze al hebben even teruggaan. 'Hoe zit ik er eigenlijk zelf bij, wat doen wij als mannen?' Die weg is niet zo glorieus voor mannen. Je wil liever heldhaftig vooroplopen dan een stap terug doen. Maar ik zie wel dat er het een en ander gebeurt. En dat is ook nodig,

Je doet dit nu 30 jaar, hoe zie je de ontwikkeling?

Die gaat heel traag. Maar ik zie wel dat de behoefte toeneemt en dat het iets normaler wordt, Toen ik in de jaren 90 begon met mannenwerk, was of het gesprek binnen 1 minuut voorbij. Mannen keken me meewarig aan en zeiden dan: 'Ben je homoseksueel geworden of zo?' Heel verward.

Nu merk je dat het normaler is. Iedereen doet wel eens iets met coaching en iedereen is wel eens in therapie geweest of daarmee in aanraking geweest. Het beeld dat als je met elkaar ergens over gaat praten, je dan zwaar in therapie moet is er wel af.

Thierry Baudet
Bron: ANP
Thierry Baudet, volgens Ton van der Kroon 'een karikatuur die zichzelf overschreeuwt'.

Is de andere weg een vlucht naar voren in karikaturaal mannengedrag?

Ja. In Nederland zie je dan de 'Thierry Baudet-man', die bijna een soort karikatuur is van een soort corpsstudent die zich zelf overschreeuwt. Die met heel veel woorden en bravoure eigenlijk maskeert dat er heel veel onder zit wat nog niet okay is. Dus we moeten die weg naar binnen gaan. Een lastige weg, maar als je met elkaar bent, is het heel goed te doen.

Bekijk hier de tv-reportage over dit onderwerp.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Te veel klagen is niet goed voor onze gezondheid: 'Maar helemaal stoppen is volkomen kansloos'

Te veel klagen is niet goed voor onze gezondheid: 'Maar helemaal stoppen is volkomen kansloos'
Bron: Pexels

Na dry januari op zoek naar een nieuwe uitdaging? Vandaag, op 'blue monday', begint in Nederland de campagne 'Dertig dagen zonder klagen', zodat mensen positiever worden. Maar is stoppen met klagen wel goed? "Als we stoppen, worden we onverschillig."

Het idee komt van auteur Isabelle Gonnissen. Al 7 jaar probeert ze België positiever te maken en haar campagne stroomt deze maand over naar Nederland. Ze moedigt mensen aan om 30 dagen goed op te letten wanneer ze klagen, zodat ze bewust worden van hoe vaak ze dat doen.

'Volkomen kansloos'

Schrijver en klaagexpert Bart Flos is kritisch op deze methode. "Als je weet dat je over 30 dagen weer mag klagen, dan krijg je een kunstmatige situatie. 30 dagen niet klagen is volkomen kansloos, omdat mensen die klagen geholpen moeten worden om het oplossingsgerichte vermogen te vergroten."

Hij legt uit: "Die mensen vinden van zichzelf helemaal niet dat ze klagen, dus waarom zouden ze nou moeten stoppen?"

Bekijk ook

Klaagparadox

Dat noemt Flos de klaagparadox. "Deze mensen vinden niet dat ze klagen, maar dat ze constateringen maken." Klagen brengt mensen volgens Flos wel een stukje dichter bij elkaar. "Het hoort bij de menselijke soort en is het begin van de oplossing. Als wij stoppen met klagen worden we onverschillig."

Dan heeft hij het ook over klagen over het weer. Dat staat op nummer één van de honderd meest beklaagde onderwerpen. "We klagen er het meest over, maar kunnen er het minst aan doen. Maar het creëert een saamhorigheidsgevoel."

Klagen om het klagen

Klagen kan ook leiden tot een tijdelijke stressverlichting, vertelt ontwikkelingspsycholoog Steven Pont. Hij onderscheidt twee soorten klagen. Aan de ene kant heb je het constructieve klagen, bijvoorbeeld tegen een klantenservice omdat je internet niet werkt. En klagen zonder specifiek doel. "Dat kan ook heel bindend werken als je het met elkaar doet. Dat kan je ook roddelen noemen, wat op zichzelf ook weer een negatief effect heeft."

Klagen wordt vooral negatief als het zich niet richt op een oplossing, zegt Pont. "Dan ben je een beetje aan het klagen om het klagen. En hoe meer je dat doet, hoe meer je hersenen worden ingericht op nóg meer klagen. Dus het versterkt zichzelf. Denk bijvoorbeeld aan scheiding, waarbij mensen steeds meer over elkaar gaan klagen."

Bekijk ook

Bedrijfs- en gezinsleven

Klagen om het klagen is iets wat in het bedrijfsleven overgenomen kan worden door werknemers. Klaagcoach Flos hoopt leidinggevenden in het bedrijfsleven duidelijk te maken dat zij een ouderfunctie hebben. "Als zij klagen over trage WiFi of een slecht systeem, dan leert een medewerker dat ook te doen. En in principe is dat een terechte conclusie. Zo zit dat ook in gezinnen."

"Kinderen leven het leven een beetje na zoals hun ouders dat doen", bevestigt Pont. "Als ouders in de gezinscultuur de neiging hebben om veel te klagen, zeker over andere mensen, dan nemen kinderen dat over als horende bij hun gezin. Omdat ze vaak niet doorhebben dat dat een kenmerk is van hun gezin."

Effectief klagen

Maar wat is het effect op je mentale gezondheid? Volgens Pont brengt klagen je in een negatieve modus. "Zeker als je je niet richt op een oplossing. Dan ga je het steeds meer doen en kan het ook een soort identiteit geven. Als je veel klaagt over andere mensen, trap je een beetje naar beneden. Daardoor kom je zelf een beetje bovenop drijven."

Maar als je überhaupt wat vrolijker en hoopvoller in het leven staat, dan kan het juist wel goed zijn voor je mentale gezondheid. "Zolang je maar effectief blijft klagen. Dus als je bijvoorbeeld op werk gaat klagen, doe dat tegen de persoon waar het over gaat. Anders lost het niks op."

info

Podcast

De rubriek 'Feit of Fictie?' is ook te beluisteren als podcast.

Eerder dood

Daar sluit Flos zich bij aan. Hij haalt er een onderzoek bij van de Universiteit van Pennsylvania. "Mensen die heel veel klagen zijn minder gelukkig, minder succesvol, ze hebben minder vrienden, ze zijn vaker ziek en ze gaan eerder dood. Dus er is wel degelijk een effect gevonden van klagen vanuit zenderperspectief."

Maar minder klagen moeten we niet doen. Daar zijn de experts het beiden over eens. "Als je maar effectief gaat klagen", zegt Pont. "Er gebeuren gewoon niet zulke leuke dingen in het leven af en toe. En dat je daarover klaagt is niet het probleem. Het gaat echt over de effectiviteit ervan. Dus klagen om het klagen, terwijl je er verder niet naar handelt, werkt niet. Leg het goede probleem bij de goede persoon, en zet de volumeknop niet harder dan strikt noodzakelijk."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

'Trump is goed nieuws voor Oekraïne en voor Europa', zegt deze oud-NAVO-ambassadeur

'Trump is goed nieuws voor Oekraïne en voor Europa', zegt deze oud-NAVO-ambassadeur
Kurt Volker
Bron: EenVandaag

President Trump betekent goed nieuws voor Oekraïne en voor Europa. Dat zegt de voormalig Amerikaans gezant voor Oekraïne Kurt Volker in een interview met EenVandaag. Waar oud-president Biden aarzelde, kan Trump juist een doorbraak forceren, verwacht hij.

"President Trump wil niet zwak overkomen, hij wil dat Amerika sterk staat in de wereld." zegt oud-NAVO-ambassadeur voor de VS, Kurt Volker, aan zijn eettafel in Washington. "En dat is goed nieuws voor Oekraïne en voor Europa."

'Aarzelende Biden werkte averechts'

Volker was Amerikaans gezant in Oekraïne tijdens de eerste termijn van president Trump. Volgens hem heeft de aarzelende opstelling van president Biden ervoor gezorgd dat de Russische president Poetin van geen ophouden weet in Oekraïne.

"Als je bang bent voor escalatie, geef je je tegenstander het signaal dat hij kan escaleren. En dat is precies wat er gebeurt. Biden heeft veel militaire hulp gegeven aan Oekraïne, maar het ging altijd erg langzaam en er werden allemaal voorwaarden gesteld aan het gebruik van bijvoorbeeld lange-afstandsraketten. Dat is niet nodig."

Niet dwingen tot snel vredesakkoord

"Poetin ontkent het bestaan van Oekraïne en wil het inlijven bij Rusland", vervolgt Volker. "Dat is een direct gevaar voor Europa. Ik verwacht daarom dat president Trump onmiddellijk zal bellen met Poetin om hem te overtuigen dat hij de oorlog moet stoppen."

Europese zorgen dat Trump de militaire steun aan Oekraïne zal stopzetten, deelt Volker niet. Ook zal Trump Oekraïne niet dwingen tot een snel vredesakkoord, wat neerkomt op capitulatie. "Poetin moet gestopt worden, anders blijft hij een gevaar voor de Europese veiligheid. Er zijn voor 300 miljard dollar aan Russische tegoeden bevroren. Die wil Trump gebruiken om Oekraïne militair te helpen. Dat is belangrijk, want dan kost het de Amerikaanse belastingbetaler geen geld meer en je kunt bijna oneindige steun geven met een lening. Dat zal voor Poetin een signaal zijn dat het geen zin heeft om door te gaan met een oorlog die hij niet kan winnen."

Bekijk ook

Verenigde Staten uit de NAVO?

Trump waarschuwde dat NAVO-landen die te weinig geld besteden aan defensie, wat hem betreft aangevallen mogen worden en dat hij ze dan niet te hulp zou schieten. Maar volgens de oud-gezant hoeven we ons geen zorgen te maken dat de Verenigde Staten uit de NAVO stappen.

"Trump wil dat alle landen meer besteden aan defensie, want dat is de belangrijkste garantie om oorlog tegen te gaan. Hij wil ook dat de Amerikaanse bijdrage meer in evenwicht is met de Europese bijdrage, juist om politiek steun te houden voor het bondgenootschap. Dus Trump wil de NAVO sterker maken."

Lovende woorden voor Rutte

Kurt Volker heeft daarbij lovende woorden over de nieuwe topman van de NAVO: oud-premier Mark Rutte. "Hij is een heel goede keus als secretaris-generaal. Hij is grappig, energiek en creatief."

"Hij kent president Trump uit zijn vorige functie en het was slim dat hij meteen op bezoek is gegaan bij Trump in Mar-a-Lago, zijn buitenverblijf. Hij begrijpt dat landen meer moeten bijdragen en is de juiste persoon om dat voor elkaar te krijgen."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Ook interessant