Nederland bereikt vandaag een nieuwe mijlpaal: 18 miljoen mensen in ons land, blijkt uit een berekening van het CBS. Deze snelle groei, die vooral komt door migratie, zorgt voor grote uitdagingen op het gebied van wonen, zorg, onderwijs en werk.

Wanneer de 18 miljoenste inwoner geteld kan worden, is nog niet duidelijk. In 8 jaar groeide Nederland van 17 miljoen naar 18 miljoen inwoners, en dat is sneller dan verwacht.

Immigranten naar Nederland

Zo duurde het 15 jaar om van de 16 miljoen naar de 17 miljoen te groeien. De bevolking groeide de afgelopen 10 jaar vooral omdat er meer immigranten naar Nederland kwamen dan er mensen vertrokken.

Sinds 2022 overleden er meer mensen dan er baby's geboren werden: dat betekent dat de groei alleen kwam door immigratie.

Migratie en arbeidsmarkt

Dat migratie de grootste oorzaak van bevolkingsgroei is, heeft ook direct invloed op hoe de arbeidsmarkt eruit ziet. "Vooral in sectoren zoals de horeca, onderwijs, en op universiteiten zie je dat het personeel steeds internationaler wordt", vertelt demograaf Leo van Wissen.

Sinds 2010 neemt de autochtone bevolking, dus mensen zonder migratieachtergrond, af. Dat komt omdat er minder kinderen geboren worden dan dat er mensen overlijden. Op de arbeidsmarkt wordt die afname opgevangen door migranten of mensen met een migratieachtergrond die al langer in Nederland wonen.

Personeelstekorten

De groeiende migratie roept bij sommige mensen zorgen op over baanzekerheid, maar dat is volgens Van Wissen niet terecht. Hij benadrukt dat er juist een tekort is aan arbeidskrachten in sectoren zoals de bouw, de zorg en het onderwijs.

"Het grote probleem is dat de Nederlandse economie niet zo hard groeit, omdat we te weinig mensen hebben. Kijk bijvoorbeeld naar de bouw, wie gaat al die huizen bouwen die we nodig hebben? Migratie biedt een oplossing, maar het tekort blijft een uitdaging."

Vergrijzing

Ook de vergrijzing in ons land heeft volgens Van Wissen een flinke invloed op de arbeidsmarkt. "Door de vergrijzing stijgt de gemiddelde leeftijd van werknemers." Dit moet volgens hem ook ons traditionele beeld van werken veranderen.

"Het idee dat je na je 55ste 'afgeschreven' bent, moet veranderen. Werkgevers moeten oudere werknemers ook waarderen, er zijn simpelweg niet genoeg jongeren om alle vacatures te vervullen."

Carrièreswitch op je 45ste

Doordat we ouder worden, werken veel mensen ook steeds langer door. Toch vraagt dat wel iets: "Werknemers zullen hun hele carrière moeten blijven leren om bij te blijven met nieuwe technieken en ontwikkelingen," zegt Van Wissen.

Waar vroeger een carrièreswitch op je 45ste ongebruikelijk was, wordt dit volgens de demograaf steeds normaler. Het is volgens hem ook belangrijk dat mensen daarin ondersteund worden: "Dit vraagt wel om de juiste opleidingen en ondersteuning om deze overgang soepel te laten verlopen."

Invloed op de zorg

Hoe zit het vervolgens met de zorg? De impact van de bevolkingsgroei valt daar mee, legt gezondheidseconoom Pieter Bakx uit. "Er komen vooral jonge migranten naar Nederland, en die gebruiken relatief weinig zorg."

Hij gaat verder: "Zorgbehoeften zijn vooral leeftijdsgebonden. Naarmate mensen ouder worden, nemen hun gezondheidsproblemen toe, wat hun zorgvraag doet stijgen."

Geen nieuwe verpleeghuizen

De vergrijzing in ons land zorgt dan weer wel voor uitdagingen: meer ouderen betekent over het algemeen een grotere zorgvraag. Maar de keuzes die politici en medici maken zijn ook belangrijk. "Het vorige kabinet heeft alleen besloten om de komende jaren geen verpleeghuizen bij te bouwen. Dat zal nog meer invloed hebben op het aantal mensen in verpleeghuizen dan de vergrijzing zelf", zegt Bakx.

De druk op zorgvoorzieningen wordt vooral verlicht worden door innovaties, vertelt hij, zoals kortere ziekenhuisopnames, digitale huisartsenzorg en woningaanpassingen. "Die laatste helpen om ouderen langer zelfstandig thuis te laten wonen."

Gevolgen onderwijs

Dan door naar het onderwijs. Hoewel het aantal jongeren dat naar school gaat gelijk blijft, is daar wel een ander probleem: het lerarentekort. "Veel leraren worden ouder en stoppen met werken, terwijl er niet genoeg nieuwe leraren bijkomen", zegt demograaf Van Wissen.

"Het beroep van leraar is daarnaast minder populair geworden. Vooral in het basisonderwijs zorgt dit voor problemen. Ook het idee dat mensen hun hele leven moeten blijven leren, vraagt om meer onderwijsplekken voor volwassenen."

Internationale leraren

Migratie heeft ook invloed op het onderwijs, vooral in steden met veel arbeidsmigranten. "Zo is er in steden zoals Den Haag steeds meer vraag naar internationaal onderwijs", zegt Van Wissen. "Kinderen van migranten hebben les nodig die past bij hun verschillende achtergronden."

Dit betekent dat er leraren nodig zijn die internationaal zijn opgeleid of uit het buitenland komen. In het hoger onderwijs is dit makkelijker te regelen dan in het basisonderwijs.

Woonruimte

Misschien wel het belangrijkste punt van aandacht als het gaat om de bevolkingsgroei, is de woningmarkt. Al die mensen moeten simpelweg ergens wonen. Toch gaat het bouwen van nieuwe huizen niet snel, vertelt Rienk Kuiper van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL).

"Er is een groot tekort aan bouwvakkers en ambtenaren die nodig zijn om nieuwe bouwprojecten voor te bereiden. Zelfs als er morgen dubbel zoveel geld beschikbaar zou zijn, zou de woningbouw niet ineens veel sneller gaan."

Meer dan alleen huizen

Ongeveer 60 procent van de nieuwe huizen wordt in bestaande stedelijke gebieden gebouwd en 40 procent daarbuiten, vertelt Kuiper. Daarom moet er volgens hem ook meer gedaan worden dan alleen huizen bouwen: "Meer mensen in de stad betekent dat er er meer druk komt op bijvoorbeeld bestaande parken. Het is belangrijk dat voorzieningen, zoals groen, meegroeien met de woningbouw."

Datzelfde geldt voor de ontwikkeling van bijvoorbeeld infrastructuur en scholen. "De uitdaging is om al deze aspecten gelijktijdig te ontwikkelen."

Infrastructuur

"In algemene zin kun je niet zeggen of binnen steden bouwen of daarbuiten 'in het weiland' goedkoper of sneller is. Dat is vooral een politieke keuze", zegt Kuiper. Bouwen buiten de stad kan wel eens voor een ontwikkelaar voordeliger uitvallen, maar vraagt wel om extra investeringen door de samenleving in bijvoorbeeld nieuwe wegen.

"Een voorbeeld hiervan zijn de plannen voor de Plaspolder tussen Rotterdam en Gouda, waar 8.000 woningen komen. Onlangs maakte Rijkswaterstaat bezwaar vanwege de hoge kosten voor de benodigde infrastructuur."

Beperkte capaciteit

Het kabinet wil in 2030 900.000 woningen bijbouwen, maar of onze infrastructuur dat nu aankan is volgens Kuiper maar de vraag. "De wegen en de treinen hebben beperkte capaciteit. Zelfs met een klein aantal extra treinreizigers kunnen treinen al snel vol raken."

Ook zijn veel bestaande wegen toe aan onderhoud. "De vorige minister van Infrastructuur heeft daarom besloten meer te investeren in het onderhoud van bestaande wegen, in plaats van de aanleg van nieuwe wegen. Hierdoor is er weinig geld beschikbaar voor nieuwe infrastructuur. Het is dus belangrijk dat werken en wonen in evenwicht groeien om dit soort problemen te voorkomen."

Rijk en provincie

Volgens Kuiper is het belangrijk dat het Rijk en de provincies meer gaan samenwerken. "In het verleden trok de Rijksoverheid vaak alle verantwoordelijkheden naar zich toe, wat niet goed afliep. Aan de andere kant werden soms provincies en gemeenten te veel aan hun lot overgelaten."

"Het Rijk vraagt vaak iets aan de provincies, maar daarna gebeurt er lange tijd niets, waardoor er weinig vooruitgang is", ziet Kuiper.

Gezamenlijke aanpak

Kuiper wijst op een belangrijke aanbeveling uit eerdere voorstellen: stop met het 'pingpongspel' tussen Rijk en provincies. "Iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheid, maar samenwerking is essentieel." Bijvoorbeeld bij de aanleg van een nieuwe woonwijk speelt de gemeente een belangrijke rol, maar het Rijk is nodig voor extra infrastructuur, zoals een afrit van de snelweg.

Onderzoek toont aan dat vertragingen in woningbouwplannen vaak ontstaan doordat processen na elkaar worden uitgevoerd in plaats van gelijktijdig. "Een gezamenlijke aanpak zou efficiënter zijn", besluit Kuiper.

De woningnood is groot. Tegelijk wordt er niet voor de juiste doelgroepen gebouwd. Want kleine huizen zijn niet alleen in steden dringend nodig, maar ook op het platteland. "Niemand zit hier te wachten op peperdure villa's."

Het idee dat gebrek aan kleine, betaalbare woningen vooral in steden speelt, is achterhaald. Juist ook in landelijke gemeenten is er een groot tekort aan dit soort huizen. Dat blijkt uit de woningmarktmonitor van ABN AMRO Bank.

280 mensen in de rij voor één woning

In het Achterhoekse dorp Barchem stonden onlangs 280 gegadigden in de rij voor één sociale huurwoning. Betaalbaar wonen is inmiddels ook in landelijke gemeenten als deze voor veel mensen een onbereikbare droom geworden.

"Binnenkort word ik 27 maar ik woon noodgedwongen nog steeds bij mijn ouders", vertelt de Barchemse Danique Weernink. "Ik geef paardrijles en trainingen voor ruiters, en heb een eigen bedrijfje in het dorp. Ik wil dolgraag in de buurt blijven. Maar er is hier simpelweg geen betaalbare woonruimte voor mij."

'Al mijn vrienden wonen nog bij hun ouders'

Danique is niet de enige die noodgedwongen in het ouderlijk huis blijft wonen. "Ik ben absoluut geen uitzondering, al mijn vrienden wonen ook nog bij hun ouders", verzucht ze. Net als op veel plekken in Nederland wordt ook in de gemeente Lochem, waar Barchem onder valt, nieuwbouw gerealiseerd.

Alleen niet per se het soort nieuwbouw waar veel inwoners met smart op zitten te wachten. "Iedereen die hier bij ons de stukken over dit nieuwbouwproject inzag, dacht: 'Waarom nu weer zulke grote huizen'?" vertelt Danique.

'Al lang geleden toegezegd'

Ze doelt op zes villa's die in een stukje bos in het dorp worden gebouwd. Een project waar al decennialang over wordt gediscuteerd. En waar volgens de wethouder wonen Marja Eggink nu eindelijk knopen doorgehakt moeten worden.

"Dit speelt al heel lang en ik vind dat we eraan moeten voldoen. We hebben dit al lang geleden toegezegd."

Peperdure villa's

Dorpsbewoner Adrie Michels is het ermee eens dat er woningen bij moeten komen. "Maar niemand zit te wachten op nog meer peperdure villa's hier", benadrukt de 60-plusser. "Barchem is enorm aan het vergrijzen. Daarom willen juist onze jonge dorpsgenoten hier houden. En die kunnen grote, dure huizen niet betalen."

In heel Nederland wordt veel te weinig gebouwd voor de groep mensen die woonruimte het hardst nodig hebben: de eenpersoonshuishoudens. Dat zegt econoom Mike Langen van ABN AMRO Bank. Begin van dit jaar publiceerde hij een woningmarktmonitor.

Demografische veranderingen

"Daarin concluderen we dat het woningtekort niet zozeer veroorzaakt wordt door bevolkingsgroei, maar vooral door demografische veranderingen. En daarnaast het feit dat we per persoon ook steeds groter zijn gaan wonen in Nederland."

"Er werd altijd gedacht: in steden zijn kleinere woningen nodig, en op het platteland is er ruimte voor grotere huizen."

Grote huizen minder nodig

Maar die zijn daar dus helemaal niet zo hard nodig, blijkt uit de woningmarktmonitor. "Starters kunnen ook in dorpen geen grote huizen betalen", legt Langen uit. "En door de toenemende vergrijzing zijn er ook voor senioren meer kleinere woningen nodig. Sowieso nemen eenpersoonshuishoudens in alle leeftijdsgroepen toe."

Het aandeel eenpersoonshuishoudens neemt inderdaad snel toe, ook in landelijke gebieden. "Inmiddels zijn rond de 40 procent van alle huishoudens eenpersoonshuishoudens", vertelt econoom Langen, "terwijl we grote huizen blijven bouwen.

'Overheid niet concreet genoeg'

De econoom vindt de manier waarop de overheid op de veranderende demografie inspeelt 'niet bemoedigend'. "De overheid is nog veel te weinig concreet in haar beleid. De bouw van kleinere, betaalbare woningen moet met subsidies worden gestimuleerd. Anders blijven projectontwikkelaars voor lucratievere grote huizen gaan."

Wat het dorp Barchem betreft, zo vertelt wethouder Eggink dat "er heus nog andere betaalbare bouwprojecten aankomen. Maar die woningen zijn pas over jaren klaar. Bouwen duurt nu eenmaal lang."

'Bouwen duurt lang'

Adrie Michels is bang dat alle jonge dorpsbewoners die op zoek zijn naar woonruimte dan al lang vertrokken zijn. "Ik maak me echt veel zorgen om jongeren die hier willen blijven." Over enkele weken beslist de gemeenteraad over het villa-project. "De wethouder was uiterst vaag over de gemaakte afspraken. Als er überhaupt nog iets te veranderen valt, moeten we het echt van de raadsleden hebben."

Ook Danique ziet het somber in: "Ik denk dat ik uiteindelijk hier weg moet. Misschien naar Twente of Groningen. Maar dat zou ik echt heel jammer vinden, al mijn familie en mijn vrienden wonen hier."

Koning Willem-Alexander en koningin Máxima zijn op hun 29ste staatsbezoek. Dit keer in Kenia, niet geheel onomstreden. Het koningspaar heeft ontmoetingen over handel, veiligheid en toerisme. We vroegen wat jullie over staatsbezoeken wilden weten.

Hoogleraar internationale economie en handel André van Hoorn (Radboud Universiteit) en emeritus hoogleraar staatsrecht Paul Bovend'Eert geven antwoord op jullie vragen over staatsbezoeken. Een staatsbezoek is een officieel bezoek van de koning aan het staatshoofd van een ander land. Dit is de belangrijkste vorm van bezoek tussen twee landen. Het doel is om de vriendschap tussen de landen te bevestigen en te versterken, elkaar beter te begrijpen en samenwerkingsmogelijkheden te verkennen.

1. Wie bepaalt en regelt staatsbezoeken?

Een staatsbezoek is in ieder geval iets anders dan een vakantie voor ons staatshoofd. "Een staatsbezoek moet - anders dan een vakantie - goedgekeurd worden door het kabinet omdat het gaat om staatsaangelegenheden", zegt Van Hoorn. "Het komt tot stand in overleg tussen de minister-president en het staatshoofd", zegt Bovend'Eert.

Meestal gaat de minister van Buitenlandse Zaken mee met de koning op staatsbezoek. Als die niet kan, neemt een andere minister of staatssecretaris het over. Vaak reist ook een groep Nederlandse bedrijven mee om handel en samenwerking met het bezochte land te bevorderen. Een staatsbezoek duurt meestal twee tot drie dagen en bestaat uit officiële ceremonies en andere vaste onderdelen.

Er kunnen verschillende redenen zijn om een staatsbezoek te plannen. "Toen Willem-Alexander koning werd, is hij meteen op staatsbezoek naar onze buurlanden geweest", vertelt Bovend'Eert. "Ook bracht hij een bezoek aan bevriende koningshuizen in de Scandinavische landen. Dat daar goede banden mee zijn, speelt dus mee in de overwegingen."

"Ook kunnen er historische banden met een land zijn, bijvoorbeeld met Indonesië, die meespelen in de overwegingen voor een staatsbezoek", vervolgt Bovend'Eert. "En zijn er landen met wie wij handelsbetrekkingen hebben. Vanuit die betrekkingen kun je bijvoorbeeld het staatsbezoek aan China enkele jaren geleden verklaren."

2. Waarom wordt er zo weinig rekening gehouden met de omstandigheden in het te bezoeken land?

Het bezoek aan Kenia is omstreden, vanwege grootschalige protesten en de inzet van politiegeweld tegen demonstranten in het land.

Volgens de Nederlandse ambassadeur in Kenia Henk Jan Bakker is er ook vanuit de Keniaanse samenleving kritiek op het Nederlandse staatsbezoek. Op de site van de Rijksoverheid zegt hij hierover: "Deze kritiek bestaat niet uit onterechte punten. Als een land door een lastige periode gaat kun je twee dingen doen; je kunt je omdraaien en weglopen of je gaat het gesprek aan en probeert er iets aan te doen of invloed uit te oefenen."

Volgens verschillende organisaties staan de mensenrechten in Kenia onder druk sinds de regering afgelopen zomer een protest tegen belastingverhoging hard neersloeg. Daarbij vielen tientallen doden. Er is daarom veel discussie over het staatsbezoek van het koninklijk paar aan Kenia.

"De bedenkingen van mensen zijn begrijpelijk", zegt Van Hoorn. "Nederland lijkt principes opzij te zetten, zodra er handel te drijven valt. Maar tegelijkertijd zetten we soms de mensenrechtensituatie expliciet op de agenda." Koning Willem-Alexander zei dinsdagochtend tijdens een persverklaring dat het bij zijn staatsbezoek aan Kenia past om aandacht te besteden "aan de mensenrechten, goed bestuur en accountability" in het land.

3. De website van de Nederlandse overheid laat rode, oranje en gele vlaggen zien voor het reizen door Kenia, waarom gaan ze dan toch?

"Vorig jaar hebben we 60 jaar diplomatieke betrekkingen met Kenia gevierd. Het karakter van de relatie tussen Nederland en Kenia is veranderd in al die jaren. In de eerste decennia lag de focus op ontwikkelingssamenwerking en nu meer op handel en investeringen. De economische relatie is steeds belangrijker geworden. Kenia heeft zijn eigen uitdagingen, maar is een belangrijke partner voor Nederland", aldus Bakker.

Van Hoorn: "Bovendien is het een veelbelovend land voor de toekomst. Het doel van een staatsbezoek is niet direct dat het op korte termijn leidt tot meer handel, overnames of investeringen, maar dat je de banden even aanhaalt om zo in de lange termijn te investeren."

"Kenia is een land met grote economische groei, waarvan je kunt verwachten dat het een belangrijke economie gaat worden. Ook ligt het aan de oostkant van het Afrikaanse continent, waardoor het makkelijk bereikbaar is voor handel met Zuid-Oost Azië", verklaart hij.

Bron: EenVandaag

4. Wat voor nut heeft een staatsbezoek, voor Nederland bijvoorbeeld?

"Als het geen nut heeft, zouden ze niet gaan", zegt Van Hoorn. "Je ziet dat staatsbezoeken over het algemeen een positief economisch effect hebben voor de Nederlandse economie. De export van Nederland naar die landen neemt na zo'n bezoek toe. Ook kunnen Nederlandse bedrijven er daarna soms makkelijker investeren, via een fusie of overname."

Daarnaast heeft een staatsbezoek nut in de zin dat het vertrouwen wekt, denkt Van Hoorn. "Het beïnvloedt de beeldvorming. Met een staatsbezoek laat je zien dat je een land serieus neemt, versterk je het vertrouwen in de relaties, en krijgt het andere land meer inzicht in bijvoorbeeld de bedoelingen van Nederlandse bedrijven."

En dan is er nog het geopolitieke nut. "Als wij niet naar bepaalde landen gaan, dan doet iemand anders het. China heeft bijvoorbeeld al behoorlijk geïnvesteerd in de banden met Afrikaanse landen, onder meer door leningen te verstrekken, afspraken te maken over grondstoffen, en netwerken op te bouwen voor verdere samenwerking."

Je moet zo'n bezoek ook zien als onderdeel van geopolitieke verhoudingen waarbij sommige landen elkaars bondgenoot zijn, en anderen juist concurreren. "Daarom zijn er ook landen waar Nederland niet zo snel heen zal gaan", zegt Van Hoorn. "Als wij nu naar Rusland zouden gaan, maken we onze bondgenoten boos en willen zij minder met ons te maken hebben", geeft hij als voorbeeld. "Ook een staatsbezoek aan Taiwan lijkt uit den boze, want dat zou China niet leuk vinden en China is een van onze handelspartners", vervolgt hij.

5. Op welke manier heeft de koning zelf invloed op een staatsbezoek?

"De koning heeft in ieder geval een belangrijke rol in de buitenlandse betrekkingen", zegt Bovend'Eert. "In eigen land is het toch vooral ceremonieel lintjes doorknippen, maar in het buitenland kan hij er echt aan bijdragen dat de internationale betrekkingen goed zijn. Dat doet hij niet alleen via staatsbezoeken, maar ook door bijvoorbeeld ambassadeurs uit het buitenland te ontvangen en recepties te geven voor internationale diplomaten."

Officieel weten we niet welke invloed de koning precies heeft op de invulling van een staatsbezoek, want dit wordt niet openbaar gemaakt, gaat Bovend'Eert verder: "Je mag echter aannemen dat hij zeker inbreng heeft bij het maken van de keuzes over wanneer, wat en waar."

Bovend'Eert: "In 1952 weigerde koningin Juliana tijdens haar staatsbezoek aan de Verenigde Staten een door Buitenlandse Zaken voorbereide toespraak voor het Amerikaanse Congres. Ze schreef haar eigen speech, vol pacifistische uitspraken. Dit viel niet goed bij de minister, vooral door de gebeurtenissen die toen speelden: de Koude Oorlog was volop in gang. De situatie werd zo ernstig dat premier Drees moest ingrijpen. Uiteindelijk presenteerde Juliana haar toespraak als een persoonlijke rede, niet als officiële regeringsverklaring."

Volgens Bovend'Eert illustreert deze gebeurtenis een tijd waarin het staatshoofd meer ruimte nam voor eigen standpunten. "Tegenwoordig is dat ondenkbaar: een koning moet de lijn van de regering volgen, omdat ministers verantwoordelijk zijn. In de moderne parlementaire democratie heeft het staatshoofd geen beslissingsmacht meer en kan hij geen eigen koers varen."

6. Wat kost een staatsbezoek?

De kosten van staatsbezoeken verschillen per bezoek en hangen onder andere af van de bestemming en de duur van het bezoek, zegt een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken. "Zo is een bezoek van drie dagen aan een ver gelegen land, zoals Zuid-Afrika, uiteraard duurder dan een bezoek van twee dagen aan bijvoorbeeld Luxemburg."

"Het totale budget voor alle koninklijke bezoeken is 2,5 miljoen euro per jaar. Dit totaalbudget is bestemd voor uitgaande staatsbezoeken, officiële bezoeken en werkbezoeken van het Koninklijk Huis en voor inkomende staatsbezoeken van buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders aan Nederland."