Normaal gesproken werkt ze als neuroloog in het Amsterdam UMC. Maar vanwege grote drukte op de ic's in het ziekenhuis, ging Marieke Visser ook aan de slag als assistent van een ic-verpleegkundige. Een totaal andere maar bijzondere ervaring, vindt ze.
Marieke, die normaal gesproken hersenziekten, het ruggenmerg en zenuwen behandelt, is niet de enige arts in het Amsterdam UMC die als ondersteuner van een intensive care-verpleegkundige werkt. Nu de COVID-ic's opnieuw vollopen, is er te weinig personeel. Zomaar verpleegkundigen van andere afdelingen halen kan niet, de gewone zorg moet ook doorgaan.
Niet meer alleen, maar in een team
Daarom besloot het Amsterdam UMC artsen mee te laten werken als ondersteuners van de ic-verpleegkundigen. De artsen doen dat op vrijwillige basis, maar wel structureel. Zo werkt neuroloog Marieke wekelijks een dag als ondersteuner van een verpleegkundige op de COVID-ic van haar ziekenhuis.
"Als academisch specialist heb je best wat flexibiliteit. Ik ben dagelijks druk met onderzoeksvoorstellen, onderwijs, colleges voorbereiden, patiëntenzorg en supervisie, maar niet van uur tot uur. Een dag in de week kan ik wel vrijmaken." Ze is gewend om zelf opdrachten te geven en alleen te werken. Nu is ze onderdeel van een hecht team en werkt ze onder de verantwoordelijkheid van iemand anders.
Tanden poetsen
Elke woensdag steekt ze over van de afdeling neurologie naar de COVID-ic. Daar gaat haar doktersjas uit en het ic-tenue aan. In beschermende kleding assisteert Marieke ic-verpleegkundige Andrea Esmeijer. Dat zorgt ervoor dat Andrea in plaats van één patiënt, drie of vier patiënten kan begeleiden.
Wat Marieke zoal doet op een dag? "Metingen verrichten, medicatie controleren, patiënten uit bed halen, hen naar de CT-scan brengen, maar ook de 'gewone' verzorging, zoals het gezicht wassen, tanden poetsen en controleren hoeveel iemand plast."
Collectieve verantwoordelijkheid
Marieke werkt er op aanwijzing van verpleegkundige Andrea en soms is die rolverdeling extra bijzonder, vindt ze. Bijvoorbeeld toen een patiënt een epileptische aanval kreeg, een neurologische complicatie: "Ik mocht wel mijn expertise inbrengen, maar vervolgens kwam er een collega-arts om het behandelplan voor de langere tijd op te stellen. Het zou raar zijn als ik dat zou doen in mijn andere rol."
Ze vindt het een aparte ervaring om als assistent-ic-verpleegkundige te werken. "Als arts ben je wel met patiënten bezig maar heel solistisch, nu kreeg ik echt een teamgevoel. Er is op de ic een collectieve verantwoordelijkheid. Je maakt ook meer mee van een patiënt", vertelt ze. "Als arts zit je ook veel achter de computer en weet je lang niet altijd hoe het met iemand gaat. Op die woensdag ben ik heel intensief met een patiënt bezig. Dat geeft een ander perspectief."
Hard werk gewaardeerd
Corona heeft haar aan het denken gezet over wat ze kan bijdragen, vertelt ze. "Als ik er ben, dan hoeven ze niet een verpleegkundige van een andere afdeling te halen. Dus dan kan daar de zorg doorgaan. De mensen op de ic werken zo verschrikkelijk hard. Als ze door de inzet van artsen merken dat hun harde werk gewaardeerd wordt, is dat goed."
Marieke is van plan om zo lang de druk op de ic blijft, dit werk te blijven doen. "We moeten het met z'n allen leuk zien te houden in de zorg, ondanks deze ontzettend zware periode."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.